Rijlessen.

Mijn eerste rijles in een elektrische rolstoel was een ramp. Gelukkig niemand van de rollator of looprek gereden, scheelde niet veel trouwens. Maar na twee lessen mocht ik alleen rijden zonder begeleiding.

Dat leidde er weer toe dat ik in mijn enthousiasme tegen een stoel, waaronder een trapfiets stond, aanknalde en van mijn rechtervoet wat tegen gekneusd had. Jippie, eerst door mijn achillespees gezakt. Die was met proberen te staan geheel ietwat gekneusd, toen die tenen bij dezelfde voet. Dus voor de rest gaat ie goed hoor.

De artsen waren eindelijk na meer dan 10 maanden ziekenhuis, eindelijk ( grote zucht) tevreden. Mijn ontstekingswaardes en bacteriewaardes waren 00000. Dus alles was schoon. Nu moet ik nog wel 4 tot 6 weken wachten voordat men beslist of ik een nieuwe heup krijg in het rechterbeen ( waar nog wel een heup inzit) of dat die er ook helemaal uitgaat. Spannend en eng. Want ik heb al besloten dat ik niet verder wil, alleen in een verzorgingstehuis, dag en nacht hulp en elke dat even mijn vrouw op visite. Dat is geen leven dat is lijden. Het zijn wettelijke motivaties voor euthanasie. Ook al begin ik te beseffen dat het einde oefening kan zijn, de arts had mij al verteld dat geen enkele medicus dit op zijn conto wil hebben. Ik dacht gelijk aan een goed chantagemiddel. Maar wat moet ik dan? Als een plantje achter de geraniums zitten?

Ik mag drie keer per dag wat uit bed in de rolstoel wat rondrijden, mijn record staan nu op 70 minuten in een keer uit mijn bed. Dat mag wat wezen. Hoelang ben ik dan bezig voor een hele dag uit bed?

We hebben alle opties al doorgenomen met de ergotherapie, de zorg en verpleging en thuiszorg. Is niet te doen, ook geen verhuizing. Mijn vrouw is geen verpleegster en ik heb dag en nacht verzorging nodig zonder benen. Dit is hier al te zwaar met de lift uit bed, in de lift naar de stoel en dan voorzichtig zitten. Maar sinds  drie dagen is de wond al dicht, komt er geen rommel meer uit. Dus ik ben en blijf gematigd optimistisch. Wat moet ik anders? Als ik nou meer hobby’s had dan lezen en laptoppie tikken dan nog?

Het leven is zo waardevol, maar zonder uitzicht is de weg mij te lang. We zien wel waar het schip strand. Ik vaar nog wel even mee hoor.