Vandaag helaas afscheid moeten nemen van een van onze poezen, Jantje. Hij is bijna 17 jaar bij ons geweest en we hebben veel plezier aan hem beleefd. Jantje was een kroelkont, het liefst lag hij dicht tegen je aan of op schoot, lekker warm. Jantje was ook vaak buiten te vinden, lekker wandelend door de wijk. Hij bracht ook regelmatig kadootjes voor ons mee, in de vorma van een badeentje, muizen, konijnen en een zakje met 2 boterhammen.

De laatste weken werd hij heel snel erg mager, we hebben geprobeerd om hem lekkere hapjes te laten eten, hij was dol op kattenmelk, maar helaas, het mocht niet baten.

Dan weet je met je verstand dat je de laatste gang naar de dierenarts moet maken om hem verder lijden te besparen. Met je verstand wel ja, maar je hart weigert te accepteren dat het niet anders kan.

Vanmorgen zag je aan Jantje dat hij niet meer kon, niet meer wilde en hebben we de knoop doorgehakt.

Jantje uit Tiel, bedant voor al die fijne jaren, we zullen je missen.

CHARLEY

HIER EEN GEBED VAN CHARLEY 

VOOR ONZE LIEVE JAN

DIE TOT AAN HET EINDE

INEENS NIET MEER KAN

WIJ GEVEN ONS OVER

AAN DE MAN IN HET WIT

DIE ONS WEL ZIET ZITTEN

BEHALVE ALS HET

TEGENZIT

RUST ZACHT 

LIEVE JAN

JE HAD GOEDE BUURTJES

FIJNE VRIEND

JE HEBT NU ECHT

JE RUST VERDIEND.

VOOR IEDEREEN

AMEN.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

YO OUWE POLLEBOL

Ik heb ook niet zoveel zin meer om naar buiten te gaan, alleen als de zon lekker warm op  mijn bolleke schijnt, 

Hier zit het er ook nog niet in dat we gaan vertrekken hoor, mamma Claudy heeft de laatste tijd zoveel last van migraine dat ze morgen naar de dokter moet, ze ligt al de hele week in haar bedje.

En ze moet hier de tuin nog doen, nou dat kan je echt niet aan Leen overlaten, die haalt alle goede planten eruit en laat het onkruid staan. Die ziet een banaan nog voor een appel aan.

Dus ik denk dat dit meer doktersbezoeken worden voor allebei dan dat we naar de hut vertrekken, zit er nog niet in, maar ik vind het niet zo errug hoor, het is hier net Scheveningen met die storm.

Als ik buiten loop, gehaaid dat de wind me meeneemt de lucht in zo ben ik mager geworden van mijn nierziekte, ja ik loop ook op mijn laatste tandsteen, maar mijn mamma's vinden dat zolang ik nog speel en eet en drink en Leen af en toe lekker kan jennen er nog geen tijd voor een spuitje voor mij is.

Nou tot na de vakanties dan maar?

Groet and Huggies van Charley tha man in tha houzzzzee

Yo Charley

Jij mag tenminste nog mee op vakantie, nou wij mooi niet hoor!  Als mijn vrouwtje en baasje op pad gaan, gaat diejen Belg ook lekker op vakantie en wij? Wij kunnen thuis blijven! Gelukkig komt buurman wel iedere dag om ons eten te geven en de kans geven naar buiten te gaan.

Deze keer waren ze na een paar daagjes al weer terug maar ik hou mijn hart vast voor de komende zomer.

Wens je een fijne vakantie en trek je niet teveel aan van de buien van mama Leen.

Pootje van Polleke en de rest van de bende. 

ZO WE GAAN BIJNA.

Maar nog niet helemaal hoor, want het regent nog en mamma Claudy kan nog niets in en aan ons huisje doen. Ze gaan zaterdag weer naar Ome Joop toe die heeft nog wat tuinspullen voor die twee dozen, kunnen ze weer spelletjes doen de hele avonden als ik op mijn bankje van de stilte in de natuur wil genieten.

Nou ja vooruit dan maar, dan wat later op vakantie, voor mij is het toch elke dag nog vakantie zolang mijn nieren het nog uithouden. Maar die twee zijn als havikken op mij aan het duiken als ik eens een rare sprong maak ( ik gymnastiekel ook weleens hoor!!) 

Mamma Leen heeft een camera erbij, zo een waar je in beweegt. Nou dat is me toch een raar ding. Zag ik op de ene camera mijn postzegel en hoorde toch de stemmen, maar wist niet waar ze uitkwamen, nu zie ik ze praten en weet nog niet waar die stemmen vandaan komen.

Net als in zo een mobiel tokkelijzer, zoals Leen die krengen altijd noemt. Niet dat we veel gebeld worden, meestal door een dokter of een assistentiemevrouw van die arts dan, maar daar houd het feest ook mee op. En Tante Janny natuurlijk, die is ook vaan aak de tokkel met Leen, en Tante Thea en Tante Mel. 

Ik merk aan Leen dat ze niet zoveel zin heeft, ze heeft een hekel aan inpakken, uitpakken en als ze eenmaal zit dan is het goed, maar voordat ze zit. Een bui om op te schieten. Ze moet meer medicijnen meenemen dan kleding. Nu zit ze aan die suikerpillen, dat scheelt 4 keer minder prikken van die insulidine of zoiets, maar alles op tijden die haar toevallig net niet uitkomen. Ze krijgt er een kunstkop van, die ze trouwens al had hoor, dat even tussen ons.

Maar als ik daar ben, schrijf ik natuurlijk over onze mol die zal nog steeds niet verdwenen zijn, over de familie Eekie, die maar aan blijven fokken ( lijken de Ora njes wel) over de familie Roodborst die illegalen die bij ons in de schuur hebben geillegaliseert.

Het is me daar wel een bende als ik het goed beschouw, maar ach, ik met mijn oude dag heb niets te klagen, twee jaar geleden zeiden twee dokters al dat ik nog een half jaar te leven had, zie hier ik zit jullie nog te vervelen..

Nou tot tokkels,

Huggie van Charley tha man in tha houzzzeeee