WIJ GAAN GEWOON DOOR...

Ondanks het feit dat ons begin van het nieuwe jaar verre van gezellig is begonnen zal ik toch samen met Prof,Peet deze website in leven te houden, we hebben in een half jaar al meer dan 6500 hits ( dus zeker lezers/essen) langs en op bezoek geweest en het zou doodzonde zijn voor de verhalen van Peet en de gedichten van ons samen, om dat te laten versloffen omdat ik zonodig borstkanker moest krijgen.

Ach ik heb er zelf niet om gevraagd en de kans dat je in je leven 2 keer kanker op verschillende plekken krijgt met een periode ertussen van ruim 30 jaar is uniek. Dus beschouw deze site ook maar als een uniek plekje waar wij onze gimlachjes, lachjes en kleine verdrietjes kwijtkunnen.

Wij gaan gewoon door met schrijven, onzin uitkramen, mysterieuze verhalen ontwikkelen, wat recensies neerpennen ( momenteel zit ik midden in een interview met een kunsterares INA VELDHUIZEN) Van haar mag ik diverse schilderijen op de site zetten, ik ben trots dat ik haar heb mogen leren kennen als een moordwijf, letterlijk en figuurlijk, heerlijk eigenwijs, recht voor de raap, een vrouw met levenswijsheden waar ik mij momenteel aan op trek en het fijne is dat zij nog ontzettende mooie schilderwerken exposeert via haar beroepsclub "Palet" waar zij ook bij zit.

En geloof mij als ik zeg dat je daar niet zomaar tussenkomt hoor, dan moet je wel iets in huis hebben,  nou dat heeft ze gelukkig. Dus aanstaande donderdag gaat mijn vrouw naar haar huis en gaan ze samen wat mooie stukken op de foto zetten voor deze site, het interview heb ik al, maar het is zeker niet compleet met de schilderijen die zij maakt en met succes verkoopt. De grootste boekenhandelaar "Waanders" hier in Zwolle heeft al drie stukken van haar aangekocht. Ik heb trots op het feit dat zij mijn vriendin is geworden in de loop der jaren, dank zij de familiebanden die vrouwlief zijdelings met haar heeft. Het gaf mij een blik in een schilderswereld die mij totaal onbekend was, totaal Ina Veldhuis mij bekend maakte met het schildersezel en hen die schilderen.

Een fascinatie voor de schilderkunst was mijn deel.

Nu even terug naar het nu. Even zal de site wat frutsels en tutsels van Peter krijgen en wat dingen van mij, wanneer ik kan, doch de modes staat even op slow, slow en nog wat slower. Maar dat ligt niet aan mij, ligt niet aan de oncologe die mij behandeld ( wat zijn dat voor mannen en vrouwen die dit eerzame beroep kiezen, om de medemens zulk ellendig nieuws te moeten vertellen en dan de strijd aangaan tegen een sluipmoordenaar en dan hopen dat ze winnen)Ik heb ontzettend veel respect voor mijn behandelend arts en de regie-oncologe die elke dag maar weer verdriet moeten vertellen, dan lijkt het mij moeilijk om die deur van verdriet dicht te gooien als je zelf op huis aangaat. Maar de steun en de kracht die zij uitstralen naar de patienten geven ons ook de kracht om te knokken voor wat wij waard zijn, zij doen het tenslotte ook voor ons, mogen zij ook wat tegengas van de patiente terugverwachten toch? Ik ga ervoor, mijn vrouw loopt die lange weg met mij mee, net zolang totdat wij platvoeten krijgen.

Maar mijn bewondering voor het team dat over je heen staat gebogen terwijl jij ergens in nowhereland zweeft, terwijl zij kijken en snijden en de moordenaar vinden en blijven zoeken door middel van chemo of medicatie, maakt niets uit, je kunt op hen rekenen, zij rekenen ook op jouw inzet om beter te worden en je best te doen. Meer dan dat is er niet, alleen knokken met alles wat in je zit, de geest zal het moeten winnen van je lichaam.

Mot lukken,,,zo niet zou me tegenvallen als ik geen 100 zou worden!!

JANUARI 2011

dag 2010 en hallo 2011