ik wilde de vloedlijn echt niet raken
maar verstrikt in het rulle zand
mocht het niet baten
mijn voeten raakten
net de rand

het zoute vocht zo nat en kil
veroverde mijn warme hart
die kalm en stil
was van de tranen
vol van smart

ik wilde hier mijn
verdriet verdrinken
in de grote zee
op de zoute golven
klinken
en hopen
dat het verdriet
weg zou zinken
in de grote zoute
zee

een kleine stap was het maar
zo langs die vloedlijn
van verdriet
om er zelf in te lopen
zoveel lef en zoveel
liefde
had ik nou
net niet.
©
leny kruis

LIEFDE OP DE ROTSEN

als beukende golven 
kwam jouw liefde 
bij mij binnen 
en ik kon 
opnieuw 
aan zwemles 
gaan beginnen 
het zoute water 
van mijn oude tranen 
waren gedroogd 
daarvoor in de plaats 
kwam jij als een 
Neptunus uit 
de golven en sprak 
over nieuwe liefde 
iets waar ik nimmer 
meer in had 
geloofd 
geef mij de zee 
geef mij de golven 
de liefde die 
hier bij jou 
in mij 
aanspoelde 
en laat ons 
verder drijven 
op de golfbreker 
van de 
liefde 
© 
leny kruis

je mag mij begrijpen als ik jou versta 
zal ik jouw woorden 
vertalen en dan hierna 
het begrijpen naar boven halen 

jij mag mij vertalen als ik jou versta 
dan zal ik de woorden 
van onbegrijpelijkheid 
vertalen naar het begrijpen van 
de mens in de mens 

uiterlijk vraagt om een schoon 
innerlijk 

heb jij dat ook als mens 
toon het dan de wereld 
mens 
is het innerlijk te vuil om te tonen 
en de buitenkant te vuil 
om te verschonen 
blijf dan toch de mens 
waar een zieke ziel 
in mag wonen 

jij mag vertalen wat ik je vertel 
in een taal die alleen jij begrijpt 
zodat wij samen kunnen praten 
en de verdraagzaamheid langzaam 
rijpt 
want mens 
we raken elkander 
steeds meer kwijt 
© 

leny kruis