Maar als iemand bij beticht van het niet netjes schrijven, attendeer ik die persoon eens om te luisteren naar hoe de mensen tegen elkaar praten, of iets vertellen. Ik schrijf zoals men praat. Want in het echte leven is het ook zo. Wil niet zeggen dat ik er een rotzooi van maak, maar ik krijg altijd van een mevrouw die denkt dat ze alles weet altijd commentaar op mijn Nederlands, als zij mijn stuk dan mag verbeteren krijg ik een bak kritiek van medeschrijvers over mij heen en zie wie er voorop kruipt?

Juist zij die mij wel even wil helpen de puntjes op de I te zetten, op haar blog leest haast geen mens, ik fietste laatst naar haar blog en zat dat er meer dan 9 nog niet eens zijn komen lezen. Haar stukken zijn best om te pruimen, maar ik geef geen kritiek of wat dan ook. Deze dame is in mijn ogen een stuk stiekem onbenul die denkt te weten wat een column is, moet ze ook eens leren om te weten dat je niet alles weet.

Waarom ik ineens op die dame kom? Omdat zij steeds maar weer loopt te zeiken over mijn stukken, op de man speelt, niet eens over mijn columns, dus reageer dan niet. Ik reageer al niet meer op die doos. Zij is stiekem, als ik lees dat een beginneling aangeboden krijgt dat zij wel even wil helpen met de Nederlandse taal om het stuk beter te maken, ik houd mijn hart vast, wil diegene waarschuwen dat zij de eerste zal zijn die felle kritiek heeft op het haar verbeterende stuk. Kijk en dan ben je in mijn ogen een waardeloos stuk uitgekauwd vlees.

Daarom schrijf ik lekker zoals ik wil en niet zoals zij het wil, dan maar boos, zal minder op gelet worden. Het feit is wel dat ik weinig of niets meer instuur op die site, heb geen zin in het feit dat ik A: amper gelezen wordt omdat het een kliek van mensen is die elkaar privé ook kennen, dan kun je geen kritiek verwachten hoe slecht een column ook is. Velen zijn er al vertrokken door dit soort van uitwassen. Af en toe stuur ik wat in, krijg leuke reacties en als zij er toevallig tussenzit, ik bedank haar niet eens, want volgens haar kan ik niet tegen kritiek,.

Deze site heeft mij meer dan de helft geleerd om mijn dyslexie onder controle te hebben en houden, zij hebben mij geleerd waar de punten en komma’s en zinsopbouw moeten staan. Dus dat zijn voor mij persoonlijk pluspunten, hen ben ik ook dankbaar dat ik een verhaal in elkaar kan draaien.

Maar na 4 boeken en 4 gedichtenbundels waar ik bij uitgenodigd was om mee te schrijven, hoef ik mezelf niet meer te bewijzen toch? Alles voor het goede doel. Mijn idealisme laat mij gelukkig niet in de steek, ook mijn vaste lezers niet, dank daarvoor.

Kritiek is altijd goed, zolang het opbouwend is en ik er iets mee kan doen, is het altijd welkom. Zo ik heb gezegd, gelijk een blogje vol…Fijne dag nog.

©leny kruis

Maart roert misschien geen staart.

Laat aub die zon nu maar komen toch? Ik word al wakker van de prachtige vogels die zingen het hoogste lied, al is het dan nog half zes, ik geniet. Voor mij weer een nieuwe dag van weet ik veel wat te doen. Als ik op de maandagen in de Herstel en Balance modus zit, is er dinsdag en woensdag een herstelperiode van spierpijnen en emotieaanvallen. Dan komt de donderdag er weer aanfietsen, is een iets langere dag op de Herstel en Balance werkplaats ( want dat we moeten werken is een feit) maar dan heb ik het idee dat wanneer ik in de middag klaar ben met lijden dat voor mij het weekend al begonnen is, althans, klinkt leuk maar ik weet al dat ik vrijdag en zaterdag weer in de herstelmodus knal.

Toch zal het wel een nut hebben al dat gedoe rondom het Herstel en Balance, als ze het wetenschappelijk hebben uitgekiend moet het wel zo zijn. Maar ik heb nou niet echt het gevoel dat ik er zelf echt bij betrokken ben als patiënte. Komt misschien ook omdat ik overal een geintje van maak om mijn pijn en verdriet en onmacht te maskeren.

Ach, hebben we niet allen een masker voor?

Veel leesplezier in de maand maart, wij doen ons best voor jullie.