```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
MAG IK EFFE ADEMHALEN???
Mamma Leen heeft weer wat verzonnen, die doos heeft een site geopend met alleen geinige plaatjes voorzien van leuk ( vind zij dan hoor!!) commentaar. Omdat haar andere site geen bewegende plaatjes meer oppikt en die webmastersclub niet snapt waar de fout zit is Leen gedoemd om alleen met foto”s te werken, maar aangezien die muts ruim 3000 gekke bewegende en idiote animinaties ( of hoe dat ook heet) heeft, moet ze die toch kwijt. Dus wat doet onze bloggeniste van Huisje Vretewel? Juist, die begint gewoon een nieuwe site. En nog met succes ook.
Ze flikt het toch maar weer die halve maanzaadbol. Bolle kan ik haar niet meer noemen want al haar kleding zakt over haar platte billen heen, geen gezicht man en t-shirts worden te wijd, zo een ding waar die twee appelbollen in gaan, o ja een beehaa heet dat geloof ik, gaan straks geheid wattenbolletjes in, heb ik ooit op tv gezien.
Over tv geproken, ik ben een tv kat, kijk graag naar dierenprogramma’s en moet verplicht meeluisteren naar praat en politieke troep als Leen dat zo nodig vind om te volgen. Mamma Claudy gelooft het allemaal wel, die werkt zelf bij een gemeente dus die weet dat de burger gewoon in de maling genomen wordt. Die kijkt dus nooit.
Hoor ik laatst dat deze regering niet te vertrouwen is volgens een of andere peiling. Lopen ze dan met peilstokken door Nederland of wat? Geen één regering is toch te vertrouwen? Hoe kun je nou een ambtenaar die altijd zit te vergaderen om te vergaderen ( die dagen moeten natuurlijk ook om ik snap dat wel) hoe kun je nou een ambtenaar die never nooit in dienst gezeten heeft minister van defensie maken?
Die knakker kan een tank niet eens van een bloemengieter onderscheiden, denkt die nog dat die gieter een clusterbom is waar je mee kan schieten. Ho ho dit zijn de woorden van Leny niet van mij, want ik weet toevallig wel het verschil tussen een soldaat en een geweer Doodgaan voor je vaderland, die bij terugkomst van een missie geen fuckeduck voor je doet. Heb ik weer in de kranten gelezen. Ja op mijn leeftijd moet je zeker bijblijven voodat je hersens gaan verkalken, maar ik ga niet aan de Sudoku.
Eerstens omdat ik toch niet kan rekenen, tweedens, ik kan niet tellen, alleen als het mij uitkomt. Dus even terug bij die ministers. Die ruilen maar van stoel, alsof ze ineens overal verstand van hebben. Een arts op volksgezonheid, oké is logisch, een advocaat op justitie is logisch oké. Maar de rest snap ik ech niet, die worden lid van een partij, tokkelen zich lekker naar voren en worden dan minister ook als het volk ze niet gekozen heeft,. Meer dan de helft van de Nederlanders kent die knakkers niet eens. Natuurlijk zijn ze dan niet te vertrouwen , het zijn zakkenvullers, bezig om zich al in te dekken voordat hun eigen regering valt. Want let maar op, na hun ministerschap hebben ze vaak beter betaalde banen dan als daarvoor.
Het is puur eigenbelang. Dus de Partij voor de Dieren, die hebben mijn stem natuurlijk. Die hebben samen met de verguisde Beethoven van de klas ene Wilders er toch maar mooi voor gezorgd dat dierenmishandeling eindelijk in het strafrecht komt, zo ook dierenmishandeling en dierenliefde ( ik zeg het dan nog maar netjes hoor, maar je weet wat ik bedoel) Als een dier verwaarloosd werd kwam de mens er met een geldboete vanaf.
Doe lekker net als in Amerika, we veramerikaansen toch al lekker omdat coky Bus dat al die tijd wilde. En die Bakellende heult met de vijand. Maar al je in Amerika met dieren solt zijn de straffen niet mis, zomaar 4 jaar als je een eigen hond zomaar doodknuppeld is weinig, zo hoort het ook. Hier wordt er een boete opelegd, je betaalt en kun rustig verdergaan met martelen. Nu gelukkig niet meer. Leve de regering. Toch te vertrouwen dus?
Mag ik effe ademhalen???
foto's en teksten van leny kruis
Wat ik vandaag weer aan mijn fiets had hangen, wil je niet geloven. Voor het eerst in mijn leven heb ik een echte kip meegemaakt. Wat heet!!Mee gesproken ook. Laat ik maar even bij het begin starten anders snap je er natuurlijk weer niets van.
Loop ik zo alles een beetje te controleren op mijn terrein, zo rondom mij hoorde ik ineens een hoop kabaal. En wat zie ik?
Rent er een grote rode vogel met een bloedgang boven op een bruin ding wat erop leek, doch die bruine had daar niet zo een zin in en gaf die rooie een knal voor zijn postzegel! Zo die zat. Een gratis bokswedstrijd op het andere terrein van ons. Maar wèl ons terrein.
“Hé wat moet dat daar!', brulde ik in mijn beste Zwolleriaans.
“Yea sorry mister but onze haan is een beetje van slag en dan raken wij from de leg!”
Ik slikte even, snapte niet helemaal wat dat beest zei en die had me daar een stem dat de klokkenluider van de Noten Dam van schrik naar beneden was gesprongen.
“Excuus ons but wij komen from Canada, wij zijn Canadese kippen en mogen hier free rondlopen zolang wij elke dag maar een ei leggen. Heerlijk toch!' Parmantig waggelde zij naar het hekje richting mijn kant en totaal geen angst. Waarom ook, ik zou haar of hem dat was mij nog niet duidelijk, niets doen. Of moest ik wel iets doen! Ik had nog nimmer een kip gezien of een haan en alleen gebraden of gegrild dus dit was een levend iets dat ik gegrild altijd naar binnen werkte.
Vreemde gewaarwording. De rode haan, ik denk de baas van al die meiden was hem gepeerd en ik zag overal nou die bruine kippen op het veld lopen. Die asbakken waren natuurlijk losgebroken doordat die haan ineens de kriebels kreeg, kan niet anders, want normaal zag ik ze nooit op ons land.
“Wat doen jullie hier eigenlijk!”, vroeg ik met strenge stem. Ik wilde wel even laten merken dat ik de baas was en niet die kakelende meute die door elkaar liepen te kakelen, dat die haan daar tegen kon zeg!!
“We zijn losgebrook from ons hok, hadden even zin in een ommetje maar meneer de Haan moest zo nodig mee”, sprak nu een andere juffer die erbij kwam. Ik werd wel mesjogge van dat heen en weer gepik op de grond, alsof ze steeds voor mij een buiging maakten. Dat deden ze niet, maar het streelde wel mijn ijdelheid door het even te denken dat ze het voor mij deden uit respect of zo...
“Is hij je man?”
”Ja van ons allemaal”, knikte weer een andere tante. Mijn toeter viel open. Een kerel met zoveel vrouwen? Hoe hield die knakker dat vol!!
'En elke dag een ei hoor, ferrie goed”, zei weer een andere bruine die ook knikkend naar voren kwam. Ik keek zo eens om mij heen en zag achterin dat de haan boven op een bruine kip zat.
“Is hij nu aan de leg?”vroeg ik, wijzend naar het stel achter hen.
“Nee dat komt morgen weer hoor, voor vandaag hebben wij al geperst!
Ik snapte er geen knalpot van en vroeg toen “Wat persen jullie dan, dat die haan daar zo zijn best voor moet doen elke dag?”
“Nou gewoon eggs!
“Egs?”, vroeg ik dom. Hoe wist ik nou wat een eg was en toch had ik nog een vraag.
“Yep een ei heet dat in Hollands geloof ik, zo een geel ding in het midden en eromheen alles wit, kan je heel veel mee doen”, leerde een andere bruine kip mij.
“Maar toch even een brutale vraag hoor, als je het niet erg vind. Vind je het gek als ik vraag waar je die knoeperds vandaan haalt?”
“Nee hoor die leggen wij in ons hok, elke dag toch gemiddeld een per kip. En lekker groot!”
“Waar komen ze dan uit?”, ik zag die magere kippenekkies en kon mij niet voorstellen dat daar nou zo een knoeperd van een ei uit zou komen.
Een van de kippen draaide zich om en ging heupschuddend n met haar achterste naar mijn gezicht draaien en iedereen rondom haar lag in een deuk. Ik dus niet, voelde dat ik bloosde en zag dat de kip nog eens extra met haar kippenkont naar mijn gezicht draaide.
“Hier komt het ei uit!”, verduidelijkte zij mij
Ik keek als een verdwaasde haan die teveel kippen op een dag had gehad want ik kon mij niet voorstellen dat er uit zo een klein gaatje zo een groot ei zou komen. Maar daar zou ze toch niet om liegen. Door die keel zou het zonder meer niet kunnen daar was ik al achter, leek mij ook totaal onmogelijk.
“En nooit last van aambeien?” Ik kon het even niet laten, mensen hadden daar altijd last van dus waarom een kip niet,
“Wat zijn aardbeien?”', vroeg nu een andere kip.
En voordat ik antwoord kon geven kwam de baas van de camping de boel weer bijeen jagen om ze op eigen terrein te laten lopen. Ze riepen mij nog gelijk in koor gedag en vlogen als een speer richting hun eigen huisjes op.
Op de een of andere manier kijk ik nu toch even anders naar mijn kipfilet, ik mis de bruine kleur van die kip en over eieren zullen we het helemaal maar niet hebben, want vanaf die dag eet ik totaal geen eiwit meer van het brood van mijn vrouwtjes. Denk niet dat dit goed is voor mijn maag.
HUGGIES EN KUSSIES VAN CHARLEY
Oktober 2010
DAT IS MIJN BEGIN VAN DE WEEK
Kijk dat onze Lena een verhaaltje vertelt aan een mevrouw die verhalen schrijft voor een verhalenkrant is voor mijn part een heel gedoe, maar dat ik hiervoor weer van mijn kacheltje werd weggeplukt alsof ik een roos was, dat deed even mijn deur dicht en mijn slaapluiken ( lees ogen) open.
Want die fotograafmeneer moest foto's nemen van mij met onze plofkop van een Lena die weer aan de tokkel was over de boeken die ze als postzegels aan elkaar plakt ( lees schrijft)
Moet ze allemaal zelf weten hoor, maar waarom moet ik altijd op de foto erbij? Nou gewoon omdat het mijn eerste boek was die nog steeds goed verkocht wordt en omdat mijn postzegel nog na 17 jaren van kater zijn het aanzien waard is al zeg ik het zelf. En omdat mamma Claudy ziek lag te wezen kon ik nergens heen dan achter de kachel kruipen, heerlijk warm totdat die fliepsapparatenmeneer ( lees fotograaf) even wat foto's wilde nemen.
Wat een hels gedoe is dat zeg. Al die knipperende sterren in mijn ogen en dat rode lampje. Ik werd er nog net niet blind van, maar niet getreurd hoor dan vraag ik een stok zodat ze mij aan horen komen met bel en al aan mijn riempje..
In ieder geval komt mijn postzegel weer in dat artikel van Lena de Pena. Ik zit me weleens af te vragen waarom ze geen boek over een spin schrijft, nee ze kijkt wel uit ze is als de dood voor die achtvoeters, die moet ze niet en dan gaat ze zeker niet op de foto met zo een snelle jelle. In ieder geval het leed is weer geleden en ik hoef niet meer op de foto, komt Leen niet meer haar zwarte dozen aan is het wel een grote meneer die even mijn postzegel in zijn gaatje moet hebben.
Nou ja, zolang ik nog niet in het programma "Opsporing verzocht" zit zal ik maar niet klagen, dus vanaf nu zal ik dan ook niet meer klagen over dat gezeur van die bolle uit zwolle die steeds maar met haar twee dozen achter mijn poezelige katerkont rent om mij te fliepsen, af en toe man.....ohhhh
Nou ja, ik ga verder slapen, die doos is even mamma Claudy aan het insmeren met menthol dus ik snel even achter Beppie Leens Leppie...
Ach als kat mot je toch wat...
Hugs and knuffels van Charley tha man in tha houzzzeee
foto's Leny Kruis
Maak jouw eigen website met JouwWeb