Ik baal. Ik baal omdat Leen mij gezegd heeft dat ik mijn stukjes moet bijhouden. Het is mij te warm man. Snapt die doos dat dan niet?? Mijn voeten zijn opgezet, ik probeer zo netjes mogelijk te tikken, maar er sluipen steeds Fuyten in, kijk dat kadhgoealbedoel ik nou. Als je vier voetjes opgezet zijn van de warmte is het steeeeedsss moeielijk mo mijn hersens die aan het kookpuuunt zijn om dat goed op pampier te zettteen. Soooorryy hiervoor. Ik doet mijn best, maar het lukt mij voor geennn meter. Is het eigenlijk nog wel te leeeeasaasezen dan??

Vamdaag zal ik wel niet naar buiten mogen, al is het hier 22 geraden. Mear goet het moet maaaarr/.. Het zweet loopt tussen mijn ogen, mijn wimpers plaakkeen aan elkander, ik zie het effe niet meer zitten, maar omdat Leen haar site up toe deet wil geeft zij mij ook zoon klutopdracht. Nou ik zal haar lllllleerreen. Is het nooog te lesen??

Ja, dat dag ik al, maar zal het kort houden, soms heb ik niets te vertelllllleeeen en als ik in deze klamme hitte een verhaltje moet versinnen is het soms best wel moei,ijk voor mij als kat. En zeker met die dikke poten van mij.

Maar ik kan het toch niet effen laten om je te vertelk;eenm van die zaterdag dat Leen de wasmolen in de grond zetttgeee, en die er half uitliet omdat dat ding er andeders never nooit meer uitkwam na gedane dienst. Nee wat die Claudy, die ramt die paakl er lekker helegaar in, Leen niks in de gaten, hangt de was, die groo(soprry)droogt lekkkeer, en toen de was eindelijk droog was, wilde Claudy de wasmolen opruimen, en nee hjoor dat ging lekker niet.

Ik lag onder een grote varen, lekker op mijn rug te geemnieten van de schadu, en keek een beetje lui naar moeder de vrouw, die poging na poging deed om die p[aal uit de grond te terekken. Leen kwam erbij, de dommekracht lukt ehet ookt niet, en toen kreeg je een leuke dialoog die ik jullie niet wilt ontgoouden.

‘’Waarom wil dat kreng er niet uit!!’’ De kop van Leen werd nog rooier.

‘’Je hebt dat ding veelste ver inde gerond gedrukt.”

‘Nee, dat heb jij dus gedaan, mientje p[recies, ik had dat ding er half uithangen, omdat het plastic eromheen uitgezet was door de waremte.”  Leen tron en trok maar geen beweiging in de molen. Ik moest efv en stiekem lache natuurlijk.

Claudy raakte een beetje ondeduldig en ik begon mij lekker te amuseren.En de molen stond nog steeds in de grond. Ieder aan een kant begonnen de dames te trekken aan de paal, die natuurlijk voor geen meettere meegaf.

 ‘’Wacht, als we eens draaiden?”

’’Ja, en dan?’’

‘’Draaien en trekken, adviseerde Claudy.””

“Daar ben ik dus helemaal geen voorstander van,” agereerde Leentje boos.

De hitte en die stang waren een doorn in beider oog. Ik lachte mij een kriek en Claudy zei nopg  zo lullig;

 “Kijk Charley het lekker naar de zin hebbe onder de plant, die mekkert lekker naar de vogels.””

Nee, mamsie ik was je aan het uitlachen.

‘’Pak die paal nou en draai mee, terwijl je trekt.”

 Soms heefdgt ;Peen wel eens goeie ingevingen, al is het vaak te weinig , maar goed. Dus als 2 brijheidsstrijders rond de boom de vrijheid liepen zij elkaar achterna onder de wasmolen, en draaien en trekken aan die paal, gebogen ruggetjes, want ze waren natuurlijk te grooooooooottt voor die paal.

Het was geen gezicht, die twee dames aan het kreunen en steunen en tgrekken aan die paal en draaien aan de molen, ik werd er zelfs draaiereg van. Maar uiteindeleik is het ze gelukt, ineens schoot dat dingk uit de grond en Leen kreeg dat stuk metaal natuurlijk tegen haar plaat aan. Had ze maar motte bukke.

’’Laat mij nou voortaan de wasmolen plaatsen, dan weet ik zeker dat dat kolereding eruigt komt.’’

Leen was een beetje kwaad, maar de molen staat nu weer in de schuur. Ik had de middag van mijn leven. Zoo dat most ik effe kwijt. Oke ik zal dit stukkie aan Leen niet laten lezen, anddeers krijg ik op zeker huisarrest., dus ik gooi het geluijk maar op de site. Kan ze het lekker niet konteroleren. Ik baal van mijn opgezette voetjs, mar komt wel weer goed, vergeef het mij…tot later

LOVE EN HUGGIES VAN CHARLEY…