Wat doen wij daar eigenlijk als bestuurders van een landje dat eigenlijk niets te vertellen heeft, alleen maar mag betalen aan de EU?

Gaan we daar heen met de hoogste delegatie die daar maar denkbaar is, wat moet zo een Rutte met de minister van sport en de koning en queen daar doen? Behalve op onze kosten gezellig meedansen met een dweilorkest?

Terwijl de mensenrechten daar met voeten worden getreden?

Terwijl daar homo's en lesbiennes openbaar in elkaar worden getimmerd, terwijl de politie toekijkt? De lijfstraffen zijn nog matig, wetende dat je een homo in de brand ziet staan. En geen mens die durft te helpen, op straffe van een strafkamp ergens in Siberié.

Sport heeft niets met politiek te maken. Maar in deze republiek worden de mensenrechten echt niet zo nauw genomen. De homo's zouden met rust gelaten worden, wat heet: Poetin kent zelfs zomaar wat homofielen om zich heen. Wie niet dummy!!

Deze meneer heeft een eigen droom. Zijn droom is de Olympische Spelen naar een eigen niveau van sportief spelen trekken. Moet hij eerst maar eens zo lief zijn om de mensenrechten activisten ruimte te geven om de gevangenissen te bezoeken, de homo's vrij te laten die nu ineens overal en nergens opgepakt worden. Ter lering ende vermaek van de spelen.

Het interview dat hij een paar dagen geleden gaf, werkte bij mij op de heerlijke lachspieren. Het is een komiek hoor, die klootviool.

Want hoe hij in hemelsnaam ooit hoofd van de KGB is geworden, is mij na dit interview niet echt duidelijk geworden, laat staan de president van een land dat aan landje pik doet. Georgie wordt steeds kleiner, men legt er van Russiche opperhoofd gewoon steeds een stelletje rollen prikkeldraad op de grens die steeds meer in het land van Georgié komen, geen mens die iets durft te zeggen.

Maar even terug naar het interview.

Poetin had niets tegen homo's, helemaal niet, alleen was de wet er voor om die te handhaven. De homo's hoefden zeker niet bang te zijn dat zij opgepakt zouden worden tijdens de spelen, ze waren zeker veilig hoor.

Maar.......ZE MOETEN WEL VAN ONZE KINDEREN AFBLIJVEN!!

Wordt het niet eens tijd dat we deze meneer een cursus opvoeding algemene kennis van de mens opsturen met z'n allen?

foto met dank aan Volkskrant.

©LENY KRUIS

TOCH EVEN WAT RECLAME.

Ik kan het toch even niet laten. Een goede vriend van mij heeft eindelijk zijn boek laten zien. Nu nog de verkoop laten stijgeren, als een paard zo wild.

Hier een kleine impressie van de inhoud, ik zal het zeker aanschaffen en natuurlijk op een objectieve manier recenseren, zoals ik met alle boeken doe die ik in handen krijg (koop).

Maar ook zeker niet te vergeten, mijn eigen boek nog even in het zonlicht te zetten, voor hen die de 14,95 misschien over hebben deze maand, of aankomende maand. Het boek is nog steeds via allerlei internetwinkels, de uitgeverij zelf en diverse boekwinkels te bestellen hoor. Via de uitgeverij is het Schrijverspunt, via de internetwinkels, ach dat wijst zichzelf en via de boekwinkels zoals bruna, ako, en nog al die grote namen gewoon even het isbn nr afgeven met de naam Leny Kruis en de titel DIT MOET IK KWIJT.

Geheid dat je dit boek binnen een dag of twee binnen hebt, wedden?

ISBN NR IS---978-94-9136-154-8

En nu is het de beurt aan René Ofsen, zijn prachtige thriller:

De non en de vreemdeling in een hemelbed. 

Inhoud: Twee jonge vrouwen, die heel wat meegemaakt hebben, besluiten het klooster in te gaan. Na twee jaar kunnen ze het saaie kloosterleven niet meer aan en treden uit. Ze besluiten om naar Egypte op vakantie te gaan. Een sergeant majoor van de mariniers, elite korps, is net terug van een meedogenloze actie in Kongo en boekt daarna ook die reis. Met anderen in hetzelfde hotel worden ze vrienden. Als net voor een ballonvaart vijf toeristen, waaronder de ex nonnen, worden ontvoerd, besluit de marinier met een vriend en commando’s van Egypte, de gegijzelden te bevrijden.

En dat gaat niet zachtzinnig, want de Egyptenaren zijn des duivels.

Terug in hun vaderland, blijft de vriendschap en besluit één van de ex nonnen toch weer het klooster in te gaan. Ze wordt diep in de gang uit het klooster ontvoerd en wordt flink onder handen genomen.

Een thriller waarin dood, liefde, acties, kinderen, tranen, een grote rol spelen en vriendschappen dieper gaan dan gebruikelijk is.

RENÉ OFSEN.

Kijk anders gewoon even op de site bij FreeMusketeers, daar kun je ook het isbn nr vinden en ook daar bestellen...

WEER DE KEURING GEHAD GELUKKIG.

Om veilig te kunnen rijden heeft men verzonnen dat je elk jaar je auto moet laten keuren. Over de kosten hebben we het dan nog niet eens gehad. Ze vinden altijd wel iets, als je in de prijzen valt ben je de sigaar.

Nou hebben wij toevallig een goede auto, een goede dealer met ontzettend fijne service, dus wat dat aangaat zul je mij niet horen klagen. Maar als de auto bij de garage is, dan heb ik wel die dag veel last van mijn maag hoor..

De prijs van een kleine beurt en APK is alles bij elkaar 204 pleuro, oke, dat weten we dan. Maar als ze voor vieren bellen, dan weet je al dat het prijsschieten is. Ja hoor, dit kwam er bij, dat kwam er bij. Maar gelukkig valt het bij ons nogal mee. Deze auto hebben wij nu 10 jaar, elk jaar netjes naar de garage voor een goede onderhoudsbeurt, we bewaren alles hoor, de rekeningen, het onderhoudsboekje. Kortom alles wat met een verkoop van belang zal zijn. Niet dat wij deze auto willen verkopen, ja ik ben een beetje van de gekken. Dat ding is hartstikke zuinig. Wij rijden niet zoveel. De kilometerteller staat nog niet eens op de 70.000. Tot grote hilariteit van de garageboys, omdat ze natuurlijk ook zakelijke auto's binnenkrijgen die al een klokje rond zijn geweest. Maar onze reis beperkt zich momenteel, tot de boodschappen, ons chaletje en de afgelopen jaren door mijn ziekte, zijn wij niet veel gaan toeren.

Dat deden wij graag, ik althans zeer graag om foto's te maken van dingen die ik in de steden nog nimmer had gezien. Maar wij zijn nog steeds ontzettend dankbaar, omdat onze Blauwe doos zich altijd van de goede kant heeft laten zien. Vive la Opel. Vive la zuinigheid, qua rijden hoor. Want met een volle tank doen we gemiddeld een maand of twee zo niet meer. 

Ik heb ook een all-risk verzekering, al jaren. Niemand kan mij van het idee afbrengen om een wa te nemen, want ik betaal het minibedrag van 20 pleuro per maand, omdat ik al zoveel schadevrije jaren rijd. Kijk, dan is het zonde om een Wa te nemen, want geheid dat er dan de klad inkomt. Hoezo bijgelovig?

Ikke wel, en onze blauwe doos blijft lekker bij Trees en Toos...

©

Leny Kruis

DAAR BENNE WE WIEDER...

Na een voor mij lange week, eindelijk de uitslag van de Neuroloog. Ik ben niet hersenloos, verre van dat. Alleen waar ik zo bang voor was....daar is dus gelukkig niets van te vinden.

Mijn hoofd is geheel gezond bevonden, mijn hersens vertoonden geen afwijkende dingen zoals Kanker, omdat ik als zodanig patiénte daar natuurlijk ontzettend bang voor was. Omdat ik al 3 lieverds heb weg kunnen brengen die dachten dat ze al bij de eindstreep waren en toch nog op het laatst een gezwel in de hersens hen de das omdeed.

Na een gedegen neurologisch onderzoek heeft de arts vandaag gebeld dat de uitslagen goed, zelfs meer dan goed waren. Iemand blij gezien?

Nou, ikke dus. Want de grootste angst van een patiénte is dat de uitzaaiingen van die sluipmoordenaar toch doorvreten in je lichaam. Nou mijn eierstokken zijn al verwijderd, mijn borst is voor de helft een hol vat ( scheelt altijd gewicht) en mijn hersens zijn oke bevonden. Wat wil een mens nog meer dan alleen maar een pilletje per dag voor nog een jaar of vier en dan kunnen zeggen: Ik heb geen kanker meer!"

Nou ikke dus!!

Maar met gepaste energie ga ik er gelijk natuurlijk tegenaan. Moet alleen goed aan mezelf gaan werken zei de dokter, omdat ik al jaren in de veronderstelling leef dat zoiets mij geen tweede keer kan overkomen. Eerst schildklierkanker en dan borstkanker? Door het masker niet af te doen zijn de geestelijke gezwellen in mij zich gaan wreken, door hoofdpijnen, vaak op een plek, door duizelingen, door woorden en zinnen te vergeten. Dat is dan minder omdat ik zo niet aan schrijven toekwam. Terwijl ik zoveel in mijn hoofd had en toch ging schrijven, had ik het idee dat er niets uitkwam.

Mijn oncoloog had mij al gewaarschuwd dat ik een beetje meer mezelf moest toelaten in het gehele proces van accepteren. Dus vandaag heb ik dat maar besloten. Ik accepteer dat ik geen patiente meer ben, alleen in medicijnland, ik accepteer dat ik moet werken aan mijn geestelijke gesteldheid door te accepteren dat ik wél borstkanker heb gehad en dat de naweetjes nog erg doorborrelen, vandaar mijn boek ook.

Dus lieverds, ik ben weer geheel in de mood hoor...

Here we come!!!!!!!!KLAPDOOS IS BACK IN TOWN.

We hebben er een nieuwe bij.

Jazeker, we hebben een nieuwe schrijfster mogen bijvoegen in onze reeks van schrijvend talent. Ieder heeft zo zijn eigen stekkie hier, ieder mag en kan plaatsen wat hij of zij wil.

Alice van Breda is een filosofisch ingestelde dame die op haar eigen ontwerp tegels de waarheden van zichzelf en zeker van niemand anders met ons wil delen.

Haar moeite om mij persoonlijk steeds van artikelen te voorzien die mij helpen om mijn gezondheid op peil te drukken is onvermoeibaar. Buiten het feit dat ik er zeker mijn lessen uit leer hoor.

Wist je trouwens dat er op een mandarijn meer dan 10 soorten gif zitten, ook in de mandarijn zelf? De Nederlandse wetgeving laat dit maar toe, kost anders teveel geld. Maar uit Marokko zijn de zwaarste giffen aangetroffen, in Spanje hele lichte, maar ik als mandarijnengek kijk tegenwoordig wel even wat er in en op staat voor het in mijn mandje ligt op weg naar de kassa.

Dat gif is bekend bij de Ned.Warenwet, doch zij vinden het niet nodig om alarm te slaan. Het valt allemaal wel mee. Ja, dank je de koekoek. Wat te denken van de bestralingsapparatuur waar al die kisten doorheen gaan?

Met dank aan het onderzoek van Alice van Breda, ik zal jullie zeker op de hoogte houden van vreemde dingen die wij eigenlijk niet mogen weten. Maar op internet blijft er niets geheim.

Groet en lees gezellig verder.

Groet van leny 

Januari 2014

WIJ ZIJN ER WEER.

Na een paar dagen al in het nieuwe jaar met een ziekbed te beginnen, zijn wij wat verlaat om onze lezers wat aan te bieden.

Nu wij alweer bij de levenden horen willen wij jullie verrassen met een nieuwe pennenvrucht van Gerda, onze Fairouz en zeker niet te vergeten de anderen die natuurlijk ook dit jaar hun gedachten en gedichten met jullie willen delen.

Dus bij deze, welkom op alweer een nieuw jaar van de Smackbox.eu.

Wel zonder een Charley, maar die keet genoeg boven ons in de hemel en als hij de kans krijgt laat hij zijn knecht de tikmachine bedienen, of gaat zelf aan de haal met de letters. Wij laten hem maar, hij is ons nog zo dierbaar, al merk ik wel dat meneer nogal wat spatsies daar boven krijgt, sinds hij daar een beetje de baas mag spelen. 

Dat deed hij hier ook nogal eens, dus denkt hij dat het daarboven ook mag. Hij komt er natuurlijk lekker weer mee weg. Wij mogen genieten van zijn liefdesleven, zijn bondgenoten en zijn nieuwe vrienden. Gelukkig maar.

Nou, in ieder geval we zijn allemaal weer op route en gaan er dit jaar goed tegenaan, want ook ik ( zei de gek) ga de goede kant uit, dus wat wil een mens nog meer dan een mesjoggene achternalezen?

Ave--ik groet u allen en tot de volgende pagina dan maar??