Ik zit vast in de winterkleding, heb het koud man, lig elke dag met mijn togus achter en tussen de kachel in, lekker warm man. Dus je moeders is eigenlijk een opie geworden? Is toch hartstikke lief joh, alleen moet je wel uitkijiken dat zo een kleine opdonder niet jouw plekkies inpikt hoor, of je brokkies opeet. Ik had ooit een nicht van een tante die een nicht had met een klein wezen dat men een baby noemt in de mensenwereld en die duikeend ( ze kon nog niet echt zitten op haar dikke luier) kukelde steeds om.

Een keer dukelde ze zo met haar kale kanis zo in mijn brokjesbak, water omver, lag ze te zwemmen en tegelijk te brokkelen, zonder tand in haar bekkie. Nou was geen gezicht man, dus hou je zaakje goed in de gaten hoor, ze zijn slim die kleine rakkers. Je denkt dat ze niets begrijpen maar ze hebben je door. Die kleine trok mij ooit aan mijn staart, dacht zeker dat het haar speen was, je weet wel zo een rubberen ding dat grote mensen in dat kleine toetertje duwen om het kleine kind maar stil te houden. Geef gewoon wat kattebrokjes, doen ze lekker lang over, zijn ze snel vol, want het zet heerlijk uit in het buikje, slapen ze nog langer door ook....

Nou gozer, tot tokkels maar weer, doe opie de groetjes, laat haar niet te hard werken hoor, ze heeft het al druk genoeg, de garoetjes van je partner in crime

charley tha man in tha houzzzeee

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yo Charley

Ik moet me, volgens het vrouwtje dan toch, diep schamen omdat ik je geen kattebelletje meer gestuurd heb(wel een mooi woord, al zeg ik het zelf.), maar het ligt echt waar niet alleen aan ij hoor.

Zoals je weet is er in deze familie een mensjeskindje geboren (ben ik ook een soort van opa-kater geworden) en daarom krijg ik niet meer de kans om met de letterblokjes te spele!

Ik zal het even uitleggen: mijn vrouwtjes werkt of speelt met treintjes (geen idee wat dat zijn, maar vink ook niet zo errug), ze moet haar huisje poetsen en dan ook nog eens met dat mensnkindje spelen.

Dat mensenkindje komt hier ook, en dan mag hij is een soortement doos met spijlen liggen en zich vermaken met dingen die op poezenspeeltjes lijken. Hij kan nog niet zelf eten, dus moet mijn vrouwtje hem regelmatig een flesje geven en andere dingen met een lepeltje, en dat kost me daar toch een berg tijd zeg, wil je niet weten.

Dan hebben ze ook nog iets met wielen eronder, daar mag dat mensenkindje dan in liggen en gaat mijn vrouwtje wandelen. Ik ga dan wel eens mee hoor, vind het wel zo veilig als ik in de buurt ben, ik bedoel maar, met een zeer gerespecteerde buurtkater ernaast durft niemand maar dan ook echt niemand het in zijn hoofd te halen om dat mensenkindje iets aan te doen.

Zo, nu weet je dat ik niet expres niks van me liet horen en hoop dat niet boos op me bent.

Pootje van Polleke en de rest van de bende.