~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mijten of Meiden?

De mens is bereid om bijdragen te leveren aan de verbetering van het milieu, zo staat er protserig op nu.nl te lezen. Vier op de vijf mensen zijn bereid om hun levensstijl aan te passen, tot zelfs in China en in de US of A die zelf hofleveranciers zijn van koolmonoxide, wat uitstoot betreft. Driekwart vind dat de belasting op energie omhoog mag, ter verbetering van het milieu, en in bijna alle Europese landen en de VS vinden de meeste mensen dat de prijs van schadelijke brandstoffen omhoog moet

Nu moet ik toch eerst een shot jenever tot mij nemen want ik zie nu sterretjes. Ik denk na en laat het geschrevene nogmaals door mijn hersenpan dwalen. Welke toevoegde waarde heb ik, als mens, in het milieucircuit? Als mens ben ik bij leven al een recyclebaar product, ik bedoel een mens bestaat nu eenmaal voor 99,99% uit lucht omdat dit de basis is van de moleculen die de mens vormen en bijeenhouden; de rest is water. Natuurlijke menselijke afvalstoffen worden onder andere verorberd door bijvoorbeeld de bedmijt, nee nee niet de bedmeid!

De bedmijt is in grote getale aanwezig in onze huisgezinnen, bij bosjes. Laatst las ik dat een beetje hoofdkussen toch al gauw een slordige 40.000 mijten herbergt om maar te zwijgen over een eenvoudige één persoons matras die zeker twee miljoen bedmijten huisvesting bied. In feite ben ik dus een wandelende supermarkt voor dit soort ongedierte die ongeduldig op een hartige proletarische hap wachten, en dat zeker krijgen als ik mij ter rustte begeef. Want wat er zich dan allemaal voltrekt in mijn sponde, dat wil je niet weten, brrrrr. In deze hoedanigheid draag ik dus van nature al bij tot een beter leefmilieu, mijn huidschilfers worden gretig opgepeuzeld en het is een wonder dat ik ‘s morgens heelhuids en compleet opsta.

Ik bedoel, je ligt lekker te snurken maar ondertussen wordt je opgevreten. Massa’s huismijten lopen over je heen, op zoek naar huidschilfers. De lakens hebben ze ondertussen wel bekeken want die zijn al afgegraasd maar die vent die daar ligt, die gaan we eens besnuffelen. Met honderduizenden tegelijk marcheren de bedmijten over mijn lichaam op zoek naar iets eetbaars. Ze inspecteren mijn navel, lopen over mijn dijbeen en over mijn bil en ja zelf mijn schaamstreek wordt niet ontzien.

Ware het bijvoorbeeld dat ik net mijn zaad in moeders schoot heb gestort dan ontstaat er een waar feestmaal, zeg maar gerust een soort carnaval maar dan voor bedmijten. Met miljoenen tegelijk zwermen zij uit naar de plek waar ik lig te druipen en ze vreten hun buikjes rond aan schilfers en de laatste uitgelekte druppels spermatozoïden.

Maar een mensenhoofd daarentegen is voor een beetje huismijt toch het summum op culinair gebied, als een toetje in een vijfsterren restaurant dus. Na het geslachtsorgaan, na de daad, volledig te hebben afgelikt is het tijd voor het toetje: men vertrekt massaal naar het hoofd van de argeloze slaper.

40.000 mijten doen zich tegoed aan de olieachtige resten op de hoofdhuid. Hierna vallen de mijten tevreden en voldaan in slaap. Het slachtoffer wordt door de wekker gewekt en heeft van het voornoemde gebeuren geen enkele weet.

Gelukkig maar.

Prlwytskovsky.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nou weer gewoon doen…

Eindelijk is het sportgebeuren voorbij. Het oranjegevoel kan weer een paar jaar teren op het genot van een tweede plaats. Persoonlijk ben ik niet zo een fervent voetbalfan maar toevallig vond ik de Wereldcup wel het kijken waard. Dacht ik. Doch wat een deceptie was die finale zeg. Gelijk dat gedrag en gesodemieter van een Engelse scheidsrechter die in mijn ogen een bijna spannende wedstrijd letterlijk en figuurlijk dood floot. Gek met zijn gele kaarten, veelal terecht, doch toen bij een buitenspel er toch nog een goal werd gescoord door de Spanjaarden konden wij als Oranjetompouzen wel inpakken. Het was ook te ruw, aan de andere kant ze deden niet voor elkaar onder hoor, doch de Spanjaarden waren vanaf het begin de beste spelers.

Ik heb zeker niets tegen Oranje, maar het is een spel waar de centjes moeten rollen, de commercie moet verdienen, geef het volk brood en spelen en ze houden hun harses wel.Zilver is ook niet slecht van al die landen dat wij als klein kikkerlandje toch nog tweede werden en onze jongens gaan met 2 ton pleuro’s extra naar huis dus niet klagen maar je verlies als een kerel dragen. Er kan er maar een de beste zijn.Dat geldt in elke sport, verdriet of niet er kan er maar eentje winnen en er blijft altijd een tweede winnaar in welke sport dan ook.

De vlaggen kunnen weer in de kelder, de hoeden in de doos, de biercommercie moet andere bronnen aanboren en de boodschappenwinkels moeten met andere gadgets komen om klanten aan zich te binden, geen gogotjes meer, of armbandjes, poppetjes zo klein dat ze makkelijk in te slikken zijn, maar ach een kniesoor die daar op let. Maar het zijn wel gadgets die voor de kids zijn verzonnen. Mocht u een gogo missen? Kijk voor de zekerheid even de ontlasting van uw kleine jongen  na want die heeft waarschijnlijk uit woede met zijn pa al die kleine rotkrengen opgevreten…

Leny Kruis

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mens/Dier'..beest

````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

                                          Geen tijd.

Tringgggggggggggg …., schaars gekleed open ik de deur:

 “Mogen wij een paar minuten van uw tijd vragen om ……”

“NEE!!!!! Ik heb geen tijd, ik kom net me nest uit en dan mot ik eerst koffie waarna ik pas aanspreekbaar ben, dus NU EVEN NIET!” Chagrijnig knal ik de deur dicht.Twee weken later: tringgggggggggggg …. Ik open de deur en: “Mogen wij een paar minu……”

“NEEEE!!!!!Ik heb geen tijd want ik sta net onder de douche en nu sta ik een kou ‘tje te vatten want het tocht. Maar hoe relatief is tijd eigenlijk, vraag ik mij af. Terwijl ik dit denk lig ik op de bank en staar naar de hemel; ik laat mijn gedachten hierbij de vrije loop. Tijd wordt pas relatief als je er bij stilstaat, vreemde paradox is dit. Het schouwspel van de wind, die de wolken langs de blauwe hemel drijft en ze snel in andere vormen doet veranderen, zorgt ervoor dat ik langzaam in slaap val.

 Er staat iemand tegen mij te praten, wat hij zegt hoor ik in eerste instantie niet. Dan dringt het langzaam tot mij door: er volgt een dialoog over tijd. Het gaat over hoe ik met mijn tijd om ga; dat ik nergens tijd voor heb of voor mijn part ergens hoe dan ook tijd voor vrijmaak. Haast, haast, haast altijd maar die haast en geen tijd hebben; geen tijd hebben voor niets. “Maar beste man,” zei de stem: “u leeft nu in de tijd dus u hebt nu alle tijd die u zich maar wensen kunt.” Niet begrijpend keek ik hem aan. “U voert vele nietszeggende argumenten aan om te vluchten in uw denkwereld. Behalve dat tijd relatief is wat kunt u mij nog meer vertellen over tijd?” “Nou uuhhhhh …. hm …” Verder kwam ik niet. “En dat bedoel ik nu: u bent verblindt door uw eigen visie, vakblind bent u. Het wordt tijd dat u uw tijd opnieuw leert waarderen."

Een bonk maakt mij wakker. Ik was van de bank gelazerd en kijk beteuterd hoe ik als niemendal hulpeloos op de grond lig. Inmiddels zijn er donderwolken zichtbaar en de regen valt met bakken uit de hemel. Een hemel die ik zojuist nog de hemel in prees. 

Mijn grijze cellen evalueren het gebeuren en laten mij beseffen dat ik inderdaad in de tijd leef en de tijd heb; zelfs meer tijd dan ik mij wensen kan. Immers: hoeveel seconden leef ik al, hoeveel minuten, hoeveel uren, hoeveel jaren? Zou ik dan binnen dit gebeuren niet een paar minuutjes kunnen vrijmaken voor een ander, voor een medemens? Nu heb ik de kans, ik ‘heb’ nu de tijd.

Als ik straks de pijp uit ben, dan pas heb ik geen tijd meer; dan ben ik eeuwig.

@Prlwytskovsky.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hoezo even niet aanwezig?

Toen wij na een afwezigheid van enkele uren weer retour waren op ons chaletje, het weer was heerlijk, de kat lag te slapen en wij waren aan de sjouw met de gehaalde boodschappen. Ik zei tegen vrouwlief: Ik moet toch de site even updaten, want ik heb nog zoveel te doen.

Het is leuk als je een website hebt die goed bezocht wordt, maar dan verwacht men natuurlijk wel enige aanvulling van allerlei leugens die Peet en ik hier neerkalken. Vandaar mijn verzoek of vrouwlief zelf even de rest van de boodschappen op wilde ruimen, zodat ik vast aan mijn verhaaltjes kon beginnen en de animatie's zou kunnen verzamelen, wat op zich al een kolereklus is.

Vrouwlief gaf mij alle medewerking en met een flesje water aan de slag gegaan!

NEE DUS!!!

Want mijn toetsenbord was gegijzeld, wel door een gijzelnemer waar ik ontzettend bang voor ben. Mister spider was aanwezig. Ik keek naar het onding en keek ook naar de kat die nieuwsgierig de boodschappentassen controleerde.

Zijn taak als waakkat had hij toch maar mooi verzaakt zeg. Deze meneer of mevrouw woonde hier niet en zeker niet op mijn toetsenbord. Dus met een gil die door het hele bos te horen was gaf ik aan dat ik zo niet kon werken, mijn laptop was gegijzeld door een spin, zo groot was mijn soepkom niet eens.

Vrouwlief kwam er bij, die is echt nergens bang voor doch voor deze knakker keek ze wel even uit zeg.

"Laten we de dierenambulance maar bellen, hier kom ik echt niet aan!" Want wat er ook gebeurt, in mijn leven wordt er never nooit een dier doodgemaakt, nog geen vlieg die mep ik alleen bewusteloos en gooi ze dan naar buiten wanneer ze hier in de hut zitten. Maar deze meneer was wel héél groot voor zijn doen. Nooit zoiets in een bos gezien.

Nou geloof er maar niets van want deze spin is een grote spin die echt niet in Nederland voorkomt. Maar mijn angst voor spinnen is er nog steeds en ik moest toch even een blogje maken, dacht dat zo een foto als dit wel paste bij bovenstaande leugens...

Leest wel lekker weg vind je niet???