HÉ OUWE REUS VAN EEN ROOIE POL!

Even een tussendoortje hoor, moet het toch even kwijt hiero.

Wat denk je? Ik kon het toch even niet laten. Ik ben even langs mijn moeders geweest, mamma Claudy is de laatste tijd meer ziek dan onderweg, dus wilde ik haar even troosten. Maar die lag zo hard te snurken, dat ze mijn vacht zowat wegblief. Zie ik ineene dat Leny haar op haar zij draai, ik denk: Zo, kan even lekker tegen haar buikie slapie doen.

Wat denk je? Is dat buikie weg, foetsie. Nou, heb ik dat wieder!!

Dus ik dacht even dat ik mijn koude mooie lichaam voor niets naar beneden had laten vliegen op de vleugels van mijn vliegtuigengeltjes, wel lieverds hoor, maar die vier maken altijd bonje wie er nou voor of achter mag sturen. Ik krijg er een kunstkop van, als ik maar veilig beneden land. Ja toch?

Dus zie ik Leen op haar rug liggen, kussen weer om en om draaiend, die denkt vast dat ze bij mac big smak werkt of zo. Net een hamburgding.

Maar ik dacht, even rust voor ik weer naar boven ga en heerlijk legde ik mijn mooie lichaam op leens buikje ( maar ook dat was weg--dat is dus pech) Maar ik kon toch lekker liggen man, voel ik ineens die hand van Leen.

Begint ze me te aaien, in haar slaap.

Gaat ineens het lampje bij haar aan, zie ik haar ponem, gekreukeld van de slaap natuurlijk en duf naar haar buik kijkende. Zij ziet mij niet, maar had mij wel gevoeld. Want ik lag vroeger vaak zo bij haar, lekker warm man.

Ze keek even naar mamma Claudy, maar die was diep in dromenland en ik durfde mij niet te bewegen, ja ben daar gek, ziet ze het dekbed met mijn voetstappen.

Dus zij haalt haar wendinges op, je weet wel die haren boven de ogen van een mens waar ze mee wenken, als ze de handen vol hebben.

Doet ze het licht weer uit, ben ik maar heel snel weer naar mijn vliegtuig gestapt en hup weer naar boven.  Nou man, was wel lachen hoor, zij dacht dat ze droomde, maar ik was echt lekker op haar body in slaap gevallen, totdat zij het licht aandeed.

Wedden!!Die vraagt zich nog af of het nou een droom was of echt. Ik denk dat ik dit vaker ga doen, wel geinig toch!!

Nou goser, je weet weer wat en tot tokkels

Huggy van je maatje Charley the man in heaven..

HALLO OUWE REUS VAN POLLEKE!

Poehee, Charley, ben ik ff blij dat de feestdagen (wat dat ook moge zijn) weer achter de rug zijn. Tsjonge jonge wat een geknal hiero zeg! Niet dat ik daar wakker van lig hoor, ik slaap gewoon lekker verders......maar diejen Belg, man man wat ziet die af! Die krijgt dan ook een soortement van snoepjes verpakt in een lekker stukkie worst.  En ikke maar mauwen da'k da ook wilde! Ik heb het gekregen hoor, hoef je je geen zorgen over te maken. Uiteraard zonder die snoepies, ik gebedoel maar, die ha'k nie nodig!

Da klein mènneke is hier ook nog geweest, joh da's lache! Komt ie hiero binnen gewaggeld op zijn wee kleine beentjes, ziet zijn opa en oma niet staan maar komt gelijk naar mij toe om te kroelen. Tja, je bent een zeer gerespecteerde buurtkater en  soortement opa. Of je ben het niiet, nietwaar?

Het was wel een rommeltje hiero hoor, stonden allerlei dingen op de grond met mooie papiertjes erom, die mocht da klein mènneke uitpakken. En een lol dat ie had!

Het vrouwtje druk in de weer met haar plaatjesmachien.

Hebben het vrouwtje en de baas ondertussen ook nog hun 17e jubile-nogwattes gevierd samen met het klein bazinnetje en klein baasje enne hebben diejen Belg en ikkes weeral lekkere hapjes gekregen.

Je ziet dat je je over ons geen zorgen hoeft te maken, wat niet te zeggen valt over jouw twee mamma's …........Zou mooi zijn als je eens een keertje in hun dromen kon gevertellen hoe ze die veranda kunnen gaan bouwen zonder dat de ene of de andere mamma vergewond raakt.

Wel, mann in the heaven, hou je taai daarboven en mocht je onze Jan of onze Stompie nog eens tegenkomen daarboven, geef ze dan maar een pootje van mij en diejen Belg met de boodschap dat ze hiero nog steeds gemist worden.

Pootje van Polleke en diejen Belg en niet te vergeten een dikke knuff van da klein mènneke.

Ps: hiero ook nog een plaatje van da klein mènneke! 

Charley: The Boss in Heaven. 

Het is alweer enige tijd geleden dat Charley de hoogste baas in persoon ontmoette en hem de voorpoot mocht schudden. Deze voorgeschiedenis kun je teruglezen in de avonturen van Charley, beschreven door Alley-Cat en mama Leny, in December vorig jaar onder de tab Charley.

Er is ondertussen heel wat gebeurd in de kattenhemel. Veel veranderingen die het hemelse leven er stukken plezieriger op maken. Zo is Minous wegens wanbeleid uit haar functie ontheven, is Charley gepromoveerd en heeft daarbij de taken van Minous op een luchtige wijze overgenomen. Natuurlijk met Harry als zijn trouwe secondant. Dat Minous weg is was wel even tandenknarsen voor Charley, maar er lopen poezen genoeg rond in de kattenhemel, dus wat dat betreft geen gebrek.

Charley loopt door de winkelstraat en ruikt de viswinkel. Zijn neus achterna lopend ziet hij de visboer naar buiten komen en die gooit lachend een stuk kibbeling naar Charley. Meteen pakt Charley het stuk kibbeling in zijn bek en loopt ermee naar een rustig stuk straat; daar eet hij het met smaak op. Even rechtop zitten, een boertje laten en dan met de voorpootjes over zijn neus wassen. Want als hemelse kat moet je wel netjes voor de dag komen, nietwaar?

Als Charley naar de overkant kijkt ziet hij de melkbar, en wie zit daar voor het raam? Jawel: Harry! En er zitten nog drie katten bij Harry aan tafel. Charley bedenkt zich geen moment. Hij steekt de straat over en loopt de melkbar binnen.

Barhond Yvette tapt meteen een grote kom melk. Charly gaat bij Harry aan tafel zitten en de kom melk wordt voor zijn neus gezet.

dit ben ikke dus Yvette is de naam en gek met katten.

Harry zit met enkele andere katten te klaverjassen en is aan de winnende hand. Één kat heet Verbrugge. Die is ooit van de balkonreling van de 12^e etage gelazerd en heeft die val niet overleefd. Hij zit daar altijd over op te scheppen tegen wie het maar horen wil, en niet horen wil.

Na een leuke middag in de melkbar gaan Charley en Harry er vandoor. Gebroederlijk lopen zij naast elkaar als Harry de lucht van de viswinkel opsnuift. De twee kijken elkaar even aan en rennen dan naar de viswinkel. Harry pikt snel een makreel uit de kist en rent ermee weg. Om de hoek eten Charley en Harry samen die makreel op.

Met hun buikjes volgegeten rollen ze over de stoep en blijven lui in de zon liggen uitbuiken. Dan beginnen ze samen hard te lachen ….. hahahaha …….

‘Moesten wij ook niet nog op controleronde?’ Vraagt Harry lachend.

‘Dat kan morgen ook nog.’ Zegt Charley met een brede smile.

Na een high-five staan zij op en lopen naast elkaar de straat uit, terug naar hun kantoor.

‘Een hemels leven.’ Memoreert Harry. Daar is Charley het mee eens.

©Alley Cat.

 Ga toch eens weg

Toen Charley nog bij ons was, een verhaaltje uit zijn eerste boek.

Ga toch eens weg met je fliepsapparaat, ik krijg er een kunstkop van, als ik die al niet heb.Wat een doos zeg. Heb je niets anders te fliepsen dan die postzegel van mij?

Ga lekker buiten spelen, mooi weer. Nee dat doet die doos niet,anders zet ik mijn toeter ook weer open en dan wil ik mee naar buiten krijg ik mijn koeienbel, met nu al vier belletjes eraan, om en dan mag ik vogels gaan vangen..

Natuurlijk Leen, want denk je zelf, dat de vogels hopen dat de ijscoman voorbijkomt als ze mij horen, als ik achter de planten verscholen zit en met mijn kanis zwaai dat jij weg moet blijven als er een vogel op de schutting zit?

Echt die bolle uit Zwolle is echt van de mafferige hoor. Ik mag alleen mee de tuin in als zij het vuil buiten in de klikko gooit en dan weer retour, ze laat mij wel even de tuin inspecteren. Maar die is nog kaal, zie alleen dat de narcissen door haar peterselie groeien, dus ik hoef efffe geen soep van die bolle.

We leven niet meer in de oorlog hoor dat je bollen moest eten naast je verse peterselie? En dan die salie, sjonge snjonge die doos heeft van haar kruidentuin een kruidensoep gemaakt geloof ik. Ik rook eens aan het bonenkruid wat zich ook al laat zien en toen riep zij alweer "Ga met je toeter uit mijn bak Charley!

Dus je weet het al, ik heb dus weer huisarrest, terwijl ik de saliebladen nog aan mijn sik had hangen, wist ik dat zij dat gezien had,. Schijnt goed voor je keel te zijn. Nou ik heb nog geen last van mijn stembanden, wel van die doos die zie ik alweer kijken naar de pannenlappen. Dus dat wordt weer kammen. Ik piepel lekker naar boven, ga naast mamma Claudy liggen, die is ziek en dan durft ze mij niet weg te halen, bang om Claudy wakker te maken.

Niet om het een of ander, maar worden jullie nou nooit moe van die Klapdoos? Ik val soms spontaan in slaap als ze zit te tikken, maar dan knal ik meestal met mijn kanis op haar toetsenbord, is ze daar weer boos over, dat komt omdat ik altijd naast haar op de tafel zit. Ik wil gewoon weten wat ze allemaal doet op haar Beppie het Leppie ( is die mesjogge dan die doos bonbons!!)

Laat het me effe weten, dan kan ik misschien een kattenopstand versieren hier op het blog. Schijnt mogelijk te zijn om dat te regelen, zal wel even aan ome Zwamneus of ome Doppie vragen dat zijn de radicalen bij uitstek. (Kanonne wat is een Radicaal nou weerl, ik ben nog niet kaal zeg!!)

Nou ik heb weer even mijn zegje gedaan, moest het ook even kwijt want Karel van de buren mag ook niet meer naar buiten met die kou, die goser mis ik wel hoor. Ben al twee keer de heining overgeweest maar twee keer heeft die bolle mij gesnapt door die koeiebellen natuurlijk,

Huggie van CHARLEY THA MAN IN THA HOUZZZZZEEEEE

```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````` 

HALLO ALLEGAAR DAAR BENEDEN!!!!!!!!

Familie Kneus en Co

Het zal weer eens niet waar zijn. Dus wel. Waddeffe zal bij het begin starten anders snap je er natuurlijk weer helemaal geen sprietgras van.

Mamma Claudy moest wat tegels verzamelen om een plaatje te maken voor de veranda, dat is een ding voor ons huisje en dan kan ik daar op liggen lekker in de schaduw en Leny mag dan in een schommelstoel met gitaar en koubooihoed op de avond inzingen.

Zag het plaatje al helemaal voor mij, maar wat nog erger was het aangezicht dat écht voor mijn neus plaatsvond. Hier een kleine impressie van grote mensen met kleine stomme dingen.

“Clau als je nou even die hamer geeft dan sla ik die tegel vast plat!”

“Nee Leen daar moet je even mee wachten meis, ik moet eerst alles waterpas leggen voordat ze in het zand gaan , laat mij maar!’

En Mamma Claudy haalde gelijk die tegel uit Leens poezelige klauwen, want die breekt nog een lucifer in duizend stukken, kun je nagaan als je ziet hoe een gebroken steentegel eruit ziet? Niet te filmen. Het stond mij niet aan dat ik het woordje “waterpas”hoorde, want water betekende nat en dat is nou net iets waar je bij mij dus niet mee aan hoeft te komen. Buiten het feit dat ik dat water nou niet in een pas zag liggen, want ik zag geen water. En nergens liep er een pas.

“Maar recht is toch recht?” zeurde die bolle weer.

“Krom is krom!” kreeg ze als antwoord.

Ach mijn moeder Claudy is ook zo slim hoor, want iets dat krom is kan ook nooit recht zijn, dat moet zelfs Leny weten, maar die is ook niet een van de snuggere op deze aardbol. Zij is niet het lampje van Willy Wortel, want als zij het lampje was dan had Nederland al tien keer een stroomstoring gehad. Zo slim is Lena.

Maar ze kan lekker koken, dus daar is ook wat voor te zeggen. In ieder geval zie ik deze twee belegen dozen sjouwen met tegels voor het plaatsje bij de veranda. Het zou een plekje worden waar dan ook de barbekjoe zou komen te staan.  Dat is een vuurmand en daarop flikkeren al die mensen vlees, kijken in de rook of alles goed gaar is en dan lekker smullen???Nou geef mijn happie maar aan de koeien aan de overkant, want door al die rook kunnen ze beter gratis hoesttabletten uitdelen.

Nee dat barbekjoe-gedoe is niet mijn ding,  trouwens ik krijg ook haast nooit wat. Alleen als Leen me onder de tafel ziet dat gaat er nogal eens een stuk kipfilet onderhands. Lijkt dan net alsof we aan het dealen zijn met verboden dingen want Mamma Claudy wil dat gebedel niet hebben. Kom nou, ik vraag er niet om, ik kijk alleen heel lang naar Leny totdat ze zo nerveus wordt dat ze spontaan alle sauzen op haar witte T-shirt laat vallen en mij uiteindelijk toch maar een stuk vlees toewerpt. De lieverd. Maar dat was toen. Nu is nu..

Dus terwijl die dozen aan de leg zijn met die tegels kijk ik vanaf mijn schuilplaats ( onder de zonnebank van Mamma Claudy) zo veilig als het maar kan die hele show zo aan. Ik zie Leen lekker rood aanlopen, want pijn in de rug of niet maar als ze iets wil tillen en het lukt niet zoals ze wil gaat ze het juist doen. Haar straf?? Twee dagen kromlopen en extra pillen voor de pijn, die doos leert het echt nooit. Maar ze pakt 6 tegels tegelijk, ik hoor Claudy nog net roepen: Nee, je gaat zo achteruit en je moet naar voren!”

Te laat, want wat ik voor mijn ogen zie is nog nooit op de televisie vertoont, dus ik heb weer een film voor niets gezien. Pakt Leen die stapel met 6 zware tegels op, ik zie dat zij ze tilt tot aan haar hoogte waar haar korte broekje een elastieken ding heeft dat alles bijeen houd en zie haar zo in een keer een duik naar achteren nemen met stenen en al, terwijl ze toch naar voren moest volgens het gejoel van Mamma Claudy.

Daar lag een stapel gebroken stenen met daartussen ergens ene Lena die met een paar zwarte knietjes en rood hoofd boos keek naar al dat steen om zich heen. Wilde zij zichzelf begraven, of zo?

“Kijk nou eens wat je gedaan hebt, nou komen mijn tegels niet uit!” mopperde Claudy

“Hoe gaat het met je schatje? Nou het gaat goed hoor dank je, alleen zijn mijn knietjes wat geschaafd, mijn armen liggen gezellig open van de schaafwonden, mijn kat kijkt mij lachend aan als hij hier geweest zou zijn en vrouwlief zeurt dat haar tegels nou niet meer kloppen. Met mij gaat het goed dank u!”

Die bolle was woest natuurlijk en om haar domheid en om het feit dat zij nu extra werk had om weer zes tegels ergens anders vandaan te plukken want anders klopte te telling van Mamma Claudy weer niet en dat is een Mientje Precies, wil je niet weten.

“Kom hier help ik je even overeind!”

Kijk en dat had Claudy nou net niet moeten zeggen, want ze is net geopereerd, heeft een nieuwe heup en denkt dat ze alles weer kan. Nu kan ze al veel maar iemand optrekken met nog een partij gruis op haar wit/grijze T-shirt?

Dus wat ziet mijn lodderig oog? Juist, ineens liggen daar twee belegen dozen midden in het zand tussen de tegels en de knie van Mamma Claudy ( de enige goede nog) wordt rood.

“O wat doe je nou?” hoor ik Claudy roepen.

“Ja dat is lekker, jij trekt mij toch op, je ziet toch dat die stenen nog op mijn tieten liggen?”

Gaan die twee daar liggende bonje maken wie er nou wat en waarom, maar voorlopig lagen ze daar tussen de gebroken tegels, midden in het zandpad en de rubber hamer stond rechtop in het zand te wachten totdat hij de eerste tegel in de straat mocht meppen.

Voorlopig waren deze twee belegen dozen even bezig om op te staan, het gruis weg te poetsen en te zien dat het witte T-shirt als grijs uit de bus kwam, Leen met rode benen en een rood hoofd en Claudy mopperend naar Leny dat ze ook altijd alles stukmaakte wat heel was.

Ja maar daar moet je ook Leen voor heten, die sloopt nog iets als ze er naar kijkt. Soms lijkt het net die Gulie Meller die ook dingen laat bewegen en alles stukmaakt, lepeltjes en zo…

Al met al is het een mooi plekje geworden hoor, maar niet voordat Claudy voorstelde dat Leny maar achter haar boek of achter haar leppie mocht gaan zitten, Claudy deed het kleine stukje wel alleen. Dat kleine stukje is wel even 8 METER  lang en drie meter breed, maar voor mijn moeder is dat een peulenschil. Voor Leen is dat een gebergte beklimmen, maar dan is ze nog in staat om een lawine te veroorzaken.

En ik? Ik lag dit zo heerlijk en relaxed in mijn eigen stulpje te bekijken en genoot, genoot van de dommigheid die mensen zo af en toe ( wat heet) over zichzelf afroepen.

Leen is en blijft een ramp in pocketformaat en Claudebauw is nou eenmaal een doehetzelfster, mijn eigen doe het zelf gemaakte Mamma.

O ja en die veranda? Die staat er nog niet hoor, nog even wachten….Eerst even bijkomen van het tegelavontuur, de stumpers….

Als ze zouden weten dat ik ze uitgelachen en bekeken had, dan zou er nog geen tegel liggen hoor. Die twee zouden gillend de hut ingerend zijn. Dus ik heb mezelf ontzettend van de rustige gehouden, al viel het soms niet mee. Maar dat heb je dus, als je als geest rondwaart in een voor mij heerlijke omgeving. Het is ook zo moeilijk om afscheid te nemen. Ik ben nog maar net een half jaar boven en nou alweer heimwee naar beneden..Volgen wij het nog? Nouwhee ikke niet meer hoor.

Huggies en knuf van jullie eigenste Charley, the man in heaven..