_____________________________________________________________________________________________________________________________
JA HOOR WE ZIJN ER WEER.
HET EERSTE EI VOOR DE PASEN MOCHT IK VANMORGEN IN DE DOUCHE IN ONTVANGST NEMEN, HET VOELDE AAN ALS EEN EI, HET VOELDE AAN ALS HET EERSTE PAASCADEAU WARE HET NIET DAT WIJ ER NIETS AAN DOEN.
Maar de eerste dot met haar had ik ineens in mijn handen, mijn hoofdhuid deed niet zo een pijn meer en mijn haren ook iets minder, logisch, die waren al bezig om zich te verzamelen om na al die jaren afscheid van mijn plaat te nemen.
Een grote bak met tranen gelaten en vrouwlief huilde mee, het was dus echt zo. Je wilt het echt niet geloven, terwijl je het van nabij met je zus en broer hebt gezien wil je er persoonlijk zelf niet aan.
Totdat je de eerste pluk in een plastic zakje doet en hoopt dat je hele kanis vol komt in het zakje zodat vrouwlief het aan een petje kan plakken, heb ik alsnog een pruik maar dan van mijn eigen haar,
Edoch ook hier zitten de grijze haren tussen en verven is geen optie meer.
Het is gedaan met die ouwe sopraan, nog wat dagen en ik zal kaal door het leven gaan, geld voor een pruik is er nog niet en een sjaal met een tennispetje is mijn optie. Want met heel mijn grote bek heb ik echt geen zin om een kou op te lopen omdat ik een tweede Sugar Lee Hooper zou willen zijn, die maat jurk passen mij niet eens...Hoewel zij een moordwijf was hoor, eerlijk is eerlijk.,
We zien wel waar het schip strand, maar dat de zee mij onderdompeld in een waas van tranen, nee dat had ik nooit verwacht. Het valt mij ontzettend tegen, had echt gedacht dat ik sterker zou zijn, niet dus..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
VALENTIJN KOMT ER WEER AAN...
Valentijn is weer overgekomen dit jaar, zoals zovele jaren daarvoor en dit alles dankzij de winkeliers uit het Grote Amerika die dit evenement als een melkkoe voor de burgers al jarenlang uitmelken en wat gebeurt? Heel de wereld doet gezellig mee.
Dat Valentijn allang het bestaansrecht heeft verloren doordat de betekenis ervan even te vergeten, kijk dat vergeten wij gewoon even, Het is namelijk de bedoeling van een verliefd persoon, man of vrouw wat zou het uitmaken om die persoon waar hij/zij verliefd op is een prachtig boeket bloemen te sturen of een doos bonbons of een prachtige kaart te versturen zonder afzender zodat degene die deze post of het cadeau moest raden wie er nou zo gek was om hem/haar nou zomaar iets lekkers te sturen, ja mits je verliefs was natuurlijk.
Dat is de essentie van Valentijn. Ik heb toen op mijn site www.klapdoos.web-log.nl een hele verhandeling geschreven over die knakker van een Valentijn, maar mijn goser is het niet. Als ik iemand leuk vind dan ga ik direct op af, maar ga niet stiekum bloemen sturen of kaarten of bonbons, ja ik ben daar gek. Stel dat ze het zo maar wegsodelatefelt, ben ik mijn poen kwijt en ik zal nooit weten van wie ze misschien ook al die rommel heeft gehad.
Het is voor de meeste verliefde stelletjes wel een leuk idee elkaar iets te geven, aan de andere kant denk ik "Moet het daarvoor dan Valentijn zijn?" Als ik zin heb om mijn vrouw een bos rozen te geven dan maakt voor mij de dag geen moer uit, ze krijgt ze gewoon met liefde van mij.
Maar ja, ik ben de stage van verliefd zijn al voorbij, dus misschien dat ik er te nuchter voor ben, hopeloos romantisch ben ik wel doch om de grote winkelketens te spekken met mijn karig loontje, nee dank u maar bedankt,
O ja, HAPPY VALENTIJN
©
leny kruis
Februari 2011
Het is alweer een februari en vrouwlief is nog achter met haar bijwerken van de status van het programma van deze site. Maar het zij haar vergeven. Vanmorgen hoorde zij dat zij ook nog eens een nieuwe schouder kreeg, dus nog even en ik zit op de bank met een bionic woman, niet hopende dat ze nog naar blik smaakt ook, over de stem dan maar niet te zwijgen.
Het slaat er wel even in, ook omdat ik vanavond mijn eerste kennismaking mag maken met de chemodokter een internist-oncoloog die bij mij gaat bepalen in welk keuzepakket ik mag chemo zuigen uit het zakkie.
Het avondeten slaan wij maar over want ik moet er om half zeven vanavond zijn, avondspreekuur lekker makkelijk. Zit je de hele dag tegen die ellende aan te hikken, maar de keuze is reuze, ik mag kiezen uit chemo uit een infuus, of een hormoonkuur ( krijg ik sowieso want ik heb geen schildklier meer-juist ook kanker) en dan hebben we nog de comfoorchemo, die gaat per medicatie thuis en dan nog de bestralingen die elke dag een feest zijn. Dit alles om de kanker geen kans meer te geven om terug te komen.
Ik heet Kruis, dus hoop maar nergens op, hier in Huize Kruis gaat altijd alles anders als dat je gehoopt zou hebben, dus wachten wij maar af.
Ondertussen ga ik toch maar beginnen met mijn vijfde boek die al voor de helft af is, Bruna heeft al contact opgenomen en ben daar reuze trots op, dit is eigenlijk voor het eerst dat ik er over schrijf maar daar laat ik het dan ook even bij, klinkt gelijk zo uitsloverig weer, terwijl er echt wel betere schrijvers/sters zijn dan ik hoor..
Maar voorlopig ga ik in de maand februari alles een beetje goed bijhouden, dat had ik in januari beloofd, totdat die knobbel in mijn borst werd ontdekt..Tja dan is de keuze niet reuze, dan moet je gaan voor het leven dat je aan wordt gereikt, zo niet is het zo gebeurd met Tante Leen. En ik wil nog niet, alhoewel ik veel van mijn zusjes en mijn broer mis en mijn ouders, maar die zie ik straks lang en lang genoeg toch???
Tot tokkels maar wieder
Maak jouw eigen website met JouwWeb