~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Hoe Charley een goed woordje doet.

Op een bepaald moment in de kattenhemel krijgt Charley een ingeving als dat zijn aardse mamma Leny ziek is, en niet zo’n klein beetje ook. Ze ligt met een longontstekening op bed en wordt zelfs naar het ziekenhuis vervoerd. Zo erg is het met haar.

Charley bedenkt zich geen moment en denkt na over hoe hij haar kan helpen om beter te worden.

Vanuit de kattenhemel mag je nu eenmaal niet op de aarde zomaar dingen gaan veranderen, hoe erg deze ook zijn. Dat zou de hele toekomst in de war sturen. Maar wat dan? Zou Charley voor deze ene keer eens met de hoogste baas gaan praten of er iets aan te doen is? Klein wondertje of zo? Als je niets probeert krijg je ook niets, denkt Charley en gaat op pad naar het hoofdgebouw waar de allerhoogste woont.

Charley wordt hartelijk ontvangen door de hoge baas die vraagt wat er aan de hand is en of hij ergens mee kan helpen. Charley verteld zijn probleem van zijn zieke aardse mama en dat hij dit heel erg vind, maar er helemaal niets aan kan doen om haar beter te krijgen. De hoge baas wrijft over zijn kinnebak en kijkt Charley bedenkelijk aan.

“Weet je?” Zegt de baas: “Omdat ik nu eenmaal alles weet wist ik ook dat jij hierheen kwam en wat jij wilde vragen. Daarom heb ik op voorhand al iets geregeld voor jou. Ga nu maar lekker terug en kijk vannacht even om een hoekje daar beneden, kun jij jouw aardse mamma even knuffelen en misschien voelt ze jou snorhaartjes kriebelen zodat zij zich voor haar kanis slaat. Dat vond jij toch altijd zo leuk?”

Huppelend van blijdschap rent Charley over straat en gaat terug naar zijn kantoortje. Als het nacht is gaat hij naar beneden, naar zijn mamma Leny. Tot zijn verbazing ziet hij haar op de verzorg afdeling liggen. Met de laptop naast haar ligt zij daar vredig te slapen, dus dan gaat het gelukkig ietsje beter als zij weer zin in laptoppen krijgt. Charley snuffelt in haar gezicht en spint nog even knorrend in haar oor om dan, na wat snorhaar gekriebel, snel weg te zijn.

Terug in zijn hemelse kantoortje kijkt hij naar de foto’s aan de muur. Aardse mamma’s Leny en Claudy kijken hem lachend aan.

Hij pakt de foto’s van de muur en drukt er een paar stevige knuffelzoenen op.

Wij laten Charley nu even met rust en gaan in het volgende verhaal verder met het vorige avontuur over die dode muis.

Tot de volgende keer.

©Alley Cat.

=======================================

Geritsel in het donker.

Weten jullie nog in het vorige verhaal, waarin Charley en Harry aan de slag gingen om het raadsel van die dode muis op te lossen? Nou, na langdurig zoeken in de hemelse encyclopedieën komen ze eindelijk op het idee om eerst eens naar de plaatselijke sheriff te gaan en te vragen of hij niet iets weet om ze op weg te helpen.

De sheriff is de beroerdste niet en duikt meteen in de stapels papieren die ongeordend op zijn bureau liggen. Een hele stapel papieren valt daarbij op de grond maar het lijkt de sheriff niets te doen. Na alles doorgeworsteld te hebben vind hij wat hij zoekt en toont vol trots het document aan Charley en Harry. Bij het zien van dit document kijken ze elkaar verbaasd aan en doen er het zwijgen toe. Ze bedanken de sheriff en nodigen hem een keer uit in de melkbar, voor een versnapering.

“Wel leuk dat wij nu weten wie we zoeken maar waar zoek je dat rotbeest.” Moppert Harry.

Charley geeft aan dat ze bij het muizenveldje gaan posten, vooral als het donker is. Om beurten gaan zij daar wacht lopen en wachten op dingen die komen gaan. Voorop gesteld dat er dingen gaan komen.

Drie nachten al verkennen zij samen het muizenveldje maar er gebeurd niets, helemaal niets. Doodmoe worden zij van dat nachtwerk en overleggen samen of er geen andere oplossingen zijn, als zij juist op dat moment geritsel horen in het hoge gras. Doodstil blijven ze bewegingloos zitten en spitsen hun oortjes- en snorharen in de richting van het geritsel, tot zij ineens oog in oog staan met een poes die hun wel heel erg bekend voorkomt. En uitgerekend deze poes heeft een spartelende muis in haar mond.

Maar daarover de volgende keer.

©Alley Cat.

©Alley Cat.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

hallllooooo CHarrebarley!!!!!!!!!!!

Wat ik nou weer meegemaakt heb!! Je zult je ogen niet geloven als je dit leest, maar het is echtwaar gebeurd!!
Zoals ik al geverteld heb, heeft onze nieuwe buuf een zwart-witte en een wit-zwarte poes.
Nou ben ik geen voorstander van vreemde poezen in mijn tuin, maar ik heb eergister toch maar een uitzondering gemaakt. Ik had diejen Belg ook al ingeseind dat ie de boel de boel moest laren en tot mijn stomme verbazing heeft ie dat ook gedaan.
Buuf had een vriendje, maar dat vriendje was niet zo vriendelijk meer voor buuf. Ze heeft hem gewoon geverteld dar ie haar met rust moest laten. Tja, dat het vriendje daar anders over dacht, daar had buuf geen rekening mee gehouden.
Vriendje stond hier te gillen en te loeien alsoftie een kater was......
`k Heb toen die zwart-witte en wit-zwarte maar toegelaten in mijn tuin.
FF later kwamen er van die meneren met een auto met lichies en petjes op en die hebben alles opgelost.

Pootje van Polleke en diejen Belg.