Vreselijk balen, wat ik jullie nu ga vertellen gaat zelfs mijn kattenverstand een beetje te boven, mocht er nog iets werken in die oude kanis van mij. Maar goed, ik zal bij het begin beginnen.

Op de blog van Mamma Leen is Tante Loes altijd aan de tokkel en ze heeft een mooie rooie poes Polleke genaamd. Man, als ik die foto's zag, het kwijl liep echt uit mijn mondhoeken en Lena maar dweilen. Ik denk dat dit gevoelens zijn wanneer je nog je gereedschap als man hebt, verder kan ik er geen verklaring voor vinden, alleen dat mijn hart tekeer ging als een helicopter waar een motor bij uitviel. Polleke is een plaatje een moord zou ik voor haar over hebben en Mamma Leny kreeg wat foto's van Tante Loes, want ik zag wel wat in een logeerpartijtje met die mooie rooie.

Ook die ogen, om in weg te smelten, o die kriebels niet te geloven wat liefde met een man doet. Deze man ( ikke dus) was aan de Goden overgeleverd, oftewel zoals Mamma Claudy het altijd technisch zegt : Charley dit heet nou de digitale snelweg en je bent verliefd op een plaatje van een poes, net als de poes van Tante Liekie, die heet Minous, de hypnopoes, als ik in die ogen kijk wil ik verdrinken in zeven zeeën tegelijk, maar aangezien ik niet zo van de waterige ben zal ik het maar bij de dichterlijke regels in mij houden. Die Minous de hypnopoes is toch eigenlijk een beetje familie, want ze woont bij mijn Tante en Ome Klok, dus die tijd tikt lekker door voor haar, voor mij blijft zij een verre droom.

Maar terug naar mijn mooie rooie. Wat denk je! Nou wat denk je????Dat kun je niet bedenken, alleen die plofkop van een Lena weer!! Zit ze een blog te schrijven, ik weet niet eens meer waar het over ging, in ieder geval over katten want ik kreeg nogal veel logeeradressen doch er waren ook honden bij en die rennen soms sneller dan dit oude lichaam van mij.

Wat te denken van een poes die een kater blijkt te zijn?? Tante Loes had even mijn droom in duigen geknald door te schrijven dat Polleke een man was.

Al die tijd was mijn liefde uitgegaan naar een man. Een man!!!!En ik zit hier al met twee libische ( of hoe dat ook heet) Nou heb ik niets tegen mannen hoor die gek zijn op elkaar, maar het is niet mijn kopje thee zoals de engelsen dat altijd zo mooi zeggen.

Ik schrok mij rot toen Leny ineens een lachstuip kreeg, die lag helemaal in een deuk ( is al uitgedeukt, dank u) en gierde naar Mamma Claudy: Ach wat zielig, is Charley al die tijd verliefd geweest op een mannetje, Polleke is ook een jeweetwel kater!" Ik kon haar wel kelen. Al dat gekwijl, nou denkt iedereen dat ik van de klets klets ben, maar niets van dit alles hoor. Hij blijft gewoon mijn vriendje, maar verder moet ik niets van hem hebben, hij ook van mij niet denk ik...

Maar ik ben me daar toch geschrokken. Ik kijk altijd met Mamma Leny mee als ze op dit tokkelding zit te tikken en dan komen er best wat mooie dames aan poesjes voorbij, maar dat de liefde van mijn leven Polleke een vent was!!!!!!!!!!!!!

Ben je dan van de poot getrokken??In ieder geval moet ik nou toch even goed uitkijken op wie ik mijn ogen moet laten vallen, want een tweede keer overleef ik niet. Hij is een mooie rooie hoor, ik zal de foto's plaatsen ( leen is er toch even niet) dan kun je zelf oordelen.

Je kunt zeggen wat je wilt, maar deze man heeft toch wel smaak man of vrouw!!!

Istie mooi of istie mooi,

Maareeee geef mij dan maar

Minous de hypnopoes

Huggies van Charley tha man in tha houzzeee

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

RUPSEMUPS

Ooit bonje gehad met een rups die nog een vlinder moet worden? Nou begin er maar niet aan , je verliest het op zeker. Zal even bij het begin starten dan begrijp je in ieder geval dat een kat maar een zwaar leven heeft, ik als kat zeker.

Er was een ware rupsenplaag hoor hier in de bossen, die knakkers zweefden aan draadjes die je niet eens zag en hadden een praatjes!!Ik zag dat Leny al die lieverds ( ja ja) in de bomen zette, logisch dat ze  rugpijn heeft in de avonden, de auto lag vol met die gladakkers die uit de bomen waren gewaaid en Leny wilde zoveel mogelijk van die gekleurde bewegende slingertjes weer in de bomen zetten om te poppen. Poppen, nou lust je nog peertjes!! Dit soort van slang, zo klein die met poppen spelen? Ik werd er niet goed van. Want als ik buiten speelde was er altijd wel een, één wat heet soms hele families die met mij meeliften op mijn vacht als ik naar binnen ging om wat te eten of te drinken. Op zich niet erg hoor, eigenlijk stond het wel al die gekleurde randcriminelen die gratis meereden naar binnen om zich misschien hier in de hut te verpoppen. ( Snap er nog niets van )

Maar Leny pakte mij dan beet, zette mij op de aanrecht en redde haar engeltjes om ze weer met familie en al in een boom te zetten. Ik wist nou niet of ik ze op moest eten of wat dan ook, want als ik riep “Hé ga eens lekker ergens anders spelen”, was er altijd wel een die ineens rechtop ging staan en zijn/haar toeter opende om commentaar te geven. Dat het hun bos was en dat ik maar een logé was in hun bos en dat ik mijn grote toeter moest houden en of ik even wilde uitkijken waar ik liep want er waren er natuurlijk ook een heel stel op het grasveld gelatafeld. Ja hoor nog even en ik moest per parachute over het grasveld genieten van mijn tuin. Zijn die gestoord dan die lopende vraagtekens! 

Ze doken overal op en in, zelfs in het haar van mamma Claudy, gele en groene en rode en zwart met rood en weet ik wat voor kleuren allemaal. En die Leen maar plukken, die is in een vorig leven vast katoenplukster geweest op een plantage in de slaventijd. Kan gewoon niet anders. Ik als kat zou er soep van gekookt hebben, doch Leny sprak zeer serieus dat deze rupsen hartstikke mooie vlinders zouden worden als wij ( zij dan hoor) ze netjes in de bomen zette zodat ze verder konden met het proces. Ik dacht eerst dat ze veroordeelt waren, maar Leen bedoelde het proces van rups tot vlinder. Snapte ik dat wel? Nee helaas deze kat was tè dom om te snappen dat zo een griebus van een kleine minislang die behaard nog wel en een grote bek opzette tegen mij om die te zien veranderen in een prachtig exemplaar die ik zelden of nooit achterna ga.

Want wees nou eerlijk hoe is het toch mogelijk dat zo een kleine rups groter wordt en behaarder en de planten van mamma Clau tot een gatenkaas maakt, tja die lieverds moeten toch ook eten nietwaar, maar dan zijn ze volgroeid, zie ik ze heen en weer hangen aan een draad die ik zelfs niet zie en ze klimmen tegen een boom, wikkelen zich helemaal in een soort van wit gaas en dan komt daar ineens een pracht van een vliegtuig uit.

Alle respect voor dit stukje natuur. En dat witte heet verpoppen zegt mamma Leen, die zat dat aan Clau uit te leggen alsof mamma Clau dat niet wist.  Leen is nou eenmaal verblind van vlinders en ze heeft dit jaar zich een breuk gebogen en door de knietjes gegaan om ze in de bomen te laten doorleven. Ma Clau was minder blij, de meeste van haar planten waren opgegeten door de rupsen, oftewel het waren gatenkaasjes, die was ook minder blij met die rupsen. Het leuke vond ik nog altijd als die twee na het avondeten aan de wandel gingen en ze terugkwamen, zaten ze onder de rupsen de meegelift waren onderweg. Moet je de bossen ook niet ingaan. Eigen schuld, temeer daar Leen ze dan netjes een voor een van Clau plukte en in een boom plantte. Clau had daar niet altijd geduld voor en begon ze af te slaan, nou toen was het bal in huize huttemetmuts!!

“Hé moordenaar wacht nou even het zijn er nog maar een paar!”,brulde Leen dan

“Ja verdikkeme altijd die meevreters, al mijn planten zijn al naar de knoppen!” Kom nooit aan de planten van Clau want ze keelt je ter plekke, dat is haar domein en zelfs Leen mag alleen maar kijken en zeker niet met een hark haar tuin schoonmaken, die is in staat om de nieuwste planten nog als onkruid weg te gooien, dat is zo een blinde mol!! Als alle rupsen een plekje hebben gehad in de boom is er altijd nog en eigenwijs die zich heerlijk op de keukenmat laat vallen en aan de wandel wil.

Maar daar komt Big Old Charley. Ik blijf voor hem/haar ( waar zie ik dat nou aan?) staan en zet een keel op wil je niet weten. Niemand komt ongestraft en zeker niet ongevraagd de hut in zonder mijn toestemming. Er is hier maar één baas en dat ben ik ( als de dames weg zijn dan)

Leen ziet het gelijk en jaagt mij weg van dat achterlijke vraagteken en voorzichtig pakt zij met haar worstvingers dat kleine wonder ( zo noemt zij het dan) op en gaat weer richting een boom.

Clau ziet het altijd maar zuchtend aan, die is er inmiddels aan gewend dat er geen dier gedood wordt, maar geloof mij maar als Leen niet in de buurt is dat Clau heus nog wel eens een vlieg het leven uitslaat. Die haat ze en gelukkig zijn hier haast geen vliegen, ja buiten maar dan knal ik ze uit de lucht, dat zijn mijn gymnastiekoefeningen. Al met al moet ik eerlijk zeggen dat al die rupsen straks gelukkig weer uit kunnen vliegen, er zal weer vrolijkheid heersen alom, want ik heb al sommige vlinders gezien en dan zie ik de mensen altijd lachen.

Vlinders brengen vrolijkheid in het leven van de mens en toch ook wel een beetje in mijn leven, alhoewel ik dat stukje natuur van rups naar vlinder nog steeds niet snap, maar daar moet je volgens mij voor geleerd hebben hoor.

Vlinders zijn mooi, lief, doen niemand kwaad, zijn altijd spontaan en rustig, vallen niemand lastig. Dus ik heb besloten om ze ook als rups maar met rust te laten. Ik win het toch niet van al die duizenden slangen die rondom ons liggen en kruipen naar de bomen. Leen bukt zich het schompes om ze te helpen en ik moet er niet aan denken dat ze straks wanneer ze allemaal gevlinderd zijn dat zij haar dan persoonlijk komen bedanken..

Dan verdrinkt zij in de vlinders. Maar gelukkig kan zij zwemmen en er is nog nimmer iemand doodgegaan van een vlinder.

Het blijft een wonder, dat behaarde slangetje die uit een hoge boom valt, zich in leven houd met de planten van een ander,maar dat zij hen vergeven en dan weer met volle buikjes de bomen opzoeken om zich tot vlinder om te toveren. Ik geef het je te doen .

Zie mezelf ineens als kleine kater in een boom kruipen en ineens als een panter naar beneden springen, boven op een  kat. Nee toch maar niet, was ik even blij dat dit een nachtmerrie van mij was. Want ik was die kat!!

Love en huggies van Charley

foto en tekst Leny Kruis

MOET WERKEN VOOR DE KOST!!

Ja hoor, de rapen zijn gaar in huize vreetjewelgoed. Nou krijg ik op mijn sodelatefelarij omdat ik weer teveel eet en ik ben niet eens van de dikkerige.

Wat kan ik soms moe worden van die twee dozen, nou zit Leen de kranten na te kijken om een baantje voor mij te zoeken. Of de NS niets voor mij is, nou aangezien ik geen astma heb zoals Lena en niet kan fluiten kunnen ze dat dus goed vergeten.

Ik eet, slaap, poep, plas, kots af en toe het gras uit mijn eetmolen, maar voor de rest hebben ze echt niets te klagen met mij hoor. Ik houd mij de laatste tijd wat rustig omdat ik niet veel naar buiten mag met dit weer, met dank aan de weergoden, wie die knakkers ook mogen zijn, ik moet ze niet. Wat een galbakkies zijn dat zeg, die laten de engeltjes maar op de planten plassen alsof het niets is, een beetje zon mag toch nog wel het is toch zomer of niet dan!!!!

Dus Leen vind dat ik teveel eet ( zegt ze terwijl ze blikje nummer twee opent) maar ze vergeet erbij te vermelden dat ik een kleine eter ben, af en toe een hapje en de rest wordt dan oud, ja dat moet ik echt niet hoor. Wie gaat er nou oude spruitjes eten? Niemand toch!!

Dus dan maar de baan op. Mamma Clau zegt dat ik te oud ben om te werken, die neemt het nog voor mij op en zegt dat ik gewoon een trage eter ben en daarom wordt mijn verse eten gewoon hard en vies en koud, dus Leen kan altijd een rommeltje naar de overkant bij de koeien en paarden brengen die vol goede moed die bolle uit zwolle gaarne zien aankomen met haar tasje met onkruid wat ik heb laten liggen hoor.

Nee, dat baantje gaat even niet door, mijn spieren moeten rusten voor de winter, mijn wintervacht is in aantocht dus de borstel gaat er al weer overheen en dus moet ik toch even wat lekkers tussendoor hebben om bij te komen van al dat blikvoer. Ik ben namelijk verslaafd aan kaas, in alle soorten en maten, kaas kaas en nog een kaas, ik ben ook een echte kaaskop al kom ik uit Frankrijk.

O waddeffe.....fromage is kaas en Le Bourganville ligt in een kaasdorp waar ze geloof ik brie of zo maken? Dus mijn verslaving is eigenlijk een afwijking.

Dus met een verslaving én een afwijking kunnen wij niet de baan op.

Sorry Lena, zoek zelf maar een baantje, ik blijf wel op het huisje passen,

HAVE FUN AND HUGGIES FROM CHARLEY THA MAN IN THA HOUZZZE