YVETTE THE GREATEST ON AARDE.

Hallo allemaal, 

Zal jullie even vertellen wat Ome Peet nou bedoelt met een hond in de pot. Nou dat zit zo.

Mamma Claudy had lang geleden, voordat ik nog de aarde kon verkennen een hondje, genaamd Yvette, als klein kind kwam ze al bij haar en die twee waren onafscheindeleijk van elkaar, niet van elkaar af te trekken. Dat kwam natuurlijk ook omdat ze gek van elkaar waren hoor. Yvette was een hond met een lief karakter, eerlijk en sterk als een berin, een echte herderinnetje die alleen leefde voor haar mamma.

Kijk en dan praat je met een vrouw als mamma Claudy, als hond en vrouw elkaar mogen dan praten ze met elkaar. Dat had ik met Leny ook. Wij praten in plaatjes zeg maar. Als Leny dacht dat ik honger had zag zij mijn etensbakjes voor zich, keek mij aan en knikte naar de keuken, alwaar ik mij daar naartoe gleed als eens speer om te kijken wat er te vangen was in de bak. Een kilpileetje, of wat rosbief, of wat anders, maar gewoon wat lekkers. Dat was ons gesprek meestal van de dag. Maar mamma Claudy was met Yvette de hond heel anders, haar kind, haar liefde, haar leven.

Toen Yvette ook heupdinges kreeg heeft Claudy heel lang met een dokter over Yvette getokkelt wat te doen. Uiteindelijk is ze net als ikke netjes in de oven naar een prachtige pot verplant en staat nu naast de mijne. Zij is groter dan ikke, maar de maat is er ook na.

Mamma Claudy heeft nog altijd veel verdriet van Yvette, net zoals ze altijd tranen in haar ogen krijgt als ze over mij praat, die lieverd. Ik houd haar wel in mijn gaten hoor, niet dat ik die twee ineens loslaat.

Ik heb hier een drukke baan, een lieve bazin, maar ik mag af en toe even naar beneden kijken hoe het met die twee kneuzebeuzen is. Want die Leen is weer bezig om haar lichaam te laten veramponeren tot een kijkgat, lijken wel kogelgaten die dichtzitten met knoopdraadjes, dat heet een hechting geloof ik.

Nou, die is even zoet. Maar om op Yvette terug te komen, zij herkende mij niet bij het hek en toen ik mij voorstelde en zij dat ik de nieuwe baas van de kattenhemel was met begeleiding van een boddiegard was zij ineens lief en vroeg of ik de groeten wilde doen aan die twee beneden. Nou bij deze dan. Want zij mag niet altijd naar beneden van de hondenbaas, dat is zo een bullebak,de naam zegt het al, nou dat zegt mij genoeg. We hebben nu afgesproken dat ik naar beneden ga, loop ik even langs het hondenhek en kijk of Yvette er is en dan geeft zij mij wel een boodschap mee of een seintje dat alleen Claudy van haar kent, zodat zij weet dat haar hond nog steeds aan haar denkt,

Is dat lief of is dat lief. Ja dat is hartstikke lief...

Tot tokkels en huggies from Charley the man in heaven,

Charley ontdekt iets, krijgt een uitbrander en gaat slapen.

Hallo lieve lezers, hier is Alley Cat weer en ik kom jullie even bijpraten over Charley; en hoe 
het afliep met Harry. Weet je nog de vorige keer?
Nou, Harry is inmiddels op het matje geweest en heeft een stevige uitbrander gekregen. Nog 
één keer in de fout en dan moet hij terug naar de aarde. Dat zou pas een echte straf zijn voor 
Harry want hij kwam uit een asiel, waar hij in een kooi leefde. Ook de melkbar (Harry’s 
stamkroeg) wordt gesloten dus voortaan maar aan de waterkraan hangen als hij dorst heeft. 
Nog een geluk vond hij zelf, dat hij de secondant van Charley mag blijven.
Charley loopt zijn dagelijkse inspectierondje over de poezenpaden en de muizenveldjes. In
gedachte lopend gaat hij veel te ver en ziet een gaashek. Nieuwsgierig waarom dat hek er 
staat loopt Charley er dicht langs als er plots een paar honden tegen het gaas aanspringen en
Charley zich het apelazerus schrikt. Hij doet een paar stappen terug en merkt dat de honden er niet door kunnen. Charley blijft kijken naar deze vieze kwijldingen. En maar blaffen, en maar
hijgen. Stelletje druktemakers die honden. Bah!

Zou dit hier misschien de hondenhemel zijn? vraagt Charley zich af.
Charley gaat op zijn zij in het gras liggen en ineens komt er een herinnering terug. Aan een 
hond dit keer. Charley herinnert zich een hond uit zijn aardse leven. Hij hoort vaag zijn aardse
mama Claudy een naam roepen: Yvette. Maar de herinnering is al van zo lang geleden dat hij 
niet meer weet hoe Yvette eruit zag. Wel herinnert Charley zich ineens weer dat potje waar 
Yvette in zou zitten. Raar volk toch eigenlijk: aardmensen. Leven met de hond in de pot.
Maar meer kan hij zich nu even niet meer herinneren.
Als Charley terug komt in zijn kantoor moet hij zich melden bij Minous. Jammer eigenlijk, hij 
wilde net gaan slapen; honden en muizenveldjes maken nu eenmaal slaperig.
Minous kijkt niet erg blij. Zij valt uit tegen Charley dat hij zo ver uit de buurt was geraakt. 
“Daar mag jij helemaal niet komen.” zegt Minous chagrijnig. “Dat is alleen toegestaan voor 
ons hoger geplaatsten, en bovendien gevaarlijk voor jou want daarachter is de hondenhemel!”
Dit is precies wat Charley wilde horen maar hij durft nu niet verder te vragen.
Hierna trekt Minous weer bij en zij knijpt haar groene ogen geraffineerd tot spleetjes en 
zegt: “Charretje, ik heb een nieuw dekentje in mijn mandje. Zullen wij dat saampies eens 
uitproberen? Hm?”
Minous wacht het antwoord niet af maar knipt het licht uit, en samen lopen zij stijf tegen 
elkaar het totale donker binnen.
En wat zich daar afspeelt ……. Nahhh, willen jullie dat echt weten?

©Alley Cat.

zen

YO OME PROF PEET.

Ik las hier zo uw vraag over dierendag. Nou ik kan u verzekeren dat er wel zeker een dierendag hier bestaat hoor, we hebben vanavond een kippendinee met allemaal poezen die voor ons gaan dingessen, ik weet niet of ik het al mag verklappen, maar ze gaan de hoelarokjes uitdoen, dat het hier hoelastrippen en dan gaan ze aan de paal dansen voor de katers. Wel de katers die van de "jeweetwelstam"zijn, anders is het leed niet te overzien volgens de bazin Minoes.

Vanmiddag was er een niertjesluns, met van alles en nog wat, niet te pruimen, maar je krijgt het voor niets dus daar valt wel iets voor te zeggen. Zij die nooit dierendag hebben gevierd, die genoten natuurlijk, die hoeven ook de hele dag niets te doen, alles wort voor se gedaan, van afwassen tot hun eigen pootjes worden schoongelikt door speciaal opgeleide poezenvrouwen.

Nou wilde ik ook, maar aangezien ik een leider ben in de groep mag ik niet meegewassen worden. Minoes vind dat niet goed,

Dat is mijn dierendag, Was net nog even snel naar beneden gegaan, zie ik dat Leen met een Meneer van de krant zit te tokkelen en mamma Clau ligt weer te griepen in bed. Gezellig zo voor het weekend, maar ja, ziek is ziek, dus ik laat ze nu maar even met rust.

Ik moet hier de boel in de gaten houden, niet dat er een stelletje ongeregeld jenever in de melk gooit vanavond, anders wordt het hier nog een knokpartij, dat is geen vrede op hemelse waarde toch? Alles goed verder met uwes? Dat zal best wel hoor als ik zo af en toe even gluur via de buur....Ome Peet, die lust er wel pap van heb ik zo gezien, gelijk hebbie hoor geniet maar.

Nou lieve Ome Prof Peet, tot tokkels maar wieder en de groetjes aan Tante P....

Huggies van Charley the man from heaven..

*************************************************************************************************************

KIJK DAT WAS MIJN JAREN GELEDEN DIERENDAG.

Ik moet in de eerste plaats even mijn particulier sekretaramaris bedanken voor de woorden die hij hier voor en namens mij schrijft hoor, die Allycat is een kanjer van een goser, doet het toch maar even voor mij. Omdat hij weet hoe druk ik het heb met alles en nog wat. Soms wat gajes achterna, dan weer Minoes de bazinpoes tevreden stellen, het valt niet echt mee hierboven, maar we redden ons wel zo.

O ja, dit bovenste ding en ander ding kreeg ik 2 jaar geleden voor mijn dierendag, een dag later was ik jarig te wezen, hadden die twee lieve dozen toch gelijk alles voor mijn giegel neer kunnen zetten. Nou moest ik twee keer vermoeid raken door al dat uitgepakgedoe...

In ieder geval, die Ally cat houd mij wel in de peiling hoor, ik mis die doosjes nog wel. Nu helemaal als ik zie hoe ze allebei een beetje boel in de waterput van tranen zitten. Wat een gedoe ook met die Leen, die knuppel heeft ook altijd wat. Struiktelt ze niet over een lucifer dan glijd ze wel uit over een druppel melk.

Maar goed, ze missen mij nog steeds en ik hen ook, dus soms duik ik even naar beneden om toch even te laten merken dat ik in de buurt bij ze blijf. Ik sta thuis in een potje naast Yvette, de hond van mamma Claudy, best gezellig, maar hier istie altijd aan de rol met die andere viervoeters van honden. Wat een bende is dat af en toe zeg. Wij mogen daar niet komen, die hebben hun eigen stuk hemel zeg maar.

Maar Allycat schrijft altijd voor mij als ik het even niet zie zitten, dus denk nou niet dat ik jullie laat zitten hoor, dat heet hier ( ook beneden geloof ik) een goostwrijter, iemand die voor jou de woorden op papier zet.. Soms ben ik zo emotievol dat ik niet uit mijn woorden kom en dan zit ik gewoon te kwijlen, dus dan neemt Ally Cat het van mij over. Een top gozer hoor. Dus hij ziet en hoort alles, maar tokkelt ook alles door...Dat gedoe met Minous had nou niet echt bekend hoeven te worden...Nog effe en dan schrijft hij dingen die helegaar niet waar zijn...Maar ik hou hem in de peiling hoor,

Zo ook mijn moeders, af en toe Leen laten schrikken, af en toe voor de voeten lopen. Hoor ik mamma Claudy weer brullen "Leer toch eens lopen, kleuter!"Ha, dan heb ik gewoon even voor haar voeten gestaan en voor ze het weet ligt ze ineens op haar postzegel, verbaasd kijkend naar niets, want ze ziet natuurlijk niet waar ze over gestruikeld is. Lachuuuuu!!

Nou, lieverds tot tokkels maar wieder,

Hugs and love from Charley van boven..

Charley heeft het zwaar.

Hallo lezers. Hier weer een berichtje van Alley Cat, over Charley. Vorige keer werd er hard 
op de deur geklopt, weten jullie nog? Nou, dat was Harry die dronken uit de melkbar kwam 
en op de verkeerde deur bonkte. Charley heeft hem even naar zijn eigen kamer gebracht en op 
bed gegooid. Harry sliep al voordat hij neerplofte en snurkte hele bospercelen om.
Charley loopt door de hemelse tuinen en herinnert zich hoe de aardse tuinen eruit zagen, en 
roken. Even stopt hij en dan besluit Charley om naar beneden te gaan en op de camping van 
zijn mama’s rond te schooieren.

Genietend snuift hij zijn neus vol met herinneringsgeuren van gras en van paardenbloemen 
en de wit gekleurde klavers. Het gras is hoger dan Charley zelf en hij sluipt er genoeglijk 
Verderop loopt een tweevoeter met een hond. Vieze kwijldingen zijn dat. Lopen altijd zo 
luidruchtig te hijgen en te kwijlen. Bovendien mag Charley die beesten helemaal niet. Met 
een arrogante blik in zijn ogen draait Charley zijn kop om. Hij ziet een vogeltje en duikt er 
pardoes bovenop, maar hij heeft hem niet te pakken. Het is namelijk zo, dat als je vanuit de 
kattenhemel komt je niets aan het aardse leven kunt veranderen; dus ook geen vogeltje vangen 
en op peuzelen.

Charley weet dit en zit sip te kijken. Hij voelt een brok in zijn keel. Vroeger ja, toen hij nog 
leefde: wat was het toen mooi leven hier. Bij mama Leny en mama Claudy op de camping
door de wildernis sluipen. Charley gaat zitten en er lopen tranen over zijn gezicht.
Tegen zijn wil in wordt Charley naar het hierbovenmaals gehaald. Als hij zijn ogen opent ziet 
hij Minous voor zich staan.

Minous ziet Charley’s verdriet en omhelst hem, en troost hem.
‘Ga met mij mee Charretje’, zegt Minous en zij neemt Charley mee naar haar kamer.
Charley wordt op de bank gezet en Minous zet een schoteltje water neer met een paar vers
gekookte warme niertjes. Minous voert Charley kleine stukjes niertjes en drukt haar kopje in 
Charley’s nek.
Charley slaat zijn voorpoot om Minous heen en valt als een blok in slaap.
Discreet zoals wij lezers zijn, willen wij het vervolg niet weten. Toch?

©Alley Cat.