na heel lang warm weer...

Eindelijk werd het iets minder warm, doch de dames wilden persé altijd buiten met de laptop, ook als het zou gaan regenen zaten ze droog.

Giseren viel er ineens vanuit boven een plensbui!!Ik gilde dat zij binnen moesten komen, Claudy en vriendinnetje Leni, maar het ging zo tekeer dat én droog zaten én nog eens niet door het weer bij de deur konden komen..

Geprobeerd het te filmen, is een filmpje van nog geen 30 seconden geworden, want ik waaide bijna de deur uit zo snel en hard ging het tekeer. Maar goed dat Claudy het zeil een dag tevoren had gespannen, want de dames wilden ook in de avond altijd lekker buiten een spelletje spelen en zich niet door een buitje weg laten jagen.

Aangezien ik alweer een stoel heb gemold, ineens lag Leen met haar pannekoekenface op den grond met stoel en al, is het gereduceerd naar drie stoelen, maar we hebben er nog vier in de aanbieding hoor.

Gisteren en vannacht heeft het nog lekker gespookt. Nou ja, goed voor de planten denk je dan maar. Deze week zou het gaan minderen, maar voorlopig is het hier toch nog bijna 20 graden, in de motregen..Ach, als het daar bij blijft zul je mij niet horen klagen.....toch???
 

DE HELFT VAN DE MAAND.

Het gaat wel snel hoor, die tijd. Zo zit je midden in de zomer al om half 6 vol in het ochtendgloren te luisteren naar de koeien en blatende schapen die los worden gelaten, zo zit je de helft van deze maand al om half 6 nog in het duister aan de koffie en ga je daarna nog maar even naar je mandje toe.

Alsof het winter is. Hoezo de aarde gaat naar de kloten?

Het is eigenlijk zonde, alles doen voor het mileu en nog zijn er mensen die aan hun centjes denken en alles maar neerpleuren daar waar het hen uitkomt. Die druppel op een gloeiende plaat, om al het afval te scheiden alles ten behoeve van het mileu is eigenlijk onzin. Nog even en we gaan weer over op kolen als de Russen gewoon de kraan van de electriciteit afsluiten. Kopen wij het toch van Amerika! Die hebben meer dan genoeg.

Het is zo zonde, alleen al voor ons kleine landje, dat de XTClabs gewoon de grootvervuilers van dit landje zijn. Zij pleuren hun afval overal en nergens in een sloot, denken niet aan de korte en lange termijn gevolgen van het gif dat zij weggegooid hebben. Dit alles voor een pak bankbiljetten. Dat vind ik al schande, dat deze regering hier niet strenger op straft. Meer boswachters in dienst nemen en deze gladjanussen lekker het leven zuur maken.

Houden wij de boel gezond, het land vaart er een stukje wel bij.

Voor de rest is en blijft het uien hoor...

Zo, dit moest ik wel even kwijt en wilde dit ook even delen.

©leny kruis

Nog lekker warm hoor.

Lekker belangrijk. Nu ben ik dus echt een slachtoffer van de Nederlandse cultuur. Wij kunnen meestal alleen over het weer praten. Het kan vriezen en het kan dooien toch?

Nu ben ik niet zo een warmtemuts, ik zweet me altijd drie T-shirt en sliptenten verder tot de avond valt en er eindelijk een klein briesje de openslaande deuren binnenwaait, waar ik natuurlijk pal voor zit.

Gisteren een zeer drukke dag gehad, lichaam zegt vandaag dus: Je gaat dit even uitbetalen in rust, dame. Je doet mij van alles aan dus vandaag ben jij de banaan.

Maar ik hoef gelukkig niet alleen te lijden, want vrouwlief heeft ook de nodige spierpijnen. Alleen omdat wij een wasje lieten draaien, even naar de oedeemtherapeute geweest. ( wat deed ze mij even pijn zeg!) en wat boodschappen. Dit alles gelardeerd in een gezellige platte zweettemp van 28 graden ( in de auto dus)

Nou ben ik echt blij dat ik weer in de bossen zit hoor, andere lucht, warme temperaturen in de schaduw lekker buiten op de stoel. Boek erbij en genieten van de stilte terwijl ik lees wat er zich allemaal af heeft gespeeld in de loop van de eeuwen. Momenteel ben ik bezig met een pil van een boek dat heet: HOE, WAT, WANNEER EN WAAROM EN WAAR? Feiten over wereldleiders, mytes die doorgeprikt worden, bewijsmateriaal en legendes enz. Een heerlijk boek dat gewoon lekker wegleest.

Van schrijven komt momenteel even niets. De moed en inspiratie is er gewoon even niet. Maar als ik thuis zie wat ik allemaal geschreven heb en met de andere gedichtenboeken ( 5) waarin ik meegeschreven heb ook nog, mag ik zeker niet klagen hoor. Doe ik ook niet.

Vandaag is het 24 jaar geleden dat mijn oudste zus Anne overleden is. Elk jaar is deze datum voor mij een dag met een zwart gallig randje. Ik was erbij en keek erna, hoe zij langzaam weggleed naar de eeuwigheid die wij de dood noemen. Zij heeft er nimmer weet van gehad, gelukkig. Wij waren er allen bij, alle zussen en broer, neven en nichten. Of ze dit ooit heeft meegekregen? Ach, lekker belangrijk. Zij had in ieder geval de rust gevonden die zij wilde, zij had in ieder geval nog een laatste keer tegen mij alleen gesproken. Dit deed en doet het nog steeds hoor, mijn hart goed.

Lieve Anne, voor altijd in mijn gedachten.

Zomer in het land.

Kijk, dan is het lekker warm geweest de afgelopen maand, nu zitten we in augustus, iedereen is op weg of niet. Maar de vakantie over Europa is een feit. En dit schrijf ik, terwijl het hier 28 graden is. Momenteel val ik wel af door al het water dat mijn lichaam verlaat, is het niet door de medicatie, is het wel door de warmte. Dus 3 tot vier maal daags een nieuw t-shirt aan of een heerlijke losse kaftan.

Terwijl vrouwlief buiten zit met haar laptop, zit ik binnen. Dat klutding is zogenaamd wifi, maar ik kan dus niet zonder het draadje op internet, kan ik niet mijn ding doen. 

Want momenteel ben ik bezig met boeken te resenseren, nu ben ik bijna door het boek heen van Mar van Heezik. Een heerlijke thriller. Ik vind het haast jammer dat ik al bijna klaar ben. Maar dat is voor later, de rest even in de wacht.

Onze vriendin van boven ( die heeft ook een stacaravan hier in de bossen) heeft een kat en een hond, daar heeft ze wel weer het een en ander mee te stellen gehad. Het verhaal dat zij vertelde was voor mij natuurlijk koren op de molen van de wieken en de schaterlach. Want kat en hond komen hier ook graag, het liefst ligt onze Lilou gezellig op de worm van stof die wij bij de drempel van de open deuren hebben gelegd, als sier. En onze gedeelde hond Luna ( een mopsertje) die wordt hier altijd lekker verwend met eigen worst, heeft haar eigen kleedje hier binnen. Dus die vertoeven hier ook graag. Leni komt hier altijd internetten, gezellig een borreltje drinken, lekker melig doen en de dieren? Die houden mij gezelschap.

Dit is Luna.

Foto van de kat volgt snel.

In ieder geval, een stuk gezelligheid die twee hier. En toen Leni het verhaal vertelde wat haar overkomen was in de vroege morgen? Dat komt later wel. Maar dat je mij bijeen kon vegen nadat ze het verteld had? 

Heerlijk toch. Hoewel ze gebonden is aan een scootmobiel en een rolstoel kon ook zij de humor ( zij lacht gelukkig ook graag) er wel van inzien. Niet die vroege morgen hoor...

Het restant houden jullie zeker tegoed van mij...