-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DROOM EN WAAK-

dromend over wilde oceanen
die de golven beukend op mijn naakte lichaam
laten voelen wie hier de baas is
zwem ik naar een onvoorwaardelijk eindpunt
het is zo ver
en ik ben zo moe
 
dromend over wilde harde winden
en de stormen die mij optlllen
die mijn haren laten waaien
naar alle kanten van de aardbol
 
ik ben niet bang
wel om te sterven
 
dromend over zachte stranden
warme zand onder de natte voeten
dromend over jou in de verte te zien lopen
laat mij wakker worden naast jou
 
en ik zie een droge bodem
van een lege zee
geen storm meer
soms
in een glaasje water
 
en de wind is allang gaan liggen.
huilend val ik weer in slaap.
©

leny kruis

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Het wonder.

 

 

Zij praatte ooit gedwee

over het wonder dat zij droeg

pakte mijn hand en nam mij mee

in mijn hart heeft zij immer plaats voor twee

 

als ik lachte zag zij mijn tranen

als ik sprak zag zij mijn angst

ja, zo wilde ik met haar leven

maar helaas: dit duurde slechts heel even

 

wie weet het wonder uit te leggen

het wonder dat ik draag

tranen, verborgen in de tijd, die zeggen

dat ik van haar hou

 

 

©Prlwytskovsky.

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ik zag de weg naar nergensheen
en wilde graag gaan lopen
om bij het eindpunt van de tunnel
het licht te kunnen verkopen
aan hen die het donker niet in wilde
aan hen die het duister angst zou geven
ik liep de weg zoals zovelen
met de angst van het niet weten
om nimmer te vergeten
dat het licht mij de weg zou wijzen
nadat het donkere mij zou benauwen
zou ik het licht
altijd in mijn hart
houden.
gedicht van leny kruis
SCHILDERIJ VAN
LOES FLENDRIE

Februari 2011

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wachten in het ochtendlicht.

 

Ik schrijf mijn verhalen en soms een gedicht,

vaak in het diepst van de nacht.

Ik kijk door het raam,

zie de maan en noem zacht haar naam,

en besef dat ik op haar wacht.

 

Het ochtendlicht

lacht mij smalend toe,

ik sluit mijn ogen en ben het schrijven moe.

Als ik wakker word staat zij daar, in mijn gedachten.

Ach lief, hoelang moet ik nog wachten?

 

©Prlwytskovsky.

foto leny kruis

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        Denkend aan jou.

 

 Wie heeft die lach van jou gezicht gehaald?

Wie huilt die tranen in de nacht?

Waarom hebben wij gefaald

en ik heel stil nog op jou wacht?

 

De wereld is aan ’t vergaan

en jou foto kijkt mij aan;

jij lacht.

Jij lacht naar mij, en ik

laaf mij met een ketel en stik

bijna in mijn gedachten.

Ach lief: hoe lang moet ik nog wachten.

 

 

©Prlwytskovsky.

schilderij van INA VELDHUIS