THE BIG PRICE IS WINNING EN BINNEN.

Het is de kijk van een winnaar die niet weet wat hij met dit grote kussen moet doen. Terwijl hij een groot kussen van Claudy in beslag had genomen, dat is nu retour eigenaresse en hij vind dit dus maar niets...

Lekker dan, win je eindelijk eens wat voor je geliefde ( daar valt onze kater ook onder als familielid) denkt die cocosnoot dat wij hem een kunstje geflikt hebben, weet hij veel.

Er hangt natuurlijk een nadeel aan, dat ding is voor honden en die zijn van nature ( veel dan) groter, normaal lag Charley tussen mij en Claudy, zo lekker het kussen tegen de verwarming tussen ons beider bureau in.

Nou moeten wij schuin zitten want zijn kussen moet natuurlijk recht. 

Dat worden weer rugklachten voor beiden, na ja ik haal maar vast wat cremé in huis om elkaar dan maar weer de spiertjes te masseren.

©leny kruis

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

JE MAG RUILEN HOOR!!

Ja de Sint is weer geweest de kleintjes zijn heerlijk verwend, pa heeft nog last van de kater door overmatig alcoholgebruik omdat er voor hem altijd en eeuwig de scheerschuim met afther shave aankwam, terwijl hij een tab van Samsung wilde hebben, ma is blij, die heeft in ieder geval wat ze hebben wilde, een tas van Lucy Lu de hit van het jaar.

Oma kreeg haar eeuwige eu de cologne van Boldoot en Opa kreeg zijn fles Jenever, die waren zeer dan tevreden, dus die gaan zeker niet ruilen.

Van pa ben ik niet zo zeker, aangezien zijn vrije dag staat in het even naar de stad gaan om te kijken of er ergens nog aanbiedinge zijn. Ja ja, die pa toch.

De kinderen zijn altijd wel blij, die hebben nog niet in de gaten dat je een dag later met de bon je cadeau kunt ruilen voor wat je écht wilde hebben.

Pa rijd naar de stad en schrikt zich het apelazerus dat het overal zo druk is. Kan met moeite zijn auto kwijt en zit zich al te verbijten dat zijn ruilplan niet doorgaat.

Gelukkig is hij niet de enige die iets wil ruilen, in de winkel aangekomen ziet hij voor zich allerlei mannen met dezelfde ellende, allemaal het verkeerde i-phonetje, het verkeerde mobieltje en sommige willen wel met bijbetaing een tab hebben.

Dat er straks bonje thuis komt, ach dat neemt hij maar voor lief, met de Kerst maakt hij het wel weer goed met een jurkje van H&M.

©

LENY KRUIS

SINT GAAT, EN KERSTMAN KOMT

Het heerlijk avondje is gekomen, harten van kleine kids kloppen vol verwachting wat de Sint nou weer heeft verzonnen, een duur pc spel, een nieuwe fiets? Een televisie voor de games op het eigen kamertje? Waar moet je een kind in hemelsnaam in deze tijd nog blij mee maken?

Ik was al blij dat ik een chocoladeletter kreeg en een zakje pepernoten en brokken speculaas die de bakker als ouwe brokken verkocht. Daar was altijd een run op. Maar in mijn tijd was er niet die luxe die men nu als jeugd kent. Ik was al blij met een paar nieuwe gypmjes van de markt.

Dat Sinterklaas niet bij ons thuis kwam was een centenkwestie, dat mijn  broer en zijn vriend Hans altijd voor Zwartepiet speelde en probeerde ons bang te maken is dikwijls gelukt, terwijl ik wist dat het Max was, maar op de vraag die hij riep bij de voordeur "Zijn  hier nog stoute kinderen?"gilde ik al "Stel je niet aan man!"

Kreeg ik prompt een harde hand met grote pepernoten in mijn gezicht, met andere woorden: bek houden trut!

Mijn jongste zus geloofde nog heilig in de Sint en zijn gevolg, dus ik als spelbreekster liep er die avond altijd met een rood pijnlijk gezicht bij, aangedaan door broerlief die de kracht van een olifant had bij het gooien. Eigen schuld toch?

Al met al blijft het een heerlijke Nederlandse traditie waar men gelukkig niet aan komt zonder gezeur over discriminatie, pedofilie, de grappen zijn voor de cabaratiers, niet voor ons, alhoewel ik het altijd raar heb gevonden dat een ouwe zeur van een Heilige die een hekel aan kinderen had, al die kinderen juist op 5 december een cadeau bracht, terwijl hij jarig zou zijn. Nou toen ik dat verhaal op school hoorde was mijn geloof al tanende, dat was het al snel want onze Sinterklaas van de Klaverjasclub van mijn vader was altijd mijn oom die ik herkende aan zijn blauwe grote neus. Niet te missen.

Nu is het voor veel gezinnen de kinderen tevreden houden en zoet houden tot de kerst, dan kan men weer de portemonee opentrekken en dan maar weer verzinnen wat er onder de kerstboom ligt.

Wij hebben geen kinderen, maar ik vind dat je een kinderhand gewoon moet vullen met leerbare ongevaarlijke dingen, spelletjes die je samen moet doen, krijt om te tekenen, gewoon dingen die de ontwikkeling van een kind kan stimuleren.

Want wees nou eerlijk ,wanneer heb jij voor het laatst een gezelsschapspel gedaan? Gewoon gezellig met je familie, zonder tv, lekker de cd aan of de radio?

Wij zijn dan samen en houden dat er altijd in, ook omdat wij beiden gek zijn op spellen maar tevens op speelfilms, dan moet je een keuze maken, zoek dan een middenweg, want voor je het weet ben je uitgepraat met elkaar, want ssttt ik zet de film weer aan.

Nee, gewoon lekker weer ouderwets met een kop chocomelk de spellendoos op tafel en kijken en merken wat je aan elkaar hebt aan familie, zodat je later kunt zeggen "Jij kon ook nooit tegen je verlies!"

Nog even de de Kerst staat voor de deur, de sentimenten spelen weer hoog op, de zielige kerstfilms elk jaar hetzelfde, dus voor de televisie hoef je niet te hangen, gezelligheid moet je zelf maken, alhoewel ik nog steeds niet snap waarom er dan ineens overvloedig apart gegeten moet worden.

Haas, Reerug, gevulde eend noem maar op. Laat die dieren lekker gaan, wij hebben toch wel genoeg aan een stolleteje? Of wat krentenbollen, die eet je het hele jaar toch ook weleens? Gourmetten, fondue noem maar op, dure catering, het mag wat kosten hoor.

Ach het zijn feestdagen dus niet zeuren, gewoon laten gebeuren, dan nog even als klap op de vuurpijl schieten we voor miljoenen de lucht in, ons eigenste geld dus.

En in januari klagen we weer steen en been dat alles zo duur is...ja ja...

©leny kruis