Hoera we hebben weer een nieuwe schrijver/ster. Als paddestoelen komen ze uit de grond via Hyves, elke dag wel een bundel gedichten, verhalen, romans noem ze maar op.

De goede schrijfsters pik je er zo tussenuit, die gaan niet zo prat op hun hersenspinsels en genieten van de anderen, net als ik. Alhoewel ik zelf al vier boeken op mijn naam heb staan, zelfs in België liggen de gedichten van mij in de gemeentelijke biebs omdat de Staat een paar honderd van onze boeken hebben aangekocht voor het goede doel ( dat is het enige waar ik voor schrijf namelijk)en bij vijf boeken mocht ik op uitnodiging diverse gedichten ( de een 23, de andere 12 en nog 2 bij een gewonnen prijs, nog 2 op uitnodiging.

Alles voor zieke kinderen en zieke dieren, niks aan de strijkstok, gewoon waar het voor bedoeld is, ik ben een idealiste en in deze ik ik ik tijd schijnt dat een vloek te zijn. Mensen kijken mij meewarrig aan als ik ze uitleg dat mijn streven is om een groot bedrag aan een ziekenhuis te schenken, om zieke kids te helpen, hetzij met speelgoed, kleding, overnachting voor ouders als het niet anders kan enz.

Is dat zo gek in deze tijd? Ik blijf mijn ideaal nastreven, je moet ergens in blijven geloven, zeker in deze onzekere tijden toch?

Ik vind het leuk om in diverse radioprogramma's dit soort dingen te vertellen en hoop dan maar weer dat men mijn boeken koopt. Ik vind het leuk om soms wat reclame te maken op Hyves als er feestdagen aankomen, maar weet uit ervaring dat men het wel leuk (?) vind maar geen cent uitgeeft als er geen zielig verhaal aan verbonden is.

Wat zou mijn boek opbrengen als ik zou schrijven over mijn proces van het horen dat ik borstkanker heb totaan alles wat misging en misschien nog gaat en dan ben ik nog maar een jaar verder...

Nee met ziektes die heel veel geld ophalen, de Kankerstichting, het zij hun gegund het is nodig helaas, maar laten we niet vergeten dat ook de suikerziekte nog dodelijk is en longziektes, reuma, ALS een dodelijke ziekte.

Kanker is niet alleen een ziekte die je gelijk aan het voorportaal van de dood zet maar ook andere ziektes hebben net zo goed geld nodig, al zou de regering eens moeten bedenken dat al die miljarden eens die kant uit moesten in plaats van nieuwe vliegtuigen als we toch niet in oorlog zijn, inplaats van een bodemloze put als Afrika te dempen die per staat een strijd aangaat wie de meeste corrupte ambtenaren in huis heeft.

Zo ik heb gezegd, het woord is aan jullie

Groet van leny©

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

MIJN NIEUWE LAPTOP

Nee, zo erg ziet mijn oude laptop er niet uit, buiten het feit dat het hier een pc betreft en ook deze is nog in goede staat en is mij altijd bereid om kant en klaar het werk te leveren wat ik deze ouwe doos ook ingeef.

Mijn nieuwe laptop heb ik gekocht, niet alleen omdat ik toe was aan een nieuwe, maar met deze slechte tijden, crisis enzo weet ik ook niet of ik volgend jaar wel een nieuwe aan kan schaffen, de oude doet nog goed dienst, normaal hou ik niet van nieuwe dingen, gewoon lekker alles bij het oude laten, maar soms moet je een keuze maken, door mijn duizenden foto's, mijn duizenden teksten in gedicht en verhalen en manuscripten en zeker niet te vergeten alle adressen van mensen die ik in de virtuele wereld heb leren kennen.

Dus toen maar een nieuwe laptop aangeschaft, voor een klein prijsje is mijn oude laptop die niets mankeert wel te verkopen, want het was een dure in aanschaf, normaal geef ik altijd dingen weg, maar dit was mij iets te duur om zomaar weg te schenken of ik moet een maffe bui hebben.

Het is er een geworden die als een toverdoos werkt, alles is hi-tech, zelfs mijn foto's en animaties kan ik zelf veranderen met mijn topje van mijn vinger over dat pad te smeren, heerlijk gekke bekken maken en nog meer van die geintjes, zit er ook nog een camera in met geluid, kan ik eindelijk misschien filmpjes op YOU TUBE zetten met gedichten, ook voor dove mensen omdat ik de gebarentaal beheers. Dus het is wel iets om blij mee te zijn, ware het niet dat ik een verschrikkelijke zeur ben als ik iets nieuws moet inwerken voor mezelf.

Vroeger op mijn werk deed ik dat altijd met plezier, toen was ik supervisor, planoperator en gaf opleidingen aan dames die data-entry typistes op de pc wilden worden, vergeet niet, toen was er nog héél weinig internet en alles ging nog via magneetbanden naar IBM of Honeywel Bull.

But that's all history.

Nu wen ik wel aan mijn nieuwe Rooie Toos de doos, snel met alles en nog wat. Ik kan heerlijk dingen ontdekken, mijn hersens weer laten werken, even die gaten dichten van mijn korte termijnsgeheugen dat door de chemo's enigszins vernietigd is. Maar het komt wel goed, dames en heren maak kennis met Toos de wonderdoos.

©leny kruis

PINK RIBBON

Even een eitje kwijt over de stichting Pink Ribbon die van de opgehaalde centen die eigenlijk gebruikt horen te worden voor het onderzoek en tegengaan van borstkanker waar helaas nog teveel mensen aan sterven, vandaag kwam naar buiten dat deze stichting gewoon gezellig alles op de bank laat staan en maar in de loop van 5 jaar 288 duizend pleuro heeft overgemaakt naar het Koningin Wilhelmina Fonds, de officiele stichting die zich inzet voor kankerpatiënten. 

De opzegging en medewerking is reeds gedaan zoals ook een andere stichting.

Laaien lichten kunnen we allemaal, dit is een gotspe dat men zich inzet voor een goed doel dat elke dag levens kost en dat men gewoon de centjes in het zakkie houd.

Als kankerpatiënte was ook ik woest na het lezen van diverse kranten, nog even het ANP voor een bevestiging gevraagd, want dit is niet niks zeg,. Wat te denken van al die handel die eromheen verkocht wordt? En als je dan ziet wat er gaat naar Pink Ribbon terwijl alle gadgets voor een habbekrats in Vietnam wordt gefabriceerd. Te schandalig voor woorden.

Hoor en wederhoor, het enige wederhoor wat men hoorde was dat er in ieder geval 1 miljoen pleuro op de bank vaststond. En die andere 16 miljoen dan?

In Amerika is er elke maand een event dat zich bezig houd met dit soort van goede doelen, daar zitten een stel oude wijze mannen die nergens mee te maken hebben maar wél in de gaten houden waar de centen heen gaan. Kijk en dat is men hier even vergeten. De goede doelen die al hun bestaansrecht hebben bewezen zijn nu ook de klos, want wees nou eerlijk,

wie kunnen we nog vertrouwen als ze al geld ophalen over de lijken van anderen?

©leny kruis

November 2011

HERFSTPERIKELEN

Terwijl Claudy alles in orde maakte voor de aankomende winter, viel het mij eigenlijk pas op hoe snel de natuur zijn gang kan gaan. Zo is alles nog mooi vol en groen en een dag later zie je overal de daken van de buren weer, de lampen en de zeilen van de partytenten die ingepakt gaan worden, de bladblazers hoor je alom en de koeien die loeien met een gerust hart de herfst in, terwijl onze mol het  nieuwe pad van vrouwlief danig verkracht had aan beide kanten, hebben wij alsnog maar een cilinder de grond in geramd om ook deze mol te mollen, lekker de buren pesten, wegwezen. Vrouwlief had er zoveel werk aan ( 30 kilo per stuk zo een tegel) ga er maar aanstaan met je artrose.

Hieronder een kleine impressie van wat onze mol mij persoonlijk heeft aangedaan, hij/zij heeft mij laten lopen en prikken en steken, maar heeft mij gewoon in de maling genomen, zodra ik voor het keukenraam stond te kijken naar de volgende hoop diehj/zij aan het graven was rende ik weer als een malloot naar buiten met de riek en niet denkende aan de waterleiding, internetleiding, telefoondraden enz prikte ik alle grond naar de aarde ergens in China. De mol, hij plioegde netjes verder aan de andere kant van het pad.

Toch maar een cilinder gekocht en mol is nu ergens weggemold, wij krijgen hopelijk weer nieuw gras op de verpeste plekken van die galbak, alhoewel het best een lief toetje had...

En de schade die meneer achterliet hebben we gezellig samen als een klompendans platgetrapt, voordat ik op mijn postzegel zou glijden , aangezien ik al over een lucifer struikel was dat erg raadzaam van vrouwlief.