Ze flikken het me weer! Die twee duikeendjes van mij, hebben het weer voor elkaar hoor. Zit ik lekker op schoot bij mamma Claudy, komt die Leen met de vrolijke gedachte om mij een mutsje op te zetten. Nou mooi niet! Omdat er geen muts in de buurt was (behalve die twee dan hé) gooide ma Claudy maar haar trui over mij heen. Die twee hebben een kronkel man. Hoe kan je nou een kleine kat zoals ik verpakken in een wollen trui van Claudy. Weet je wel wat een canera die vrouw is.

Wel vijf meter groot man, als ik nar haar opkijk heb ik gelijk een hernia in mijn korte en kleine nekje. Dat zijn toch kronkels van die grote mensen hoor. Het spijt me, maar daar heb ik dus geen begrip voor.  Je ziet op de foto wel hoe gezellig ik kijk, maar niet heus. En een lol dat die twee hadden.

Ik kon ze wel wat doen op dat moment. Laat mij toch liggen, laat mij slapen. Soms voel ik me zo in de maling genomen als kat. Ik begrijp ook vaak niet waarom grote mensen altijd maar weer een dier willen verpakken in wat ZIJ leuk vinden, waar ZIJ om kunnen lachen.

Daarom begrijp ik baby’s ook zo goed, die janken elke keer weer, en niet alleen omdat ze honger hebben maar omdat een dergelijk mamma dat kind altijd maar weer verpakken als een modepopje die de catwalk (let op dat woord hé) opmoet.

Bezopen dus. Wij kleintjes moeten die kronkels van de ouderen onder ons voor eens en voor altijd de prullenbak inflikkeren. Kijk eens naar mij, is dat een leuk kledingstuk voor een kat? Nee dus, dit is een aanfluiting voor mijn kattenras.

Geen gezicht. En wat een lol hebben die twee zeg! Nou dit wilde ik toch even kwijt, mijn dag is toch al verpest, alleen omdat die twee de lol hebben waar ik dus de dupe van ben. Schande, vervloekt zij degene die het breien heeft uitgevonden. Want ware deze hobby niet uitgevonden, zat ik nu niet voor Charley met de korte achternaam op de foto. Nog een prettige dag allemaal, ik heb die nu even niet…De groetjes…

 Groetjes van maffe CHARLEY

CHARLEY'S RAP.

Ik wilde graag bedanken zij die mij gekocht hebben

nee spijt zal er niet zijn

o no man

omdat je Charley helemaal niet ken

yo yo yo

ik wil de eerste mensen bedanken

voor het vertrouwen in mijn schrijven

als ze even wachten

kunnen ze op deel drie

wachten blijven

yo yo yo yo

het is hier zo gezellig

het is hier zo okee

maar die bolle wordt weer lastig

daar demp ik straks de zuiderzee

mee

yo yo yo

de eerste recensies heeft ze mij verteld

en daardoor zijn er wel meer

boeken besteld

yo man go

en die leen van een d**

mag niet zeggen

maar hoeft een goed lezer

niets uit te leggen

yo yo man yo

we zitten hier gezellig

en zitten hier oké

maar ik zit er niet zo mee

want o ik ben verdrietig mijn meissie gaat weer weg

naar die grote stad Den Haag

daar doen ze het Graag

en in Rotterdam

doen ze het met veel tam tam

En in Zoetermeer

doen ze het elke keer maar

weer yo yo yo

Nou ik weet effe niet meer te rappen

want ik zit uit mijn nek

te kleppen

yo yo yo

vergeet de katten en de honden niet

waar ik voor geschreven heb

en de zieke kinderen om ons heen

al ben ik dan geen Ali B

en heb ik geen gouden mobiel

hangen, al die bling

dat zit er bij mij niet in

Wij blijven lekker gewoon rappen

en van Leny moet ik nou maar ophouden met

dat kleppen

Mijn lieve Anne gaat retour

naar pappa broerjte en ouwe m**

(nee leen ik zeg toch niks)

zo eerlijk en oprecht

dat vond Leny heus niet slecht

zo trots als een beer met zeven oren

liet ze de hele familie het

commentaar horen

yo yo yo

al is niet alles op rijm

maar dat heb je met dat rappen

dat is gewoon niet normaal kleppen

dus mijn Hollands moet ik nu goed gaan doen

anders gooit die bolle weer met

haar voetbalschoen

want een normale maat heeft ze niet

ze surft nu het huis door  met

visite in het verschiet

nou yo yoyo

nok ik maar snel

want daar gaat de bel

yo yo yo yo yo

yo man go man

laat me horen wat je ervan vind

ik ben al volwassen kan het hebben

al denkt Leen, die gozer is net een kind

zou ze willen die bolle

ik ga gauw holle

yoyoyoyoyoyooyo

love Charley tha man in da houzzzzzzzze

HET GELE GEVAARTE.

Wil je lachen? Ik heb Leen een kunstje geflikt, nou man, dat was even een drama in pocketformaat. Maar gelachen dat ik heb. Zal het even vertellen. Je weet dat alles wat leeft, groeit en bloeit, daar moet je van Leen gewoon van af blijven, lekker met rust laten. Dat doe ik meestal wel trouw, alleen dan als zij in de buurt is. Maar zodra Leen naar binnen gaat, kijk ik even of ze op zeker binnen is, en dan begin ik te feesten. Feest in de tuin. Dus laatst zat ze lekker te lezen aan de achterkant van het huis, onder het afdak, heerlijk aan de tafel met een bak koffie en haar eeuwige sigaret.

 Ze lette totaal niet op mij. Nee, logisch, ik had laten blijken dat men mij kon vertrouwen door in de tuin te blijven en niet weg te lopen. Dus  toen Leen bezig was met niets doen, had ik het ontzettend druk met en wesp. Dat kreng zat in een bloem van een mooie plant van Claudy, en alles wat van Claudy is daar moeten ze gewoon met hun vier poten van af blijven. Klaar, ik heb gezegd. Ik zat dat zo’n poosje aan te kijken en was benieuwd wanneer die wesp eens op zou gaan zouten. Die gele rakker bleef maar in die bloem zoemen, dus wat mij betreft kon het ook een bij zijn.

Weet ik het verschil tussen die twee, ik ben ook maar een eenvoudige kat! Ineens duurde het mij te lang, ik gaf die rakker een knal voor de kop, maar al wat gebeurde was dat er een paar blaadjes van de bloem afvielen. O jee, dat was niet de bedoeling. Ik keek even schuin naar Leen, maar die zat gelukkig nog met haar neus in het boek. Toen de wesp gewoon doorbleef zoemen en plukken van die bloem, gaf ik hem weer een knal voor de kop, maar helaas er vielen weer wat blaadjes los. Ineens zat ik tussen de planten, ik dook op die klutwesp, gewoon vergetend waar ik was.

Ik vond gewoon dat hij te lang in mijn mama’s spullen zat te neuzen. Met een linkse directe, een rechtse uppercut knalde ik hem uit de plant. Yes, ik had beet, want ineens zat hij onder mijn linkervoorvoet. Ik gaf hem nog een jetser voor zijn kanis, en hij lag kncok-out op de rug, zijn vier poten spartelend omhoog. Maar dat gezoem hield niet op, ik werd er mesjogge van. Leen keek op, en zag mij.

 ‘’Charley, wat doe jij nou, ga uit die planten, kijk nou eens wat je gedaan hebt.”

 Zij stond op en liep op mij af, maar ik ook niet gek, pakte die brommer van een wesp tussen mijn mooie lipjes en sjeesde naar de keuken, alwaar ik hem op de keukenvloer deponeerde, verbaasd kijkend naar die gele bromfiets, die nog steeds spartelde, met zijn vier poten nog in de lucht. Dat kreng was niet klein te krijgen.

En net toen ik hem nog een uppercut wilde geven, gooide Leen roet in het eten. Zij kwam in de keuken en brulde naar mij: ‘’Laat dat beest met rust, kijk nou eens wat je doet luppo, geef hier.”

Ik snapte er eigenlijk niets van want Leen is als de dood voor alles wat bromt en vliegt en steekt. Dus verbaasd keek ik omhoog, (ja ze is nou eenmaal groter dan ik) en zag dat zij de vliegenmepper pakte, ze wipte dat gele gevaarte erop en liep ermee naar buiten. Ik erachteraan. Wilde toch even weten waar zij met mijn buit heenging.

‘’Zo ga maar lekker even bijkomen,” en met die woorden zetten ze mijn vijand op een plantenblad. Die is gestoord hoor!! In ieder geval leefde hij of zij nog en was waarschijnlijk in de stress geschoten van mijn aanval. Moet ie maar geen wesp worden!!Maar Leen had weer een leven gered, ik zat beteuterd naar die graftak te kijken, die eindelijk weer rechtop zat op dat blad. Uit de stress, maar geloof mij nou maar, ik krijg hem nog wel een keer en dan knijp ik in één keer zijn angel uit zijn kont. Zo lekker puh...