~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

JE ZULT HET MAAR HEBBEN.

Vaak hoor ik mensen zeggen en schrijven dat ik zo een stoere tante ben, zomaar iemand die borstkanker heeft ( met mij half Nederland) maar daar gaan we even aan voorbij.

Ik heb eens gegoogled en overal zo een beetje rondgeneusd, wat blijkt? Er zijn al meer dan 8000 boeken geschreven door dames die borstkanker hadden en het hebben overleefd God zij dank. Want een ergere ziekte dan dit is er niet en zeker niet om aan dood te gaan, want die zekerheid krijg je niet bij de behandeling, logisch, want Dokter is God niet. Toch is het zeker niet mijn intentie om ook een boek te schrijven over kanker, wel over de mensen die zijdelings met mij als persoon te maken hebben, een vrouw die van je houd, een nicht en neef en kids die je niet kwijt willen, vrienden en kennissen die ook kanker hebben. Die mij af en toe op mijn sodemieter geven als ik het even niet zie zitten. Kanker is namelijk een rare ziekte, het doet geen pijn, opeens ontdekt men een knobbeltje, je wordt geopereerd, de chemo's die puur gif zijn worden in je lichaam gesodemietert en het enige dat je voelt is die ellendige moeheid, constant maar weer. Een kale kop dat zeer confronterend is voor de persoon, maar tegenwoordig dol ik maar wat en poets het op, heb ik een glimmende kanis.

En natuurlijk de sjaals die ik een ramp vind, mijn mutsje voor de nacht die ik op de dag ook op heb, want geloof deze dame, het is koud op je kanis zonder haar hoor!!

Kanker is een scheldwoord waar de mensen eens wat meer over na moeten denken, ik heb er diverse geliefden door verloren, een strijd die je liever niet aan wilt gaan, want je verliest. Zij die een boek hebben geschreven en zich profileren als kankerpatient besef wel dat je niet  de e nige bent, als je dan toch goed vangt met je boek, stort het lekker op het KWF fonds, kunnen je pleuro's ook andere kankerpatienten helpen. Maar vaak zie ik dat veel van dit soort dames vooral zichzelf als zielig en ellendig vinden, terwijl de mensen om hen heen het grootste verdriet in zich dragen, denk daar eens over na. Doe ik ook elke dag en ik heb al niemand meer behalve mijn vrouw en nicht en neef en kids.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

WAT NOU WEER TE LIEGEN!!

Soms moet je met een blog gewoon even uit je duim zuigen maar wel zorgen dat de feiten kloppen, dat doe ik en vind het nog leuk om te doen ook. In mijn produktieassistentetijd bij Lokatel in Den Haag moest ik ook eerst van alles en nog wat controleren voordat wij gingen draaien, buiten het feit dat je natuurlijk eerst een draaiboek moest hebben. Dat gesnuf had wel wat, je kwam ergens, deuren gingen er voor je open die normaal dichtbleven en nog blijf ik het jammer vinden dat Lokatel door verkeerd beleid naar de kloten is geholpen, helaas.

De inzet was er wel degelijk, Jos Heijmans die zijn carrierre begon bij Lokatel is nu journalist bij het RTL4 nieuws, leuk om te zien dat het hem goed is gegaan, een van onze vaste cameramannen Chris Quant is in de Haagse Politiek gegaan, weet niet of hij er nog inzit, maar in ieder geval heb ik er een cursus scenarioschrijven aan over gehouden en een hoop ervaring qau knippen en plakken van een reportage maken.

Zo en ineens merk ik dat ik nog een blog vol heb ook..

©leny kruis

Tellen maar...

Ik liep laatst langs een berg, en zag in de verte een kasteel...één kasteel, twee trappen???
Even raakte ik in de war en besloot die kant maar eens uit te gaan....Het was de fout van mijn leven.

 

Ik kon geen begin en geen einde vinden, en zag een klein meisje huppelen en spelen met haar tol. Ik liep op haar af, en schrok weer. Was zij wel alleen aan het spelen??Of zag ik meer kinderen....

  

Iets verderop zag ik een mooie berg, een grandioos mooi panorama van een rotspartij. Maar was het wel een rotspartijon zo langzamerhand alles een beetje dubbel te zien.....

Ha, eindelijk hoorde en zag ik daar in de verte mensen. Ik versnelde mijn pas, en toen ik aankwam in de straat waar ik al die mensen dacht te horen en zien, keek ik toch wel heel vreemd op....
Waren het nou mensen of.....Ik begon een beetje door te draaien geloof ik.

Ik draaide mij om van dit alles, en begon aan mijzelf te twijfelen....
Was ik nou een beetje aan het flippen???Het leek er wel op, en terstond vluchtte ik de kant maar weer op vanwaar ik vandaan kwam Ik voelde mij niet echt lekker in het vel zitten.

En toen ik in een etalageruit keek, waar ik aan voorbijliep, zag ik duidelijk de impact die dit dorpje of waaar het ook voor door moest gaan, wat een impact het op mij had gehad..Ik zag zelf alles dubbel...En snelde weg van dit vreemde stukje land in mijn hoofd...

tekst leny kruis©

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Gewicht

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Zomaar even wat kwijt

 
 
Als ik soms op Hyves kennis maak met diverse bloggers waar je een band mee kunt krijgen vallen mij altijd een paar dingen op. En daarom ben ik wat voorzichtiger geworden in mijn contacten met Hyvers die ineens je leven binnen stappen. Zij die ineens veel van je houden en je als een goed vriendinnenstel in hun leven willen en je dan als een stuk vuil aan de kant gooien, maar ze vergeten dan wel even dat ze hebben lopen kotsen op andere bloggers waar ze ooit privé mee omgingen.

Wat zie ik dan? Juist diezelfde uitgekotste vriendinnen zoeken ze ineens weer op en jij staat aan de kant, maar dit soort dingen voelen wij gelukkig snel aan. Wij zijn ook zuinig op ons privéleven en zullen zelden iets loslaten wat relevant voor de toekomst is. Stel dat de klad in zo een "vriendschap" komt!

Ik zie zo vaak dat mensen elkaar dan de grond in stampen, waar is dat voor nodig? Ik had ooit contact met een stel en dat voelde al gelijk niet goed aan, terwijl het aardige mensen waren ( en nog zijn hoor) Maar op de een of andere manier voldeden wij niet aan hun verwachtingspatroon, na jaren van bloggen moet je elkaar toch wel een beetje kunnen vertrouwen? Ik ben heel kinderlijk in dit soort dingen, maar oud en volwassen wanneer het mijn privé betreft.
Dat houd je buiten de blogs, alleen wanneer men het zelf wil en wanneer men er geen moeite mee heeft.

Diezelfde vriendin heeft mij zonder opgave ineens ontvriend op Hyves, ik krijg nog steeds mails van haar over dan Face Book spelletje waar ik dus niet aan meedoe. Ben ik daar wel goed genoeg voor? Ik heb het hier ook meegemaakt op web-log.nl. Men wilde vrienden met mij worden en ineens ging met Charley nadoen. Nou lieverd dan moet je wel van heel goede huize komen wil je deze kat evenaren.

Maar dat soort vriendinnen gaan snel weg van mijn hyves als ze merken dat er niemand reageert op het kattenblogje. Kijk iedereen heeft een eigen stijl, Aap toch niemand na, blijf lekker jezelf.
Er zijn genoeg sites die elkaar copieeren, lekker doen, maar laat mij maar met rust. Jaloezie in de blogwereld is ook een must, waarom weet ik niet, want ik vind het juist leuk als iemand een boek heeft uit mogen geven, die persoon feliciteer ik van harte, vind ik ook leuk. Maar dan merk ik vaak dat ik van al die schrijfsters maar de enige ben ( met nog iemand, noem geen namen) die een felicitatie uitbrengt.

Kom op zeg, het is maar een boek!!!!Ja denk je nou, kun jij makkelijk zeggen, jij hebt er al vier op je naam staan, radioprogramma's zenden jouw gedichten regelmatig uit enz...
Nou, maar zelfs dat deel ik met anderen, waarom mogen zij ook niet eens op de radio komen? Dat is mij ooit verweten in een mail door iemand dat ik zomaar mijn succesjes weggeef aan anderen, so what!!

Ik ben niet jaloers, deel graag mijn geluk met anderen, want buiten mijn vrouw en mijn nicht en neef heb ik niemand die ik kan vertellen hoe trots ik ben op wat ik gepresteerd heb ik vier jaar tijd, Vier boeken en een gedichtenbundel met 12 themagedichten en een gedichtenboek waar 2 van mijn gedichten in zijn opgenomen en dan de radiouitzendingen die Radio deGrenslanders regelmatig over mijn gedichten doen. En in het programma van Magda Thomas op Omroep Centraal elke woensdagavond.

Mensen die een blog hebben, besef een ding. Je blogt altijd voor jezelf en het is leuk als een ander daar een reactie op geeft, maar het is ook leuk om eens bij anderen langs te gaan en je waardering uit te spreken over die blog. Mensen zijn teveel met zichzelf bezig, deze ik-maatschappij daar wil ik geen deel aan zijn en zeker niet worden, vandaar dat ik liever deel.

©leny kruis

`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

HET WOORD IS AAN CHARLEY THA MAN IN THA HOUZZEEE

Geachte medelezers en essen

Doordat ik jarenlang verliefd was op de verkeerde poes is het wel mijn maatje geworden. Aangezien ik dacht dat Polleke van Tante Loes een poes was zat ik regelmatig te kwijlen op de arm van Leny als ik haar foto zag. Mijn liefde voor Roza mimoza is door de goot gegaan, werd toch niets, vrouwtje was al niet te vertrouwen, nou dan vertrouw ik die kat natuurlijk ook niet. Dus mijn pijlen gericht op ander moois dat langskwam, geloof mij er kwamen poezen langs, het kwijl was niet aan te rukken van mijn slijmerige vliezen,

Leen werdt dan altijd kwaad,  zo van "Hé Charley ga lekker met je muis spelen laat mamma effe tikken!:"

Kijk nou is ze al getikt, dus ze zat dicht bij de waarheid, maar nou ikke.

Ik moet eerlijk be kennen dat ik al die jaren verliefd ben geweest op een

kater!!!!!!!!!!

ja polleke is een jeweetwel kater, dus gelijk hier in de tuin de blommen buiten van "charley is een jongensgek enz,."'

Nou mag Polleke hier regelmatig gezellig komen logeren om elkaar toch niet te laten vallen, want er is toch iets gegroeid al is het geen liefde, vriendschap is mij toch meer waard. Enne hij heeft nog heel veel te leren hoor, ik ben al een oude kater en kan hem wel het een en ander vertellen over dit maffe mensenwereldje waar hij in is terechtgekomen, net als ik. Dus de komende avonturen zullen wij samen gaan beleven, hij vertelt zijn visie en ik de mijne natuurlijk, af en toe bonje zal het wel worden, maar dan heb je ook wat goed te maken, ik welkom mijn maatje Polleke, ouwe goser tot snel maar weer.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Deze is op naam van gerda benschop, hier hebben prof.Peet en ik niets mee van doen, zodat u weet wie hier de heethoofd is...

Zal ik haar vertellen dat de oorlog voorbij is?"

BRON ONBEKEND...

WE ZIJN ER WEER

Nieuwe maand, nieuwe rondes en nieuwe van alles wat natuurlijk.

Mijn ziekte mag geen belemmering zijn voor hen die hier regelmatig komen lezen, ik heb regelmatig een day off na de chemo maar daarna kan ik wel weer een beetje gewoon functioneren als zijnde tokkeldoos op de smackbox.eu. Ons aantal gaat gestaag naar de 10.000, mede ook door de inbreng van Peter en Gerda die deze site vervuld met mooie gedichten en heerlijke verhalen, ik heb nog heel wat in te halen, doch ben blij dat Gerda genoeg inspiratie heeft om mijn lege plek wat op te vullen.

Ook omdat ik gevraagd werd om columns te gaan schrijven voor MIJN GEHEIM en het volgende gedichtenbundel komt er al weer aan voor het goede doel, daar mocht ik ook weer 24 van aanleveren. Ben een echte woordleveranciere,doch met alle liefde hoor.

Geniet van de smackbox.eu en in een korte tijd zal ik mij toch wel beter voelen en dan gaan met die banaan, Lena is niet voor een gat te vangen, veel plezier.