MIJN ZOON

een mooie kleine dondersteen
wat wordt jij toch groot
een wonder is geboren
het ventje is zo klein
en voor je het weet
breng je hem voor het eerst
naar het schoolplein

nu zit hij op je schoot

rugzakje mee
broodtrommel met brood en fruit
en jochie gaat alleen de deur door
want mamma moet de school uit
het jochie wordt een knaap
daarna de klappen van het leven
maar dan is hij al
die vent
die zoveel aan zijn ouders
heeft mogen geven
als baby zo klein
als jochie zo teer
als knul af en toe 
door zijn houding
een beetje zeer
maar als man al geslaagd
voor het leven dat wij
jou hebben gegeven
de rest is om zelf
in te vullen lieveling
ik heb maar een ding 
te zeggen
jij was ooit mijn 
kleine  dondersteen
en nu een grote zoon
ik zou er zo graag meer 
willen hebben
maar met jou ben ik altijd 
nog blij, 
want je was voor ons 
zo heerlijk en lief
lieve zoon.

©leny kruis