In plaats van naar een medicatie te zoeken ( dat moet natuurlijk wel doorgaan) zou men ook eens geld moeten uittrekken om de oorzaak te zoeken waarom zoveel mensen kanker krijgen, waarom zoveel mensen ineens zwakke botten krijgen of er zelfs mee geboren worden. Kleine kinderen hebben haast geen weerstand, men wordt doodgegooid met reclames over vitamines, als je goed en gezond eet krijg je heus wel naar binnen wat je nodig hebt. 

Vroeger pakte je als kind gewoon een stukje drop of kauwgum van de straat en at dit verder op. In mijn tijd hoorde je weinig over zieke kinderen, wij aten wat de pot schafte en te dik zijn was er weinig van te merken qua kinderen in de lagere klassen van de school. Ze zullen er eigenlijk wel geweest zijn, maar ik was de enige die nogal flink van postuur was voor mijn leeftijd en zeker niet te dik, deed veel aan sport en je kon nog veilig buiten spelen. Maar toen was er nog niet zoveel verkeer als nu. Vroeger was niets beter, maar wel veiliger en je stond niet zo snel stil bij wat wel en niet kon.

Tegenwoordig word je al bang gemaakt met reclames over voedingsstoffen die onuitspreekbaar zijn in je toetje, of je moet ontbijten zodat je darmen optimaal hun werk doen. Als je gewoon eet, geloof mij, dan werken je darmen normaal hoor. Dank zij deze geldindustrie waar wij allen aan mee betalen is het belachelijk dat de regeringen zich gaan bemoeien met het rookbeleid. Als men wil roken, laat ze. Men weet heus de gevaren van het roken wel, als je niet rookt hoeveel is het gevaar dan als je achter een stadsbus staat met je auto bij een stoplicht? 

                                                                                    

Deze aarde die ons zoveel geeft, die verknallen wij gezellig met ons allen, alleen vraag ik mij toch af…Hoe zal het zijn als de kleinkinderen van mijn nicht en neef zich staande houden in een aardbol die vol van tsunami’s, aardbevingen en verschuivingen op de Noord en Zuidpool zich manifesteren? 

Hoever zal de techniek zijn van de mobiele telefoons die steeds verder gaan in ontwikkeling? Waar houd de straling van allerlei apparatuur op? Zoals de tv, de magnetron, de video, de dvd-speler enzovoort? Is dat allemaal nou echt zo goed voor een mens? Ik geloof dat dus niet, maar ook ik ontkom nergens aan. Kan als eenling alleen doen wat anderen eigenlijk ook zouden moeten doen, als je boodschappen haalt, neem gewoon een boodschappentas mee i.p.v. die plastic zakken die je overal gratis krijgt. Hou die rommel maar lekker zelf.

Het is een micronspetter op een biljardenplaat maar ik voel mij goed als ik mijn boodschappen verantwoord koop en nog verantwoord opruim ook. Ik laat de dieren gewoon de dieren en zorg zoveel mogelijk dat ik geen leren spullen aan mijn voeten heb, dat bont een keer verboden wordt en dat diverse stoffen nou eens zonder kankerverwekkende stoffen worden geverfd.

Want zelfs daar laat men de mens niet met rust. Als we nog even wachten doet de aarde ons werk wel. Als het als sneeuwt in Israel en in de winter in Spanje de sneeuw niet weg te scheppen is terwijl daar de zon volop zou moeten schijnen heb ik iets van: “De aarde is zich al aan het roeren, nu is de mens aan de beurt om zich een netjes te gedragen tegenover Moeder Aarde. Met respect horen wij om te gaan met wat wij mogen bewonen, wij krijgen er zoveel voor terug, alleen lieve mensen wie ziet het?

©LENY KRUIS

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De  Waarheden van Boeddha?

De kern van de Boeddha  is uitgedrukt in de Vier Edele Waarheden.  Maar vergeet niet dat het zijn waarheden betreffen. Het doel van deze waarheden is om een antwoord te geven op een concreet menselijk probleem: het lijden. Maar het leven bestaat niet alleen uit lijden. Het leven bestaat immers uit allerlei vormen van lijden: pijn, verdriet, afgunst, haat, noem maar op. Zoals alle psychische fenomenen wordt ook het lijden verklaard door de wetten van Boeddha. Alles in het leven is altijd een oorzaak met gevolg, of draai het om, gevolg krijgt een oorzaak en zo gaat de cirkel draaien, De oorzaken van het lijden liggen vooral in de mens zelf. Dat betekent ook dat de mens er zich van kan bevrijden. De vier waarheden geven dit inzicht stapsgewijs weer.

1: Het lijden--

 Met 'lijden' wordt niet alleen lichamelijke en geestelijke pijn bedoeld. De term wordt eerder gebruikt voor de  ervaring van levenspijn die ons kan overkomen vanwege de  vergankelijkheid van het aardse bestaan. Maar lijden kan ook in je dromen voorkomen, dan is het voor jezelf de vraag: “Wat doe ik hiermee?”Ga ik ze vertalen naar mijn onderbewustzijn of laat ik het sudderen?”

Elke droom is een stuk onderbewustzijn dat zich laat vertalen  in jouw eigen droomwereld, die jij als beste kent, dus ook als beste kunt vertalen naar jezelf toe. Denk hierbij aan onderstaande drie eenheden die aaneenschakelen en als een ketting bij elkaar passen, mits je het voor jezelf goed uit kunt leggen.

Misschien dat je verlangt naar zintuiglijke ervaringen? Iets wat niet is?

Of manifestatiedrang? Jezelf steeds op de voorgrond drukken?

Of zit je in de psychologische zwakke hoek van vernietigingsdrang voor jezelf of een ander?

Het verlangen in de mens zelf zal een antwoord geven op al wat je zelf in het leven wilt. De angst van de donkerte om je heen? Wees nooit bang, want er zijn er zovele met jou dus je bent nooit alleen in het donker, het zal altijd licht worden en dan is je angst voor niets geweest. Leer hieruit dat angst een zeer slechte leermeester in dit leven is.

Je kunt als mens nooit leven zonder angst en pijn, verdriet hoort bij het leven. Verlies je een liefde? Verlies je een ouder, broer, zus of geliefde oom of wie dan ook, zelfs de dieren kunnen je hart stelen en je geestelijk labiel maken van verdriet. Je hoeft het niet toe te laten, blijf niet steken in het lijden van het verdriet van het verlorene.

Want het verlorene wordt herboren en ooit zal het je pad weer verlichten wanneer jij jezelf afvraagt hoe het toch komt dat je die of die persoon toch eens eerder gezien hebt, of dat die persoon op iemand lijkt die al jaren uit je leven is. Geef je geest eens de tijd om te wroeten in die grijze massa van zoveel vragen. Want de mens zelf gebruikt maar gemiddeld 4 procent van de 100% van zijn hersens. Vraag ik mezelf af, hoe berekent men dat dan?

Vraag jezelf dat eens af en je zult zien dat de verrijking van je geest zich al aan het openbaren is doordat de wedergeboorte zich al op je pad heeft gevonden. Wanneer wij niet begrijpen wat dit is zijn onze verlangens, onze hunkeringen  een stuk onwetendheid, angst voor het onbekende of het verkeerd begrijpen van dingen een realiteit. Maar Boeddha  belooft je de verlichting uit te leggen wanneer het je tijd is, dan wordt alles ook duidelijker voor jezelf.

Als de angst in de mens is door oorlogen, aanslagen, bommen gooien in een menigte, dan is God aanwezig, Jezus is er ook bij en zeker Boeddha en laten we niet Allah vergeten. Kom je tot één conclusie: Al die namen staan voor een ding of persoon en dat is God.

Want als er ergens iets ernstigs gebeurt is het altijd dat men vraagt: God, waarom laat U dit toe?” En die arme God weet van niets, die heeft het al zo druk met de mensheid.

Als je rechtschapen deze wereld wil beheersen voor jezelf en je geliefde hoef je nooit te liegen, niet te roddelen of lasteren of grof taalgebruik in je mond te nemen om daar indruk mee te maken. Indruk maak je met je karakter, niet genieten ten koste van andere mensen die op liefdevolle en eenvoudige manier jou terwille wil zijn, gebruik geen geweld tegen mens of dier, het toont aan dat je karakter ook niet zuiver is, blijf gewoon eerlijk een eerzaam in werk en leven.

Ikzelf ben ook maar een mens van vlees en bloed met mijn zwakheden en mijn kracht maar soms komt er een stukje van mijn karakter naar boven dat ik liever niet had willen tegenkomen, maar dat stukje engte in je karakter is het lijden dat je doet omdat het mijn taak is dat enge stukje van mij te verbeteren tot een goed stukje karakter, privé of zakelijk, af en toe val ik ook door de mand als de altijd maar vriendelijke meid die het ei heeft uitgevonden, niet dus, ik val door de mand doordat ik één moment mezelf ben qua karakter.

Dit te beheersen is een moment van bezinning in jezelf te zoeken, te zoeken naar de waarden die het leven je aangeeft in de vorm van het aanpakken van de andere mens die je lief kan hebben of niet, houden van is een ontzettend groot begrip. Het begrip van de vier waarheden die de waarheden van een persoon zijn wil niet zeggen dat het de ultieme waarheid is.

Ieder heeft zijn eigen verhaal. Ieder mens heeft een rugzak met ervaringen opgeborgen en leert hieruit, verdrinkt erin of sterft eraan, maar vooral het leerproces gaat hier in op.

Dan is vier een kort getal en de mens kan een lang leven hebben dus kunnen er zomaar vele nummers bijkomen die je zelf in mag vullen.

 ©

leny kruis--eigen foto

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

STRANGE NIGHT

I smell her perfume and feel suspended in the heavens go, it floats with a difference with me. My God what is she beautiful. A pair of jet-black eyes, eyebrows like two waves on her face the sweat from my face when I rub her full lips on mine feel. Her long hair falls like a blanket over my bare shoulders.
Her pretty little nose that fits so perfectly into that face touches my cheek. My body glows from head to toe and brewing. My nipples get hers. They feel just as hard as hers, and with my tongue I let her nipple rings taste of my love for her. 

The pleasure is mutual. I feel her hands slide over my body and I answer her writhing and moaning in body gestures and sound. 
We coalesce into one.
They rolled on me and our hips rotate on command as the same directions. I feel her lips bags along my breasts, so my belly button and all I can do is moan and my fingers through her hair toss, her breasts touching her nipples massage while her tongue continued looking for the place that my body is on fire move. 
They know where they should look. I lift her up and half way to turn my body so that I can taste it and they can be guided by my dominant left instructions that I silently colloquialisms. 

It lies between between my legs and I hers. I smell her perfume, her body is mine and circular movements, I want it to a climax. She wants the same. Groaning, I feel her tongue going deep and I? I do the same with her, this is life, this is enjoyment, this is love. 
Jerky movements and a shocking hip movement indicate that its height is not much longer duration. I want to wait a little longer, I turn back around and crawl on her now, pressing my nipples against hers and find her mouth. We suck each other and our legs are attached to each terminal.
My God if I was enjoying my life of sexual pleasure with this beautiful creature here is mine. But the time is invaluable. I feel her fingers slip inside me and I turn them with her moves, do the same with her and suddenly there was the explosion of both. 

While we come to a climax. I see fireworks, I feel my loins burn with pleasure and moan and will call her name. 
But then suddenly I realize that I do not even know what her name is. Am I dreaming? Is this a fantasy that I enjoy. Why I can not even get her name? 
There's nothing more to talk I finally realize. This love is beyond my salvation if I have to look at women in my dreams to make my life a joy. Then I can decide for myself but that this relationship already doomed to failure. 
But God what she was beautiful. 

I lift my head and look surprised at her. She's gone. All I see is a dark room, my friend beside me is asleep. I do surprised and deeply disappointed at the bedside. My girlfriend wakes up and yawns: "Is something wrong?" She asked sleepily. 
"No, you just go to sleep, I had a nightmare," I reply. 
"Want to talk about it?" Dramt it for a bit. 
No.  
Somewhat disappointed I do it light again in the hope that they will return in my dream to finish here, because the jitters are not leaving. But the disappointment is great. But not greater than the knowledge that your relationship after a wet dream is doomed to fail because the voltage is no longer between us, what once was. 
©

Leny Kruis 

CONFUSION? 

When the bell goes at the front door is the bored young woman to the door and throws the door open with a sprawling view of 'To me you lose nothing. " Stiffened suddenly she looks at a woman for her. Tall and stately, suit and high heels, light makeup and a long bush as half lap blanket around her shoulders.

Her lavender eyes kindly to the woman and she will begin talking when the wife immediately stutters: "I buy   nothing you know! "

"Since I do not,   I thought we had an appointment for contents insurance? "smiles the woman who surprised her beautiful arched eyebrows fetches.

"Wait I will just go for it", she is totally shocked by the appearance of such a beautiful piece. Exactly the woman she always wanted to be. Long legs, beautiful long hair, expressive eyes, a short woman who came in when the door is then opened. You had all these people who also were similar where they made their entrance. And she was one of them. The wet dream of many men and they had one here just for coffee to talk about insurance. That appointment, she forgot all about her but it was good.

The woman in the door looking a bit dazed at that beauty and make a step sideways. "Oh, of course, jet forgot, sorry you enter" It shows the beautiful lady inside, looks a little into the street and throws quickly to the door .

The idea of an incredible creature sitting on her dining room table, her perfume to smell, perhaps her hands to feel or be allowed to hold her pen. Damn,  it looked like a teenager in love. She blushes and rushes through the front room. 

Nice to sit at the dining table or on the couch in the front room. Gabrielle  sits down in the front room on the big three seater and submit a folder of papers in front of him.

"Can I smoke?" She asks towards kitchen.

"Oh I will first introduce myself is so neat," she mutters, holds out her hand for calling her name and hear a soft voice say, they called Gabrielle. That voice alone, not normal, as if an entire orchestra suddenly roll bet. And suddenly she feel like dancing. What's wrong with her anyway! She seems to have been completely lost in her own home in confusion and says its own conduct to justify that they will make coffee for Gabrielle.  

"Yeah, sure go ahead" Cindy calls while in a trance and makes the coffee. A leaf, neatly coaster for the coffee, the cups, the sugar tongs never forget. She herself is not at all. All that showing off for an insurance agent? Very careful not to spill it runs into the room for both donates a cup of coffee and go sit down next to Gabrielle. Not too close, it does not feel completely at ease and Gabrielle  looks her straight in the face, her long lashes blinking here and they give her a nod for reassurance.

"It's just an insurance hear, do not worry," she says softly.

The kisses are intense and calls on her body to Gabrielle that attracts her to him and her hands are all around and down her body. Cindy how she feels the fingertips of Gabrielle in her mouth and sucks her tongue across the tips of her fingers glide. Gabrielle pressed her knee between Cindy's legs and rubs her vagina. Cindy moans and tries to do the same with Gabrielle.

"Well, I know, but in one way or another ...." Gabrielle interrupts her and takes her hand and pulls her toward him. "Do not be afraid, but once you let go!" And she knows what is happening, Gabrielle felt Cindy's lips on hers. Their tongues play the game and love Cindy can be completely carried away, surrenders to the unknown woman who was standing just outside her door and luckily no one has seen her come inside. This would keep her secret, forever.

"Jeez Gabrielle Who the hell are you, what do you do to me what happens to me, '" Cindy murmured against the mouth of Gabrielle, who slowly breaks free from the bra that Cindy and perpetual smile on her face remains. She says nothing but suck Cindy's tongue in and let her tongue roll around the teeth of Cindy.

"Stop, you drive me crazy" trying Cindy moaning from the hold of Gabrielle   to connect to it now in a   movement on the flat bench press and to top it rolls, now her skirt up and her panties pulled out tillend.

"Wait, I close the curtains, so they can look inside," Cindy suddenly startled.

Gabrielle let her go and will just continue to undress herself and of her victim.

"Wait a minute, instantly see us as neighbors are coming soon and my husband and children home from school, stopping now!" Cindy's voice sounds panicky, and Gabrielle tries to displace, but if your bottom is the heavy lifting as the other party full weight on top of you left behind and groped everywhere she can.

"Do me a break, this is not funny!" The fear is now so when Cindy. Gabrielle keeps on its binding fingers and try to pull panties Cindy, almost to tears. Cindy gets now in panic and hit the head of Gabrielle away from her face and leave himself with a thud on the bank slip, pops her head against the table and suddenly there she is crying on the ground.

"Stupid bitch you're there, do not you know that" no "also means no?" She cries out.

"What do you mean honey?"  A hand is offered and her husband takes her hand and pulls her into a time up. Still trembling legs, she looks dazed around. The black folder Gabrielle is gone, her husband looks surprised to her and wait with raised eyebrows in a statement from his wife shouting and screaming with her panties on her knees on the ground if he comes to his work. Her screams makes him hard through the corridor running towards the room where his woman is screaming and yelling.Who has a bad dream during her nap, can not fail.

"Are you feeling better?" He asked worried.

"Yeah, sorry for this strange homecoming will have had a crazy dream." She pulls up her panties and a red head, she looks after her husband that his stuff is going to clean up.

Then she looks around the room still smells the perfume of Gabrielle, still taste her lipstick on her and feel her tongue sliding over her teeth, as if everything was so real.

But it was a dream can not be otherwise.

Her husband comes in and says cheerfully: "Hey, you had been expecting me so, the coffee is ready I see?" Too bad that everything is cool. Cindy looks stunned at the coffee table and see the leaves are the two mugs, the coffee and sugar with the sugar tongs.

Is it still ...........!

©

LENY KRUIS

Zoekende naar rust.

Smalend pakte zij zijn hand en trok hem omhoog.

 “Zie je wel dat je niets waard bent”, meesmuilde zij hem toe.

Hij keek haar vernietigend aan en rukte zijn modderige hand uit de hare.

'Het telt niet dat jij duwt”, huilde hij bijna.

“Ach baby, daar moet je maar tegen kunnen!”

Zij gaf hem nog een por en draaide zich om en liep weer voorwaarts het grote grasveld op, tussen de koeien die dom en vol nieuwsgierigheid die twee hadden gevolgd bij het heen en weer gooien in de koeienvlaaien.  Wat was hier nou leuk aan zag je ze denken. Te meer dat de mens niet helemaal spoorde, loeiden ze elkaar toe.

Het meisje liep met ferme tred door het vochtige gras terwijl haar kleine broertje haar huilend volgde.

”Elke keer hetzelfde, elke keer moest hij weer de mindere zijn in het spel, altijd won zij omdat zij én ouder én groter was”, mokte hij in zichzelf.

Hij bedacht ondertussen een manier om haar eens en voor altijd de mond te snoeren door, al was het maar één keer, te winnen van haar. Met slootje springen, met koeienvlaaien overspringen, terwijl hij al bij voorbaat wist dat zij hem er in zou duwen. Het was altijd hetzelfde spelletje en steeds trapte hij erin. Dom, dom, dom, bedacht hij. Maar nu won zijn woede het van zijn rede en met stevige tred liep hij ineens op haar af, trok haar aan haar mouw van haar  shirt, geïrriteerd keek zij om en sprak: “Wat is er nou weer jankebek!”

Zij draaide zich om naar hem en wijdbeens ging zij voor hem staan de armen over haar borsten gekruist.

“Ik wil een voorsprong, zodat ik ook eens de kans heb om van jou te winnen!”

Zijn brutale toon verbaasde haar maar de glimlach om haar mond verzekerde hem van een overwinning.

“Oké, loop jij maar voorop en zoek een sloot uit die breed genoeg is voor jou in ieder geval om erover heen te springen, ik wil wedden dat ik dat ook van je win”, daagde zij hem uit.

Zij wist bij voorbaat al dat zij zou winnen als hij met zijn korte beentjes een klein kort slootje zou zoeken om er overheen te springen. Zo gewonnen en weer een punt voor haar.

Zij genoot al bij voorbaat, terwijl hij hard wegrende richting de waterkant om te kijken of die sloot wel de juiste maat was voor hem om erover heen te springen. Dat gepest van zijn oudste zus moest nou maar eens afgelopen zijn. Zijn gezicht werd hard en zijn besluit stond vast. Deze sprong zou hij met vlag en wimpel winnen, al moest hij door de modder zakken en er op eigen kracht uit kruipen, maar nu vond hij het genoeg geweest. Al die vernederingen die hij steeds maar weer voor zijn oren van haar kreeg en dan thuis nog eens op zijn donder kreeg van zijn moeder omdat hij wéér onder de modder en koeienstront zat.

Zuslief wist nooit van iets en had ook nooit iets gezien, had het ook nimmer voor hem opgenomen. Hij was het meer dan zat. Voor zich zag hij een stilstaand watertje en de breedte was te doen met een aanzetsprong. Hij keek nog even achterop en zijn zus slenterde langzaam achter hem aan met een glimlach van oor tot oor.

“Dit was een appeltje eitje”, bedacht zij en zij ging nog langzamer lopen om hem de kans te geven zijn sprong wat langer aan te zetten. Ze was ook de rotste niet.

Hij rende en sprong omhoog en liet zich vallen met een plons hoorde zij dat hij het water had geraakt.

“Die lummel leert het ook nooit”, bromde zij en traag bleef zij lopen naar de plek waar haar broertje het water in was gevallen.

Zij liep naar de sloot en zag niets, geen kringen in het water doch ineens die handen om haar enkels die haar met één ferme ruk de sloot induwde, zijn volle gewicht op haar hoofd en triomferend als een koning op haar lichaam bleef zitten terwijl zij probeerde te spartelen en te gillen om boven te komen. Het lukte niet. Al zijn frustratie van jaren pesten en jennen van haar kant zat in die ene greep naar haar enkels en de duik boven op haar hoofd toen zij als een paal recht de sloot inzakte.

Hij bleef zitten totdat er niets meer bewoog. De enkele koeien die nieuwsgierig aan kwamen lopen konden hem niet bang maken. Zij konden niets zeggen en alleen maar kijken hoe hij zijn oudere zus verdronk.

“Wie is hier nou de winnaar?” gilde hij het haast hysterische uit over het grote grasveld.

“Wie gaat hier naar huis met een overwinningsroes?” gilde hij om zich heen.

Hij klom uit het water en zag niets meer van zijn zus. Zo dat was voorbij, zijn ellende van de eeuwige underdog was uitgespeeld. Zij had er zelf om gevraagd. En als men thuis vroeg waar zij was kon hij alleen maar antwoorden dat zij met een knul het bos in was gegaan en dat hij moest wachten totdat zij terugkwam.

Jaren later zit hij op de bank en kijkt tv. Zijn bier is lauw en zijn bloeddoorlopen ogen staan  sloom in zijn doorgroefd gezicht. Hier zit een man met een rugzak vol pijn en verdriet op de bank. De eenzaamheid die hij uitstraalt is terug te vinden in de hele kamer, weinig spullen, een matras midden in de kamer, een oud versleten bankstel. Kortom hier woont een eenzame kluizenaar die het leven al geleefd heeft.

Als de voordeur bel gaat staat hij wankel op en loopt traag naar de deur ondertussen overal op de vloer kranten en lege flessen wegschoppen naar elk leek plekje dat hij maar ziet. Zal wel weer een collectant zijn.

Hij doet de deur open en twee heren in nette pakken kijken hem van onder tot boven aan en kuchen, laten een legitimatie zien en vragen of hij mee naar het bureau wil gaan. Ze denken zijn zuster gevonden te hebben, al zijn het de botten, het kettinkje van moeder was hem nog bekend.

Nu kreeg hij eindelijk de rust die hij zijn leven lang zocht, zij hadden haar eindelijk gevonden. 

©leny kruis