We lopen altijd en overal over te klagen en te zeiken en het liefst zo negatief mogelijk. Ik zie helaas maar weinig mensen nog lachen. Alsof men het aan het verleren is. Nee lieve mensen, kijk toch eens goed om je heen. Er is nog zoveel om dankbaar voor te zijn. Goed, de zorg is een duurbetaalde maandelijkse terugkerend bloedstollend verhaal voor vele gezinnen. Maar als je weet dat er landen zijn die nog niet eens de medicatie gratis weggeven al lig je dood te gaan in een armenhuis, wat heb je dan te klagen als je nieuwe polis binnenkomt en je kunt even lekker schelden op die Rutte.

Wat is er fijner dan in een bos te lopen, de bladeren voor je uit te schoppen en het ritselen van de bladeren de grond te horen raken? Wat maakt die ene pokkerekening dan uit? Betalen moet je toch! En als je mazzel hebt is je bloeduitslag ook goed die je laatst moest laten prikken omdat je niet echt lekker in je vel zat. En zo zal het iets ernstigs zijn, er zijn genoeg artsen die je kunnen helpen gezond te worden…Die zijn er echt voor jou hier in Nederland, waar we altijd lopen te zeiken en zeuren.Is het niet over het weer, dan wel over een regering die niet deugd, maar daar hebben we dus well gelijk in. Dankbaarheid schijn je alleen nog in een kerk te horen zeggen. Ik weet het niet, ik kom nooit in een kerk, maar ben dankbaar voor elke dag dat ik wakker wordt naast de liefste in mijn leven, dat zij nog wakker wordt en kan zeggen "goeiemorgen" Wij zijn dankbaar voor elkaar, omdat de helft van ons leven al voorbij is, en mijn leven begint nu pas met haar. Dus ik ben dankbaar voor elke dat dat ik de zon op zie gaan, of de regen op mijn hoofd voel plenzen, of de wind door mijn haren voel waaien. Dankbaarheid is een groot goed.Dankbaarheid is dat ene moment dat geluk heet, dat je gunt aan een ieder die je lief hebt. Dankbaarheid is het feit dat ik toch mijn vader 10 jaar heb mogen meemaken, dankbaar dat ik mijn moeder heb kunnen verzorgen toen het nodig was, dankbaar dat ik mijn zus nog in de armen kon sluiten voor zij uit mijn leven verdween, dankbaar dat ik mijn Tante Martha gekend heb en haar aanstekelige lach maakt mij nu nog aan het lachen als ik er aan denk. Dankbaar dat ik een gezin op dit blog tegenkwam die elke dag hun zegeningen mogen en kunnen tellen met twee zwaar zieke kinderen..Dankbaar, zeg dat woord nou eens tien keer snel achtereen, zul je zien hoe raar dit klinkt.Maar dankbaarheid is een raar iets. Er zijn mensen die zijn nooit dankbaar, hebben ook nooit geleerd wat dat is, hoe het in elkaar zit, denken dat alles maar zo aan komt waaien in het leven. Die zullen nooit dank je wel zeggen als het er echt toe doet..Ik ben dankbaar voor de bloggers die ik hier persoonlijk heb leren kennen als eerlijke open mensen, voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk.Voor hen die dankbaarheid als een geschenk zien, voor hen zijn al deze bloemen in welk vorm dan ook gegoten, eigenlijk hetzelfde als dankbaarheid.

Dat kun je ook in welk vorm dan ook gieten. Ik ben dankbaar dat ik gisteravond mijn vrouw een uur later thuis zag komen, zonder enkel bericht, wel met diverse sirenes op de achtergrond op straat, Maar door besprekingen die uit de klauw liepen kon ze niet bellen. Nog nimmer was ik zo dankbaar dat ze de keukendeur opende en gelijk een excuus naar binnen gilde..Voordat ik mijn strot open kon zetten natuurlijk,,zo ondankbaar van angst kan ik dan weer zijn….Met andere woorden, wees dankbaar met wat je nu hebt, wat je nu meemaakt, wat je nu mag meebeleven in welke vorm dan ook. Wie weet wat een ondankbare toekomst je straks te wachten staat. En dan kan je misschien niet meer zeggen.."daar ben ik dankbaar voor. ’"Voor hen allen die dit lezen, deze bloemen zijn voor jullie, uit dankbaarheid en geduld dat je toch de moeite genomen hebt om het helemaal uit te lezen….Kijk en daar ben ik zelfs dankbaar voor.