Begin van de vakantie.

Zoals afgesproken gingen wij drie weekjes heerlijk richting bos, lekker met vakantie. De mama’s van mij volgepakt en doorgezakt van de spullen die allemaal natuurlijk mee moesten, want stel je voor dat ze iets zouden vergeten en ze hebben daar geen winkels! En ik prinsheerlijk als ene koning in mijn speciale mandje, alleen wat ik zeker minder leuk vond en nog vind, die twee klapdozen hebben verdolleme allerlei gekleurde bellen aan mijn ketting gehangen, ik voel me net eentje die ijs loopt te verkopen. Nou die vogels hoeven niet meer weg te vliegen hoor, ik kan ze toch niet achterna, gewoon voordat ze mij al gezien hebben zijn de bellen al aan het luiden.

Ik kan beter bij meneer Pastoor om een zondagsbaantje vragen, heeft die zwartejurkmeneer ook een vrije dag, ik luid de bel wel voor de kerkgangers. Wat een ondingen zijn dat zeg. En van wie kwam dat gezellige idee? Nee, deze keer niet van Lenepeen maar van Claudebouw. Nou ze hebben het geweten. En zeker Leen die altijd het bandje zo omdoet dat al die bellen ( het zijn er nu al zo een stuk of 9) van dat bandje glijden zo heerlijk over de vloer. Dan lig ik in een deuk want dan moet die doos alles per bel weer aan het bandje rijgen en geloof mij dat is best moeilijk als zij geknield voor mij zit, of ligt en ik wil net de deur van de hut doorglippen.

En een tango op de grond is het gevolg, glijdend en scheldend op mij omdat ik dan links en direct een rechtse duik wil nemen richting deur zie je die bolle mee duiken, die had echt in zo een doel moeten staan, je weet wel dat schop spel. Dat spel gaat zo rààr, hebben zij zich het leplazerus gelopen om die bal te pakken met de benen en dan schieten ze dat ding weer weg.

Snap er niets van. Maar voorlopig ligt daar een bolle te rollen en alle ballen te verzamelen om mij als een ballentent te deur uit te laten. Ik kom er echt niet door. Wil ik over haar heen springen vangt ze mij op. Uiteindelijk heeft zij alle ballen verzameld en het bandje om mijn pluizige nekvel en dan mag ik los zo naar buiten op jacht naar ….ja waar na eigenlijk.

Die mooie zwarte dame van hiernaast zie ik ook haast niet meer, was ik toch al veel te oud voor. De vogels zitten mij te hoog en de vlinders vliegen mij te snel. Dus wat doet deze ouwe kater? Juist, gewoon lekker in de zon liggen, voor de stenen trap.
Nou moet ik alleen uitkijken dat die bolle niet over mij struikelt, want je wilt niet weten hoe vaak zij een duik in het gras nam, zo over mij heen vanaf de trap.
Ze heet niet voor niets de schuivenduiker van de hut!!


See you Huggie van Charley

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yo Charley

Al weer een hele poos gelejen da'k wat heb kunnen neer krabbelen maar het vrouwtje is druk druk en nog eens druk

Of ze is aan 't werk, of ze zit met die naaldjes te tikken of ze is naar het klein vrouwke en dà klein mènneke waar binnenkort weer zo'n mensenkindje komt

En als mijn vrouwtje weg is staat haar letterblokjesmachien niet aan en ik weet nog steeds niet hoe ik dat ding aan het werk moet zien te krijgen.

Maar goed, nu heb ik de kans en die pak ik dan ook met twee pootjes tegelijk.

Ist daarboven nog een beetje uit te houden?? Of kom je nog weleens terug om je mama's te plagen.

'K hoorde wel dat mama Leny weer aan de sukkel is, als je haar nog eens opzoekt geef haar dan een heeeeeeele dikke knuff van mij en diejen Belg.

Sinds een aantal weken heb ik ne nieuwe buurman, ne Jack Russel. Da zegt me niet zoveel, maar ik heb hem al wel duidelijk gemaakt da'k ne zeer gerespecteerde buurtkater ben en gewoon in zijn tuin kom als ik dat wil. Vond ie nie leuk mar 'k heb hem ff geverteld dat ie het maar moet accepteren anders kan ie kennis maken met diejen Belg............

Die bijt nog geen deuk in een pakkie boter maar dat weet die kleine keffert niet.

Onze nieuwe buuf heeft ook zzo'n mensenkindje maar daar blijf ik verre van, dat mensenkindje doet haar eigen poezenbeesten nog al eens pesten en daar hou ik niet van.

Afgelopen nacht heeft het hier behoorlijk ongeweert en daar houdt diejen Belg nie van, ik ben maar bij hem gaan liggen om te zorgen dat ie niet al te veel bang zou worden. Gelukkig kwam het baasje op tijd naar benejen en heeft hem meegenomen naar buiten en dan istie nie meer bang

.

Nou gozert, dat was het weer voor deze keer, ik ga nog ff pitten, ben ook niet meer van de jongste.

Pootje van Polleke en dieje Belg.

Ps. : diejen heeeeeele dikke knff nie vergeten!!!!!!!!!

+++++++++++++++++++++

Charley gaat het hoekie om.

s’ Morgens wordt het duo fit wakker en zij liggen nog dromerig met hun neusjes tussen hun voorpootjes om zich heen te kijken. Harry staat als eerste op en begint zich uit te sloven met halters en de loopband. Charley denkt er het zijne van wast zich eerst vanaf zijn oortjes tot aan zijn achterpootjes.

Bij de koffie komt Harry met een berichtje, van de aarde. “Daar zou ene Valentijn op de smackbox rondspoken uit jouw naam. Is jou daar iets van bekend?” Vraagt Harry.

“Geen ruk!” Zegt Charley en hij leest wat er zoals staat. Bedenkelijk kijkt hij Harry aan maar zegt niets. Er spelen andere zaken in dat Charley hoofd.

“Ohw en voor ik het vergeet: ik moet straks bij de hoogste baas komen maar ik weet niet waarvoor.” Informeert hij Harry.

Later die middag komt Charley zijn vriend Harry tegen en die ziet het betrokken gezicht van zijn vriend Charley.

“Wat heb jij?” Grinnikt Harry.

Charley gaat erbij zitten en verteld aan zijn vriend wat de hoogste baas hem gezegd heeft.

“Straks vertrek ik hier, weg van jou en uit de kattenhemel. Ik heb promotie gekregen en moet de zaken in een andere dierenhemel gaan ordenen want daar schijnt het een zooitje te zijn. Net zo als hier in het begin. Maar nu komt het: ik mag jou niet meenemen!” En Charley krijgt een brok in zijn keel.

Samen zitten zij zwijgend voor zich uit te staren en geven soms zonder aanleiding een lik over hun schouder. Meer uit wanhoop dan dat er een reden voor is.

“Weet je …” Onderbreekt Harry na een kwartier de pijnlijke stilte: “weet je nog tijden geleden dat ik gelazer had met Minous over mijn drankgedrag?”

“Of ik dat nog weet.” Zegt Charley en kijkt hem afwachtend aan.

“Loop met me mee want ik heb een geheime plek waar ik een grote fles jenever bewaar die wij nu samen soldaat gaan maken.”

Verbaasd volgt Charley zijn vriend want die geheime plek heeft hij eigenlijk nooit kunnen vermoeden, laat staan dat hij Harry ooit nog dronken heeft gezien.

Harry graaft de fles op en heeft er zelfs glaasjes bij. Samen klinken zij op hun eeuwige vriendschap en gieten al proostend het vocht naar binnen. Tijdens dit bacchanaal beginnen ze met het ophalen van hun avonturen en ze kunnen er nu hartelijk om lachen, maar soms vloeit er ook een traantje. Als de fles bijna leeg is slaan ze hun voorpootjes om elkaars schouder en nemen afscheid met de belofte dat ze elkaar zeker ooit zullen terug zien, maar beslist nooit zullen vergeten.

Harry zwaait Charley na als hij met zijn koffertje het kantoor uitkomt. Charley loopt met lood in zijn vier pootjes de straat uit. Bij de hoek draait hij zich nog even om en zwaait naar Harry. Maar dan is Charley echt verdwenen: het hoekie om.

En Harry? Die loopt met zijn voorpootjes in zijn zakken te ijsberen. Hij vindt er zonder Charley geen reet meer aan. Ook ik, Alley Cat, ben hierdoor werkeloos geworden.

Dus of er ooit nog een volgende keer komt?

©Alley Cat.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

      Verslaafd aan de hemelse vakantie.

Wat een heerlijke vakantie behoord zijn blijkt wel uit dat Charley en Harry een spelletje zitten te doen. Samen zitten zij op de grond aan het tafeltje. Zij spelen het spelletje ‘Miezemouzen’. Dat is net zo iets als Ganzenborden maar dan helemaal anders. Met muizen dus, in plaats van met Ganzen. Snap je? Nee? Hun dus ook niet! Maar een lol dat ze hebben, dat wil je niet weten. Schaterend van de lach rollenbollen ze over de grond.

Harry schenkt nog een keer bij uit de fles die naast ze onder tafel staat en zij proosten op hun fraaie vakantieleven.

“Jammer dat onze vakantie weer bijna voorbij is.” Meesmuilt Harry ineens. “Morgen moeten wij alweer terug naar de kattenhemel”.

Charley pakt zijn iPad uit zijn binnenzak en kijkt welke afspraken er in staan.

“Shit”.  Kreunt Charley: “Morgen worden wij alweer terug verwacht bij de hoogste baas, dus we moeten vandaag al weg.”

De vrolijkheid slaat om in een mineurstemming en samen zitten ze sip voor zich uit te kijken; met nog een laatste druppel in hun glaasjes.

“Zou die achterlijke tandartspolitie er nog zijn? “ Merkt Harry achteloos op, maar zijn diepere gedachten achter deze vraag liggen er dik bovenop.

Charley haalt zijn schouders op en gooit zijn iPad het raam uit: weg ermee!. Niks wil hij er meer mee te maken hebben. Helemaal niks! Vandaag dan hé. Nog heel even genieten van hun vrije kattenleventje: de poezenvakantie!

Het hotel waarin zij vertoeven heeft wel strakke etenstijden. Als je er niet op tijd bent krijg je daarna ook niets meer te eten. Dus is het zaak om op tijd in de eetzaal te komen.

Zij zien een lopend buffet dat gelukkig stilstaat en daar liggen de lekkerste dingen op. Slagroom staat er, ijstaart met stukjes chocolade erin, gekookte worst ligt er en zelfs grote hompen gegrilde zalm. Als dat geen Godenmalen zijn?

Het hoofdmaal echter bestaat uit gekonfijte muis, gelardeerd met speciaal gekweekt kattengras. En dat lusten deze twee maar wat graag. Verderop zien ze muis-paté, gekookte kippenniertjes en levertjes.

Dit is toch een hemels- en Goddelijk hotel jongens?

Met hun gepakte koffers lopen Charley en Harry naast elkaar naar het station. Hun trein komt over een kwartier dus alle tijd nog. Als ze in de trein zitten en na het middagdutje naar buiten kijken zien zij de hemelse kattenhemel al naderen.

Er hangen donkere wolken boven de kattenhemel. Zou dat een voorteken zijn van een naderend onheil? Wie het weet mag het zeggen.

In elk geval doe ik mijn laptop dicht en wacht geduldig af op de dingen die komen gaan. Ik ben wel erg benieuwd wat die twee voor avonturen gaan beleven na hun vakantie.

©Alley Cat.

==========================================