Weer even een leugentje verzinnen.

Kijk, om iets te vertellen als een slapende kater is op zich al een moeilijk iets hoor. Maar om nou de taal van Meneer Charley te gaan gebruiken, dat gaat mij iets te ver. Die gozer heeft het maar over"plofkop, lokomokipkalefantje en nog meer van die niet bestaande woorden. Ja, alleen in zijn beleving. Het gekke vind ik wel dat de mensen het nog begrijpen ook. Is de taal zo achteruit gegaan dan?

 

Ik ben netjes opgevoed, mag niet vloeken van mamma Gerda, doe dit dus wel eens in stilte hoor, maar let wel op mijn woorden. Dus mocht ik er onverwachts iets tussendoor laten schieten, denk dan maar aan het feit dat mijn taal niet zo goed op school was. Oké?

Zal ik eens iets vertellen van mijn jeugd? Nou, dat was me wat zeg. In de eerste instantie heb ik hier het bewijs nog dat ik ooit eens een heerlijke echte kerel was, voordat ik een "jeweetwel kater"zou worden. Deze foto heeft mamma ( of pappa Gerrit) gemaakt toen ik in mijn blote fluitekruit lag te liggen te showen voor de foto. 

Nou dan lig je echt voor Jan met de korte achternaam in een wiegje toch? Ik lag daar dus te liggen en mooi te wezen.

 

Nu, ik was al een mooie knappe gozer hoor, iedereen had sjans met mij en iedereen wilde verkering met mij hebben. Maar ik was nog te jong om mijn eigen ikke even te ontdekken. Ja, totdat mijn lieftallige jongleursballetjes werden verwijderd en in de vermaler werd gedumpt. Toen ineens was ik geen mooie meneer meer, gewoon een kater onder de katers. Zag nog wel een mooie poes af en toe, maar verder....deed het mij niets. Kon ik ooit nog verliefd worden eigenlijk? Die vraag is nog steeds niet beantwoord. En de komende tijd ga ik toch eens op zoek naar een antwoord. Al zal ik mamma Gerda moeten chanteren om een poes erbij te nemen. Het liefst een bruine, vraag mij niet waarom, maar dat lijkt mij wel wat en mamma Gerda ook wel denk ik.  

Nou moet ik alleen even op Pappa Gerrit letten, want die scharrelt hier ook weer rond af en toe hoor. Die lacht zich een bult om al die geintjes hier. Hoezo geintjes, ik slaap alleen maar. Moet toch weer een keertje gekeet worden Pappa Gerrit. Kunnen we samen niet een plannetje bedenken zonder mamma Gerda in de lamp te laten schieten? Laten we even geestelijk tot elkander komen. AMEN!!

 

 

KIJK HIER IS DE BAAS WEER DUS!!

 

 

Er is de laatste tijd zoveel gebeurt, dat ik mezelf af en toe voorbijgelopen heb. Maar gelukkig heeft de slaap mij nog altijd ingehaald.

Even wat enge en nare mensenberichten. Ik moest helaas afscheid nemen van mijn pappa. Hij is niet meer. Wel elke dag in mijn gedachten en in de nacht in mijn dromen, maar voor de rest is het altijd maar zoeken waar hij nou echt is. Kan de mensenmens nou wel zeggen dat hij naar de hemel is, maar dat is zo een pokken-end weg, ik geloof nooit dat hij dat helemaal gelopen heeft, laat staan met zijn rolstoel gesjeesd. Gelooft iemand dat? Hij is nog steeds mijn baas hoor, al ben ik er nog wel. Ik pas wel op mamma Gerda, want pappa Gerrit hangt soms om haar heen en dat zie ik dus als kater, maar dat mag ik nooit laten merken. Dus heb ik mezelf maar van alles naar me toegetrokken, zodat het lijkt alsof alles van mij is.  

Kijk, dat alles al van mij is, dat wisten we al. Maar dat ik mezelf nu ook overal en nergens laat gelden. Dat is effe nieuw voor mamma Gerda. Maar zij went er wel aan hoor. Als ik maar in alle rust mijn luiken kan sluiten, zonder weggejaagd te worden omdat ik toevallig in de weg lig. Pappa Gerrit was al zo lang ziek, maar ik had nooit gedacht dat hij de pijp toch aan die Maarten zou geven ( wat dat ook mag betekenen hoor) Maar hij was erg sterk en een machtige gekke kerel die ik altijd zal koesteren als mijn eigenste pappa. Mamma Gerda heeft het nog altijd moeilijk hoor, maar gelukkig steunen er lieve mensen om haar heen. En ze heeft mij tenslotte nog. Zolang ze maar weet dat Valentijn en Pappa Gerrit nog wel steeds de baas hier zijn. Ik in het eggie en Pappa in het onzichtbare, maar dat hij hier om ons heen is, dat is zeker. Al durft hij nog niet te plagen hoor. Anders krijgt hij op zijn sodetafelarij van mamma Gerda. Die pikt dat natuurlijk niet, als er spookdingen gaan gebeuren. Ik wacht op de eerste lamp die uit of aangaat, of de deur die ineens geopend wordt, of dat ze in haar teen gebeten wordt ( niet door mij hoor) terwijl ze een middagdutje doet. We zullen zien...Dag Pappa Gerrit, doe ze boven allemaal de groetjes en tot ziens dan maar?

 

WIE IS HIER DE BAAS IN HUIS???

 

Kijk, hier is het bewijs dat jullie allemaal kunnen zien wie er hier de baas in huis is. Als de kat van huis is, dan dansen de muizen. Ja je moeder zeker, maar ikke niet hoor. Opperdoes baas ( die Charley van die mutsen verderop) die had mij al gezegd dat ik mijn terrein af moest bakenen, want mensen nemen altijd alles in beslag, geven jou je eten in de keuken, alsof je een tweederangs figuur bent. Ze geven je een doos om in te slapen, maar daar ga ik dus niet mee akkoord. Ik slaap waar ik wil, zie het bewijs van de foto's, die mamma Kwakkel gemaakt heeft. Wel een lieverd hoor. Want als ik boven op de kast wil geloof het of niet, is zij degene die voor mij buigt, ik spring op haar rug en dan kan ik zo bij de bovenste verdieping van onze grote kast komen. Zodat pappa Kwakkel ook weet dat ik daar de baas ben. Ja, je moet wat als kater in deze crisistijd hoor!!

WAT EEN  PUINHOOP OP DIE KIJKKAST ZEG!!.

 

Nu in de reclame, gratis en voor niets krijgt u na een maandelijks abonnement een gratis slaappil erbij in de vorm van een door u zelf gekozen programma.

Ik heb eens op die kijkkast gekeken, maar het enige dat ik leuk vind zijn mijn mede dieren in een heel groot bos, of ijsvlakte wonen. Zie ook wel nare dingen wat er met die beesten gebeuren, maar dat laten we maar even wat het is. Mensen blijven toch vlees eten, terwijl het helemaal niet nodig is. Ik moest van de baas Charley een verslag doorseinen over die kijkkast, waar veel mensen aan verslaafd zijn. Ze zitten zelfs met een bord eten op schoot te kijken naar de ellende van een ander die niet te vreten hebben en nemen snel een hap van hun heerlijke schotel- Kijk, zijn dat mensen? Dit zijn dus dingen die ik niet snap. Ik zie een stel boten met een horde vluchtelingen uit allerlei landen die nergens welkom zijn. Heel Europa wordt ermee overspoeld, maar het is makkelijk tokkelen bij je warme kachel op je bank en bij je bakkie koffie. Vergeten we niet waarvoor die mensen gevlucht zijn? Ik snap het niet helemaal, maar ja ik ben dan ook een kater die in een luxe bestaan leeft en eigenlijk de baas is over pappie Kwakkel en mammie Kwakkel. Die twee die kwakkelen wat af. Maar gisteren zijn Lena en Claudy even een bakkie komen doen. Die Leny, die kan me wat met die stok. Daar hinkelt ze mee, vandaag of morgen krijg ik me daar toch een jetser van haar. Doet ze niet expres, maar het is zo een reservebelg, wel aardig hoor en van Claudy krijg ik altijd lekkere dingen. Kijk met die kan ik door een deur. Ik ga als heer natuurlijk wel altijd voor, zo heurt het ook.

Charley heeft momenteel vakantie, maar die knakker zorgt wel dat iedereen aan het werk blijft. Is die slim dan. Dus moest ik een avond televisie kijken. Wat een bagger zeg. Een film was al in een week drie keer uitgezonden, dat was voor mensen die een geheugenstoornis hebben denk ik. Dan pikken ze nog programma´s van elkaar, wijzigen hier en daar een stukje en hup je hebt weer een in elkaar gezet toneelstukje. Want let maar eens op, nooit opgevallen dat met al die realytieshows altijd dezelfde hotemetoten op komen draven? Meestal van een pornosite, of een artiestenbureau. Zo vullen we de avonden wel. Tot vervelens toe. Maar goed dat er politiek is, dat is altijd wel lachen. Die gasten lullen zo dom dat ze zelf niet snappen waar het nou eigenlijk over gaat. Ieder mens moet bezuinigen, terwijl ergens in een kelder de vijfhonderd eurobiljetten als een gek gedrukt worden, want er moet weer wat miljoentjes naar een ander land, behalve de onze. Nou, om eerlijk te zijn, onze televisie is echt bagger, vergeleken met andere zenders. Ik kijk tegenwoordig graag naar een Engelse zender die allerlei leuke serie´s uitzend. BBC en nog wat, heel gezellig. Maar voor de rest is Nederland een verslavend, verslindende zenderland die beter is dan welk slaapmiddel dan ook. 

Ik heb aan Charley gevraagd of hij niets anders kon bedenken voor de volgende opdracht. Want ik krijg steeds vroeger slaap en duik dan maar weer in mijn mandje of doos, want ondertussen krijg ik vierkante oogjes van die kijkdoos. Wat een ramp is dit zeg.

////////////////////////////////////////////

 

Wat zijn mensen toch rare wezens..

Kijk, dat ik nou in een nieuw groot huis woon met mijn bediendes mamma Gerda en pappa Gerrit, wil natuurlijk niet zeggen dat ze alles maar voor het zeggen hebben hoor! Ik ben er ook nog. 

Krijgen ze een nieuw bed, natuurlijk voor pappa beter, maar ikke nouwwww????????Je wilt niet weten waar mijn verontwaardiging en nijdigeid vandaan komt, waarschijnlijk komt er stoom uit mijn oren, maar ik ben mijn plekje kwijt. En wat krijg ik ervoor terug? Juist, een asociale doos, lees mandje voor het raam, maar een doos voor op den gronde. Ik ben nu al ten gronde gericht door dat nieuwe bed. Daar moet ik echt iets op verzinnen hoor, dit hoef ik toch niet te pikken! Ik Valentijn van des geestesrijk die de mensen moet observeren bij de ma en pa Kwakkel thuis. 

 

 

Vroeger lag ik lekker aan het voeteneinde bij de kwakkels maar tegenwoordig neem ik alles maar in beslag waar onze race-eend ( lees pappa Kwakkel) niet bij kan komen, die rijd mij zo de bossen in als ik niet uitkijk. Die moet echt een rijbewijs halen hoor, met zijn nieuwe speeltje. Wat een onding is dat zeg.

 

En dacht je nou echt, met zoveel ruimte, dat hij overal veilig kon sjeezen??Nee dus, verleden week was mamma even met die andere advocatendoos van een Claudy ( die twee kwakkel en Claudy drinken altijd advocaat met slagroom, de kelen) de deur uit, in no time lag mijn ballentent vastgerold in de achterkant van zijn racekar, de salontafel stond schuin in de kamer. Hoe hij het versierde? Gewoon even een demonstratie aan Leny geven en gelijk de boel afbreken. Nou, mamma Gerda was er gelukkig niet bij, Leny en Kwakkeltje lagen weer in een deuk, waren net twee kleine kleuters. Dat noemen zich dan volwassen mensen. Kijk zo moet ik de mens beoordelen. In dit geval vond ik het niet nodig dat ik voor het raam werd gedeponeerd, mijn eigen doos was de kamer uitgezet, dan heb ik toch zoiets van.....heb ik dat weer???

O WAT ZIJN WE BLIJ!!!!!!!!!!!!

PAPPA KWAKKEL KOMT NAAR HUIS TOE...

 

Ja heus waar hoor, zondag mocht mijn pappa een dagje naar huis om te kijken of het ging. Met mij ging het een beetje van de warrige in mijn hoofd. Ik zag dat het niet helemaal mijn vader meer was. Hoezo? Nou gewoon, de helft van zijn benen zijn zoek. Die zijn in die ballentent waar hij een jaar bijna is geweest blijven hangen, ergens aan een haak van de doktoren daar geloof ik. Maar hij heeft een race eend van een stoel jongen !!Daar kan hij rustig mee de vierdaagse doen denk ik...

 

Ik moest even aan pappa wennen hoor, hij ook weer aan mij, al die tijd gemist en ineens hoor ik dat hij na de dialyse  van vrijdag naar huis mag. Iedereen blij. Pappa begint een heel nieuw leven, ik natuurlijk ook met mamma, die zal uit haar ritme zijn. Geen geloop elke dag naar het ziekenhuis. Alle respect. Ik wilde natuurlijk ook mijn aandacht, maar ik geef het je te doen. Ze zullen pappa daar best wel missen hoor met zijn grote roetetoeter. Want hij kan er wat van. Hij heeft zo Leny die eerste week van haar revalidatie elke dat op haar mieter gegeven dat ze te vlug ging, nou die had het op het laatst niet meer. Nu? Nu zijn het de beste maatjes en hebben wij er twee dinnetjes bij, Pappa voor Leny en Claudy voor Mamma. Ze hebben elkaar in het hart gesloten, dat wil heel wat zeggen. Want laat de mens eens eerlijk zijn. Wie blijven er over van je vrienden als je zoiets als Pappa Kwakkel meemaakt? Leen heeft nou ook zo een scootding, daar kan ze ook mee racen. Zie je die twee al op Zandvoort aan de start staan? Ikke wel, enne ze zijn er maf genoeg voor hoor. In ieder geval kijk ik uit naar vrijdagmiddag en hoop dat wij nog lang en gelukkig samen kunnen zijn. Voor Pappa is het helemaal wennen, komt ineens in een nieuw huis, begint helemaal opnieuw te leven met alle ellende die ze samen hebben meegemaakt moet dit voor hen samen ook een gelukkig moment worden. Laten we het hopen, ik blijf toch wel in mijn doos, in de mand, op de kast, op het bed. Doe toch wel de dingen die ik misschien niet eens mag doen, moet nu alleen uitkijken, want ik weet nu niet hoe snel Pappa Kwakkel bij me is om mij op de mieter te geven als ik het te bont maak. Nou ja, eerst maar even uitrusten van alle emoties. Ik zie met genoegen en alle liefde onze Pappa weer thuis daar waar hij hoort, met of zonder onderbenen, hij krijgt wel nieuwe, dan weer die takketherapie. maar een goeie die hem eronder krijgt...Niemand dus, echt niet...