ALLES ACHTER DE RUG? NOU NIET ECHT.

Dus gisteren als een echte helding uit de deur van de tandarts als het ware gevlogen, hij had mij wel pijn gedaan, maar dat hoort er bij als je bang bent. Dan voel je nog een speldeprik, dan denk je dat je doodgestoken wordt toch?

Maar het leed was geleden en Lena was weer een jaartje verschoond van deze man in wit, de smoelensmid. Zeer oneerbiedig voor een eerbaar beroep hoor.

Dacht ik eindelijk weer wat boodschappen te doen, deden we ook, ik was emotioneel kapot van de doorstane slaaptekorten van de hele dag en de zenuwen, kwam vrouwlief nog even op het idee om dan maar gelijk sportschoenen voor mij aan te schaffen. Ik haat passen, ik haat kleren kopen, ik haat gewoon alles wat met winkelen te maken heeft, behalve wat ik dan nodig heb.

Claudy vond dat ik schoenen nodig had, door mijn dikke opgezette surfplanken van de suiker en mijn hart, al dat vocht, want mijn lichaam houd meer dan 60% vocht vast, dus ook daar pillen voor. Gaat goed leen? Ja hoor. hartstikke goed.

Met de moed der wanhoop dus maar een schoenenzaak ingegaan, ik voelde het zweet al weer op mijn bovenlip en vrouwlief liep even te shoppen voor mij. Want als er wat moet gebeuren zal zij het wel even regelen, ik pak de eerste de beste schoen, vergeet gewoon te passen en maak dat ik wegkom. Pech, ik was de klos. Ook omdat ik nog steeds met mijn sleepbeen zit, was het genoegen geheel aan de kant van vrouwlief die mij bediende van de mooiste, duurste, goedkoopste, kleinste maten. Totdat ik zei dat ik maat 45 wel wilde proberen.

"Hou eens op, je bent Tante Sidonia niet," maar ze kwam toch met een buitenboordschip aan, daar kon een hele kleuterklas in. Maar niet mijn voeten, want ze waren te smal. Ik zag de prijs ( 89.95) en dacht: "Goedkoop rijnreisje."

Maar ik heb nou eenmaal van die urlefiksehoeratenen en eindelijk slaagde ik met maat 44 ruim in de binnenkant. Ik baal er ontzettend van, maar kan er helaas niets aan doen dat ik met die surfplanken zit. Ze lopen wel lekker, ben ze nu aan het uitlopen, gewoon lekker binnen. Vanmiddag naar de therapie mjn oude kloffies weer aan, want die wilde mijn lieve vrouw weggooien, nou mooi niet. Dat is voor nood. 

Ik ben nou eenmaal gierig voor mezelf.

Verleden week kreeg ik twee nieuwe spijkerbroeken van mijn vrouw en dat deed mij deugd, ik haat passen, maar toen ik van maat 60 naar maat 56 mocht had ik toch een trots gevoel. Ik gun mezelf amper wat.

Gewoon omdat ik tevreden ben met mezelf, met of zonder kleding. ik ben wie ik ben.

MAART GEEFT WEER LEKKER DE VAART

Het stormt hier en giert om het huis, overal hoor je losse delen van de bouw die hier bezig is om nieuwe daken en dakgoten aan te leggen, over 24 huizen. Hartstikke koud, vrouw ligt weer met een knallende koppijn en ik? Ik zit nou al in de sores omdat ik woensdagmorgen naar de smoelensmid moet.

Dus het mag van mij stormen, regenen, of sneeuwen, maar ik kom er toch niet onderuit. En dat voor een maal per jaar. Ik heb al jaren niets in mijn pepermolen, behalve wat tandsteen en daar zit ik al te trillen in de stoel dus deze twee dagen poets ik vier keer extra mijn broodmolen, want je weet nooit wat je wegpoetst. Ik heb van alles en nog wat, zelfs het einde der tijden is mij aangezegd, toch blijf ik bang voor een schat van een jongeman die zich het leplazerus werkt en altijd lief is voor zijn patienten. Ik ben me daar toch een lafaard!

Aan de andere kant, hij is gelukkig maar de enige dokter waar ik maar een keer per jaar terug hoef te komen. Dus wat zit ik nou te zeuren..Mag ik???Ik moet naar de smoelensmid en ik ben bang!!