--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Herstel en Balance.
Het herstel moet nog zo een 6 jaar op zich wachten en de balance zoek ik nog even verder dan mij al aangereikt is.
Waar gaat dit over zou je denken? Nou gewoon over een programma dat ontwikkeld is om de Kankerpatiënten een handreiking te doen naar goede begeleiding na het loodzware programma van chemo’s en bestralingen.
Het gaat je niet in de koude kleren zitten wanneer men je vertelt dat je Kanker hebt. Je gaat door een molen van angst, agressie, onbegrip, hoop en zeker het gevecht dat je aan moet gaan met een sluipmoordenaar die zomaar weer in je lichaam terug kunt komen als je denkt dat alles schoon is.
De afgelopen maand is mij overkomen dat ik van vijf personen heb gehoord dat ze “uitbehandeld waren” of, er was niets meer aan te doen. Alternatieven zijn het buitenland, maar de Zorgverzekeraars die vertikken het om dure operaties toch te vergoeden al kan het wel in het buitenland. Sommige Zorgverzekeraars gaan met de patiënt mee en bekostigen het gehele plaatje.
Herstel en Balance dus. Een inventief programma. Je komt in een kleine groep van mensen die je niet kent. Je verlaat hen na 10 intensieve weken van therapie, sport en spel, zwemmen en praten, heel veel praten. Herkenning, heel veel herkenning in elkaars ziekte. De leeftijden variëren, in mijn groep was ik de oudste met nog een man, de enige man in het gezelschap.
Elke zorgverzekeraar vergoedt dit programma dat toch 950 euro kost. Voor 1000 euro is men ervoor verzekerd, houd ik nog 50 euro over om te verbrassen ( niet dus)
Ik heb er ontzettend lieve mensen mogen ontmoeten, zij kwamen zomaar in mijn leven en stappen er ook zomaar na die weken weer uit, het enige contact is via de mail. Misschien een reünie in de toekomst? Een van de dames kreeg na een aantal weken de boodschap dat ze uitbehandeld was en dat zij opgegeven was. Het kwam bij ons binnen als de doodsklok die klingelde, iedereen liep de klepel te zoeken van ellende en verdriet. Temeer daar je twee dagen in de week lief en leed hebt gedeeld.
Maar een ieder die Kanker heeft, of heeft gehad en die krijgt van de regieoncologen de kans om dit programma te volgen: Ik zou zeggen, doe het. Voor jezelf is het heel belangrijk dat jij jezelf terugvind in een wereld van onmacht, in een wereld van onbegrip van je naasten die wegduiken als zij je aan zien komen, niet wetende wat te zeggen of te doen. Zij voelen zich er ontzettend ongemakkelijk bij. Er is hierbij ook rekening gehouden met een naastenbijeenkomst, voor hen die naast je staan, voor je, achter je en vooral naar je luisteren.
De begeleidsters zijn getrainde en goed opgeleide therapeuten die gewoon lekker met je meedoen, zelfs mee kunnen huilen als het mensen te veel wordt. Ja, het zijn ook maar mensen, hoe gek dit ook klinkt.
De lol en het plezier dat ik had bij Herstel en Balance is nu voor mij over, mijn 10 weken zitten erop. Nu spring ik weer in het diepe, kijken wat mijn conditie gedaan heeft door toedoen van die 10 weken fitness en zwemmen, heerlijk gewoon. Jezelf kunnen zijn, een muur om mij heen is letterlijk en figuurlijk afgebroken. Men zag door mij heen, omdat ik ook door hen heen kon zien. In die programma’s kun je alleen jezelf zijn, wie je bent, wat je bent hoe je bent, wat je hebt, wat je er mee doet.
Alles komt aan bod, elke week een nieuw thema dat betrekking heeft op jouw situatie, in dit geval de meesten van ons herkenden zich in diverse situaties.
De moeheid, het onbegrip, de kaalheid die voor vrouwen erger is dan voor de mannen, logisch, vrouwen lopen nu eenmaal niet graag zonder haar op straat.
Herstel en Balance is een geweldige kapstok voor mijn genezing geweest. Ik kon er heel veel van mijn spanning in kwijt, mijn frustraties die ik om mijn ziekte heb zijn daar achter gebleven omdat de leiding dat aangaf: Het kan, wij vangen het wel op!”
Als je in de wachtkamer van de dood zit te wachten tot je zes jaar om zijn, vroeger waren het er 5 en nu alweer 7 jaar, omdat de therapieën zijn uitgebreid, dan pak je alles aan wat je aangereikt wordt. Mocht mijn Kanker terugkomen heb ik grote pech.
Dubbelgrote pech, want Herstel en Balance wordt geloof ik maar één keer vergoed.
Niet dat ik op een tweede keer zit te wachten, maar het is altijd goed dat er zoiets bestaat, net zoals de inloophuizen voor Kankerpatiënten, die zijn gelukkig overal, om de mensen op te vangen met een kop koffie, thee, een praatje, gastvrouwen, je kunt er van alles en nog wat doen.
Bij sport en spel krijgen we dit soort van gymnastiek zeker niet, maar kon het toch even niet laten om hier deze stommiteit neer te zetten, aangezien ik dikwijls door mijn eigen rem tijdens een spel regelmatig op mijn postzegel landde in de gymzaal.
Maar dat is de volgende stap. Eerst zorgen dat mijn vrouw weer een beetje normaal kan lopen, die ligt momenteel met een wervelbreuk, ik heb mijn conditie die waard een pijp tabak was, op kunnen bouwen dank zij Herstel en Balance, dank zij de fitness en zwem therapeutes en zeker dank zij het feit dat ik ook zelf wil natuurlijk. Want er was ooit een tijd dat ook ik niet meer wilde.
Totdat mijn vrouw mij eens nodig had, zoals nu de komende weken. Ik ben er nog steeds, ga de weg weer op van controles, bloed prikken, suiker prikken en insuline spuiten, maar de zomer komt eraan en ik ga vol goede moed het leven aan. Mocht er een kink in de kabel komen, so what, ik heb mijn Herstel en Balance hervonden nadat ik door uitzaaiingen in mijn borst en onder mijn oksel even de weg kwijt was. Maar ik heb de weg van het leven weer gevonden.
Al zijn mijn maatjes uitbehandeld, ik zal aan ze denken elke dag dat ze hier nog zijn. Want ik zit nog in de wachtkamer en ik ben er ook nog lange niet, maar door dit bovenstaand programma is de hoop op nieuw leven weer in mij geslopen. Een goede cel die mij dit af kan pakken.
©leny kruis
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
GELUKKIG ZIJN DE GEWONE DAGEN WEER AAN BOD.

Eerst de dodenherdenking op vier mei, daarna overal feest in Nederland. Hier in Zwolle was een groot vrijheidsfestival aan de gang, leuk en gezellig, lekker druk. Zo druk dat ik bijna door half Zwolle moest rijden om bij de desbetreffende winkel te komen om speciaal voedsel voor onze kat te kopen.
Aangezien alles en overal agenten stonden die het verkeer moesten regelen en die massa mensen in goede banen het terrein moest loodsen was het een rit van ruim een uur voor drie boodschappen.
Ik heb in ieder geval iets meer van Zwolle gezien.
De wind liet ons vlagen horen van de muziek, het gegil en applaus, de beelden die ik hier op de televie synchroom liet lopen met het geluid buiten was best wel gezellig. Zonder in een meute van meer dan 150.000 mensen te staan heb ik genoten van een gezellig en drukbezocht vrijheidsfestival.
Zoals vele mensen heeft iedereen het op zijn/haar manier deze twee dagen doorgebracht in eigen herinneringen. Ik heb veel reacties gehad op mijn artikelen over de oorlog en de rol van mijn familie hierin. Het maakte veel los bij andere mensen.
Het zijn die pijnlijke dingen die elk jaar maar naar boven komen, maar elk jaar heb je ook discussie's moet het nou wel of niet doorgaan zo een 2 minuten stilte, een herdenking op de dam.
Ik persoonlijk vind van wel, want nu nog terwijl ik dit zit te tikken sterven er nog steeds mensen in een oorlog ergens op deze aardbol. Dat mogen we zeker niet in een hoek vegen, of zelfs maar vergeten.
Dat vertik ik ook trouwens hoor. Maar dit even terzijde. Deze blog gaat nu gewoon weer verder met de orde van de dag. De enige storing in deze maand is nog een Moederdag en dan hebben we het geloof ik wel gehad.
Nou aangezien ik geen moeder meer heb gaat ook deze dag aan ons beiden voorbij, van onze kater krijgen we toch niets, hij heeft niet zoveel gespaard voor twee kadoo's en voor twee moeders. In deze dure tijden moet ook hij op de kleintjes passen.
De schlemiel.
VEEL LEESPLEZIER DE KOMENDE MAAND HIER OP DE SMACKBOX.EU
©LENY KRUIS

Een nieuwe maand jawel.
De maand mei weer aan bod, weer nieuwe gedichten, verhalen, natuurlijk blijft Charley ook niet achter met zijn getokkel over ons en natuurlijk over zichzelf. Hier in huis is het lekker warm, alles staat open en nog is het 23 graden, lekker dan.
Nou moet ik eerlijk zeggen, als het regent is het niet goed en als het warm is dan klopt het ook niet, typische Nederlands.
We zijn al weer over de 20 duizend bezoekers heen en still counting, maar je merkt dat het vakantietijd is. Dat ik niet elke dag de boel vul heeft een vervelende reden hoor.
Vrouwlief is gevallen en heeft een rugwervel gebroken, die ligt nu al 3 weken in een brace, ik heb mijn Herstel en Balancedagen achter de rug en kan nu ten volle de Smackbox vullen met van alles en nog wat. U vraagt en wij vervullen de wensen.
Dus mijn energie die ik heb leren opbouwen bij Herstel en Balance komt nu mooi uit hier in Huize Kneuzenburg. Dit is ons zeker niet gegund.
Verleden jaar met Pasen lag ik in het ziekenhuis en deze Paasdagen lag Claudy in de brace, voorlopig voor de komende 6 weken dag en nacht, thuishulp en ik zei de gek. Maar mijn conditie is goed verbeterd omdat het programma van H+B daar goed op ingesteld is. Gelukkig maar.
Veel mensen weten niet wat chemo en bestralingen met een patiënt doen, nou ik kan je verzekeren, bitter weinig, of niets goeds. Constant moe en lusteloos, jezelf daar overheen tillen, moet wel met een vrouw die gebonden is, letterlijk en figuurlijk aan bed. Maar het lukt best, elke dat een beetje meer.
Verder heb ik natuurlijk nog mijn gastoptrede bij een nieuwe site
http://julliestekkie.nl waar ik een column volledig naar eigen inzicht mag invullen, hartstikke leuk, ze kwamen gelijk de eerste dag al met dit aanbod.
Ben er apetrots op, nou ja ape??
Goed we gaan door met de maand mei, eerst de dodenherdenking, daarna een dag feest!
Hoe tegenstrijdig is dit eigenlijk? Ik vind en vond het vroeger al raar, de ene dag treurt men over de doden en een dag later loop je over een overvolle kermis de vrijheid te vieren.
Typische Nederlands, maar ach weer een vrije dag moet je maar denken.
Namens het hele team wens ik jullie veel plezier met de smackbox
©
leny kruis

Maak jouw eigen website met JouwWeb