EN WE GAAN DOOR.
Ja hoor, het is zover, de zon gaat vaker schijnen en de temperaturen gaan naar de zitstoelen en terrasjes toe. Leve het leve in de zon dan.
Mits je daar natuurlijk allergisch voor bent, dan heb je gewoon pech.
Claudy krijgt alweer de boskriebels, de hutkriebels en de verbouwingskoorts slaat alweer bij haar toe. Ik moet haar echt remmen, anders heb ik straks een totaal andere hut alsdat ik gewend was. En als je een beetje kreeft kent, die houden niet zo van veranderingen.

Vrouwlief is een vissen, dus die zijn creatief genoeg om de boel op stelten te zetten, wedden dat dit weer gaat gebeuren! Maar dan hoop ik nog even thuis te mogen bivakkeren, want ik hou niet van rommel. En om nou de hele dag achter een doos met spijkers aan te lopen om alles schoon te poetsen, nee zo begint mijn vakantie niet echt dus.
Maar voorlopig zitten we nog even thuis, kneuzerig te wezen, moet nog bijkomen van dat maffe bloedverlies door een neusgat, slik me een klokje rond aan medicatie, kreeg vandaag een rekening van de zorgverzekeraar en kon toen even een glimlach op tijd onderdrukken.
Wat zijn mijn pillen duur zeg! En het enige dat ik hoef te betalen is 360 pleuro voor een heel jaar, die heb ik in een anderhalve maand dus al retour in de vorm van allerlei gaasjes, rollen tape, verbanden, pillen, zakjes poeder, bloedonderzoek, al die artsen die betaald moeten worden. Maar wel gelijk even gebeld voor een regeling, ik moet ze niet teveel verwennen natuurlijk. Daar gaan ze mee accoord, krijgen ze op zeker de centen binnen.
Helaas las ik laatst een artikel in een krant dat er afgelopen jaar alweer 300.000 gezinnen uit hun huis zijn gezet en zelfs in blijf van mijn lijf huizen zijn opgevangen, bij het leger des heils met hun gezinnen. Toch te gek voor woorden in een welvarend land als Nederland die voor meer dan 24 miljoen een top kan organiseren over iets waar wij totaal geen zeggenschap over hebben, laat staan krijgen.
Het zij zo. Maar als ik iemand kan helpen en het ligt in mijn mogelijkheiden, zal ik dit altijd doen. We zijn op de wereld om elkaar te helpen, zonder vorm van betaling of --ik doe wat voor jou, nou moet jij wat voor mij doen--
Dat zit niet in deze doos, gelukkig ook niet in die van vrouwlief, dus helpen wij waar wij kunnen. Niet omdat wij het nou zo goed hebben, er gaan maanden voorbij dat ik ook de bodem van mijn portemonee zie en mezelf afvraag hoe ik deze week nog rondkom, maar als dat zo is valt er altijd een mouw aan te passen of vrouwlief weet altijd wel een oplossing. Wij zijn zeker niet almachtig, maar wel in staat om een ander te kunnen helpen daar waar het echt nodig is.
Nou ja, voorlopig komt grote broer zaterdag even een bakkie doen en daar kijken we naar uit, omdat we elkaar niet overlopen of overbellen, we hebben altijd face book nog...
Tot tokkels dan maar wieder..

ja hoor de lente dus.

Dus ik schreef gisteren gezellig dat de lente in het land was, de zon scheen en ieder mens om mij heen floot of zong een liedje, gezellig in de tuin aan de schoffel of in het zonnetje zittend, gewoon lekker genieten.
Nu een dag later?
Het regende, totdat net de zon pas doorkwam, om 17.00 uur precies. Dag lente, hoe is het nouwwwww?????????/
Bij lente horen nieuwe en lieve diertjes, bloemen die uitkomen, het ruiken van vers gemaaid gras, gelukkige mensen om je heen zien die weer zin in het leven hebben. De dip van de donkere dagen zijn toch voorbij?
Nou niet te hard van stapel lopen lena, want voorlopig blijft het een paar dagen ongeveer 12 graden en af en toe wat zon. Oké, doen we het daar toch mee.
Maar ik laat me niet kennen hoor, o nee, mijn lentegevoel pakken ze niet meer af, behalve de belasting natuurlijk, die zijn gek met graaien naar de mens die het amper op kan brengen. Maar ik laat mijn goede bui niet wegjatten door dit soort van instanties, want er komt altijd nog wel een goed bericht toch?
Fijn weekend luitjes en tot tokkels...

HOERA DE LENTE BEGINT OM 17.57
Zo de winterjas kan in de kast, buiten is het hier bijna 19 graden, ik zweet peentjes op een gezonde manier en net las ik dat vanmiddag om bovenstaande tijd de lente begint.
Hoewel wij in het verleden een paasdag in de sneeuw zaten en het bos meer dan wit was, hartstikke mooi hoor, houd ik de moed erin door te hopen dat de sneeuw en kou hopelijk wegblijven. Voor alle zekerheid neem ik altijd mijn winterjas mee naar ons chaletje, want wij blijven meestal tot november en als het met de koude uit te houden is, dat is het altijd wel met een heerlijke kachel, dan zou het zo maar eens weer een kerst daar worden, is al eens eerder gebeurt.
En gezellig dat het was.
Voorlopig gaan we genieten van de komende lente, de natuur is van slag. De eerste wespen en de eerste vlinders heb ik al gesignaleerd, eigenlijk best wel zielig, want zo gaat natuurlijk wel de natuur letterlijk en figuurlijk naar de knoppen omdat alles eerder uitkomt.
Maar wie dan leeft, wie dan zorgt.
Zorg in ieder geval goed voor elkaar, leve het leven, leve de liefde, leve de zon.
Fijne zonnige dag en heerlijke avond.
RETOUR NA EEN WEEK.
We zijn weer on route bij de smackbox hoor. Na een week van dood en doodziek zijn van het bloedverlies door een neusgat ( wat ziet dat er verschrikkelijk uit, als je bloed blijft lopen) is deze kneus alweer het haasje.
Na een boost van zware pillen, vette zalf en gelukkig geen ziekenhuisbezoek, dat ik het weekend daarvoor wel had, loop ik alweer drie dagen heerlijk gelukkig te wezen, zonder bloedneus, zonder gaas in het gat en zonder bebloede kledij,.
Heb zelfs 2 nachten achter elkaar doorgeslapen. Wat een genot is dat zeg.
Het is een uitloop van de chemo, mijn slijmvliezen zijn zo dun als vloeipapier en bij de geringste niesbui, lachbui, hoestbui of welke bui dan ook, moest ik als een mesjoggene naar de wc lopen om mijn bloedneus te stelpen.
Dat duurde soms een 20 minuten, soms een half uur, maar de moeite niet waard om daar een dokter bij te halen.
Verleden week zaterdagnacht begon mijn feest en ik kon dinsdagmorgen pas bij de huisarts terecht, omdat mijn oncoloog er niet was op maandag. Nog altijd bloedende en zo slap als een vaatdoek er naar toe met vrouwlief, stopte het eindelijk even, gelijk tang erin, kijken en vol met pillen en zalf retour huiswaarts, alwaar de apotheek mij nog even mijn medicatieschema doorbelde hoe of wat. Want de ene pil kon niet met de andere,
Ik vraag mij toch altijd nog af hoe zo een pil nou weet waar die heen moet gaan als je 18 soorten medicatie per dag in moet nemen. De hamvraag voor Willem Wever misschien?
Maar we zijn er weer hoor, met grote toeter en al, nog wat zwak op de benen, want anderhalve liter is niet niks voor een bonk zoals ik ben, maar toch net genoeg om een appelflauwte op te roepen.
Ach, we leven nog en daar gaat het om..
Goede sjabbes.



GOED ZO WE GAAN LEKKER IN DE VOORAVOND
Utopia gaat gelukkig al zakken met de kijkcijfers, dat komt alleen door het feit dat er weinig of niets te beleven valt, janken horen en doen we allemaal wel een keertje, maar iedere avondd dat gejank van een volwassene als ze alleen al huilen wanneer ze een enveloppe van de post krijgen. Van thuis, dan komen er traanbuizen in gang! Dat wi je niet weten!!
Totdat ik gisteravond even keek om toch een beetje bij te blijven, werd ik even niet goed. Was er een van de kotserige namelijk. Ik ben zeker niet té preuts maar het ging mij iets te ver dat er tijdens een macrobiotische markt ene Ruud een douche neemt ( zou een keer tijd worden, die knul is met geen tang aan te pakken zo ziet hij eruit) en dan komt de kunstenares van een Billy, die drie weken nog ontzettend moest huilen toen haar vriendje de verkering maar uitmaakte ( die wist natuurlijk wat een sloerie ze was) dus Billy kwam even bij Ruud in de douche kijken.
Dat werdt natuurlijk een gezellige vrijpartij onder het oog van de camera, cq een blownjob kwam er ook nog gezellig bij. Mensen met een paspoort die dit konden zien op hun pc vonden het zelfs te gek voor woorden, dus met veel geknip voor de televisieuitzending voor maandag hadden ze een dubbele klus. Met Andrea de gestoorde gaat alles wel weer goed, die is namelijk nooit goed geweest. Paul zorgt wel dat er prijzen voor zijn werk worden betaald. Een eetkamertafel voor 200euro, moet nog wel gelakt en geverfd worden, maar een kniesoor die daarop let.
De seksscenes die voor een gedeelte uitgezonden worden moet mij toch even van het hart dat het dan nog geen kinderbedtijd is voor velen. Te goor om naar te kijken.
Ik was dus snel uitgezapt en zat later naar iets geheel anders te kijken, met een verbaasde blik en mijn mond open ( het tocht niet hoor) Lopen daar twee heren poedelnaakt op een prachtig strand de natuur na te bootsen, kwam er een pracht van een naakte vrouw op hen af.
Dag spanning in de slip, de boxershorts. Want de bedoeling van deze serie is dan weer dat je beiden naar elkaar kijkt in de hoedanigheid van je geboortepakje, helemaal naakt.
Dan valt er toch niets meer te raden?
Zo zou ik dus nooit verkering willen krijgen, al vast zien waar je die avond feest mee viert?

©foto rtl5
Nou, kijk ik toch liever films hoor, als daar wat seks in voorkomt en het heeft een functie in het verhaal kan ik daar geen moeite voor hebben. Maar men verzint toch formats om te scoren, het kan niet gekker? Of toch wel! Nou, in ieder geval is de eerste naakte format een feit.
800.000 kijkers voor de eerste aflevering. Ik keek maar naar Celblok H, een goede serie die volgens mijn inschatting hoog blijft scoren, anderhalf miljoen kijkers voor de eerste keer, deze serie kan bij mij niet meer stuk, Isa Hoes is back in town. Wat heet, die ster is nooit haar glitter kwijt geweest. Een kanjer hoor..Een goed stuk, spanning tot en met de hele aflevering door. Van mij is het een 5 sterren stuk.
De naakte waarheid stikt in het velletje, wedden?
©
leny kruis
Maart 2014

STEL JE VOOR
Mijn naam is bijna lente, al komen wij allemaal al op en uit ieders knop of lichaam, wij staan garant voor een waterig zonnetje, een droge hemel en een schitterend blauw licht als je even naar ons boven kijkt. En in de avond zie je ons sterren schijnen en de maan komt even langs om te vertellen dat er een nieuwe mooie warme dag aan zit te komen.

Wij zitten al weer bijna tegen de pasen aan en het is in het verleden wel gebeurt dat wij met pasen in de sneeuw zaten in ons chaletje hoor, dus ik verbeeld mij niet een helderziende te zijn.
Maar hier word ik dus vrolijk van en speels en zin om te schrijven, dat lukt mij nog niet, maar wat niet is kan altijd nog komen toch?
Veel plezier hier op de box...
Maak jouw eigen website met JouwWeb